Το δράμα των, απεργών πείνας, μεταναστών, για πολλούς λαθρομεταναστών, έχει φτάσει στο «μη περαιτέρω». Κάθε μέρα που περνά, κάθε ώρα ή ακόμα και κάθε στιγμή μπορεί να οδηγήσει τους, ταλαίπωρους, συνανθρώπους μας σε μια μη αναστρέψιμη κατάσταση της υγείας τους ή ακόμα και στην απώλεια της ζωής τους.
Τα αίτια τα έχουμε λίγο ή πολύ όλοι συζητήσει στις παρέες μας ή ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό, αφού έχει «χυθεί» πολλή μελάνη και πολλές ώρες συζητήσεων στα ΜΜΕ. Άλλοι έχουμε ταχθεί υπέρ και άλλοι κατά των απαιτήσεων τους, αλλά ούτε ένας δεν πρέπει, νομίζω, να αμφισβητεί το δικαίωμα τους στην ζωή και μάλιστα κάτω από καλύτερες συνθήκες.
Το αν η συγκυρία της οικονομικής κατάστασης που βρίσκεται η χώρα μας και της «θερμής» κατάστασης της ευρύτερης περιοχής μας (Αίγυπτος, Λιβύη, Τυνησία κ.ά.), σε αντιδιαστολή με την ανάλγητη «Μεταναστευτική Πολιτική» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφήνει περιθώρια για ανάληψη πρωτοβουλιών της Ελληνικής Κυβέρνησης, είναι νομίζω θέμα συζήτησης «άνευ περιεχομένου».
Οι εν λόγω μετανάστες, βρίσκονται όλοι τους στη χώρα μας πάνω από μια πενταετία, πολλοί μάλιστα από αυτούς έχουν και δεκαετία που πέρασαν τα σύνορα και βρέθηκαν σε μια χώρα που την εποχή εκείνη τους είχε ανάγκη, άσχετα αν δεν το καταμαρτυρούν οι ιθύνοντες. Ήταν μια εποχή των «παχιών αγελάδων», μια εποχή που κανένας, αυτόχθων ιθαγενής Έλληνας, δεν αναλωνόταν σε εργασίες «υποτιμητικές», όπως εργάτες στα χωράφια ή σε σκληρές οικοδομικές και δημοτικές εργασίες (σκαφτιάς).
Η μεγάλη πλειοψηφία από αυτούς ήρθε και συμπλήρωσε αυτά τα κοινωνικά κενά, που δημιούργησε η «πλαστική» και φαινομενική ευμάρεια των νέων Ελλήνων. Βέβαια όπως συμβαίνει σε κάθε κοινωνία, ανεξάρτητα από τον αριθμό των μελών της, μεταξύ των «καλών» μεταναστών υπήρξε και ένας αριθμός από αυτούς που «ασπάστηκαν» τον εύκολο τρόπο ζωής, την κλεψιά και την «ρεμούλα», άλλωστε ήρθαν στην πατρίδα της.
Δίκιο εκατό τοις εκατό στους «μετανάστες» να ζητούν την αποκατάστασή και την «νομιμοποίησή» τους, αλλά...
Αλλά, ένα μεγάλο, ένα τεράστιο αλλά, ίσα μέχρι εκεί που δεν πάει ο νους μας, πλανιέται από πάνω μας. Έχει την δυνατότητα η χώρα να αποφασίσει, ας μη ξεχνάμε πως είναι μέλος της «συνθήκης του Σένγκεν» από το 1992, να δώσει «αυθαίρετα» το δικαίωμα σ’ όλους αυτούς να γίνουν «Ευρωπαίοι Πολίτες» αν δεν έχουν τις όποιες προδιαγραφές έχει θεσπίσει η Ε.Ε.;
Όλοι μας, νομίζω, γνωρίζουμε τί είναι η συνθήκη που υπογράφηκε για πρώτη φορά στο χωριό Σένγκεν του Λουξεμβούργου (το 1985 από τις Γερμανία, Βέλγιο, Γαλλία, Λουξεμβούργο και Ολλανδία και από την Ελλάδα το 1992). Είναι αυτή η συνθήκη που μας επιτρέπει να κινούμαστε ελεύθερα σ’ όλες τις χώρες που έχουν δεχθεί τους όρους της (εκτός από τις προαναφερθείσες και οι Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Αυστρία, Σουηδία, Φινλανδία, Δανία, Ιρλανδία, Μ. Βρετανία, Εσθονία, Τσεχία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Λετονία, Μάλτα, Πολωνία, Σλοβακία και Σλοβενία), με λίγα λόγια όλη η Ευρώπη πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που και αυτές έχουν υποβάλει αίτημα για την ένταξή τους. Πέρα από την ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων, η συνθήκη περιλαμβάνει και την συμφωνία της Αστυνομικής και Δικαστικής συνεργασίας.
Όλοι αυτοί οι «όψιμοι» φίλοι και υποστηριχτές της «άνευ όρων» παράδοσης της χώρας στους «εκβιαστές», γιατί εκβιασμός είναι, είναι έτοιμοι να χάσουν όλα τα προνόμια της ελεύθερης διακίνησης ανθρώπων και ιδεών, που από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου, οραματιζόταν το Ελληνικό έθνος;
Άλλοι είναι οι λόγοι που τους έχουν καθοδηγήσει σ’ όλες αυτές τις «ανίερες και ποταπές» πρωτοβουλίες, σπίλωσης και στιγματισμού της χώρας, την στιγμή που η χώρα είναι με την πλάτη στον τοίχο και βάλλεται από παντού. «Θεέ μου φύλαγέ με από τους φίλους γιατί τους εχθρούς τους γνωρίζω» λέει κάπου ο σοφός λαός και έχει δίκιο.
Άμεσα πρέπει, αφού σταματήσει ο εκβιασμός της Κυβέρνησης με απεργίες πείνας ή ό,τι άλλο, να αρχίσει ο έλεγχος των ατομικών στοιχείων εκάστου μετανάστη, για το αν πρέπει και μπορεί να πάρει το «πράσινο» φως και να γίνει Ευρωπαίος πολίτης. Όχι όμως, προς Θεού, στη μαζική Ελληνοποίηση γιατί θα πάθουμε ότι και η Ισπανία, όταν ο Θαπατέρο αποφάσισε να «αναγνωρίσει» 600.000 μετανάστες και έκτοτε η Ισπανία έχει γίνει πόλος έλξης «λαθρομεταναστών». Ας μη ξεχνάμε και το περιβόητο «ελάτε στον Παράδεισο» του σημερινού αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και τότε Υπουργού των Εξωτερικών, που είχε πει στους Βορειοηπειρώτες και ακολούθησαν όλοι οι κατάδικοι των Αλβανικών φυλακών, νομίζω πως έχουμε μνήμη, αν και το αντίθετο ισχυρίζεται ο «μέντοράς» του.
Ας κοιτάξουμε γύρω μας, το τί συμβαίνει και θα δούμε τί πρόκειται να ακολουθήσει. Τί «κύμα» προσφύγων περιμένει να σκάσει στις Ελληνικές ακτές και μάλιστα αυτήν τη φορά σε μια «παρθένα» περιοχή για εισβολή και άμαθη, συγκριτικά με τον Έβρο, όπως είναι η Κρήτη και οι ακτές της Πελοποννήσου.
Σαράντα πέντε χιλιάδες μετανάστες, υπάρχουν πληροφορίες, θα «ξεβράσει» το κύμα μέσα στις προσεχείς μέρες, χωρίς να υπολογίζεται η εμμονή του Καντάφι να παραμείνει στην εξουσία. Ένα κύμα «τσουνάμι», για Κρήτη, Μάλτα και Σικελία. Αν τώρα «δικαιωθούν» οι 237 «λαθρομετανάστες», αύριο γιατί να μην είναι 20.000 οι απεργοί;
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 3.3.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου