Να δεις πώς το έλεγε η γιαγιά μου, α ναι «καραγκιόζ μπερντέ» και νομίζω πως ταιριάζει γάντι στην περίσταση. Μαζεύτηκαν οι κλακαδόροι των κομμάτων θεωρητικά 160 από το ένα κόμμα και 90 από το άλλο, σε διαφορετικές «μάντρες» να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις «Καραγκιόζη» που τους προσέφεραν οι Οργανωτικές Επιτροπές τους.
Στην μια, την πιο μεγάλη «μάντρα» παρακολούθησαν την παράσταση «ο Καραγκιόζης και ο καταραμένος όφις» και στην άλλη γειτονιά την «ο Καραγκιόζης φούρναρης». Έ ρε γέλια και παλαμάκια στο τέλος!
Στην πρώτη παράσταση ο Καραγκιόζης (προς Θεού τον σέβομαι τον λαϊκό ήρωα) κατά την διάρκεια όλου του έργου προσπαθούσε να σκοτώσει τον καταραμένο όφη, με ακόντια, μαχαίρια με ό,τι είχε τέλος πάντων στην διάθεσή του, ακόμα και με απειλές.
Στην άλλη την μικρότερη παράσταση, ο Καραγκιόζης αφού κατάφερε να αποκτήσει έναν φούρνο, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να κλέψει φαγητά και ψωμιά από αυτά που ανήκαν σε άλλους, με διάφορα κόλπα και προσχήματα με την βοήθεια του μικρού του γιου, το Κολλητήρι.
Κάθε φορά που έκανε μια προσπάθεια ο Καραγκιόζης και στις δύο παραστάσεις, όλα τα παιδάκια ξεσπούσαν σε παλαμάκια και ζητωκραυγές όλο χαρά.
Στο τέλος, όταν τέλειωσαν οι παραστάσεις, πολλά παιδάκια σηκώθηκαν όρθια και είπαν τη γνώμη τους για την παράσταση που παρακολούθησαν. Βέβαια υπήρχαν και πολλά κακά παιδάκια που χωρίς να σηκωθούν, από κάτω πετούσαν μερικές κακές λεξούλες αλλά κανένας δεν τα έβαλε τιμωρία!
Όταν πια σχόλασε η γιορτή, όπως έβγαιναν τα παιδάκια, έλεγαν στους ανθρώπους που ήταν μαζεμένοι έξω τις εντυπώσεις τους και τί κατάλαβαν από το έργο που παρακολούθησαν. Κάποια παιδάκια που δεν παρακολουθούσαν την παράσταση γιατί χάζευαν έλεγαν ό,τι να ‘ναι, αλλά και πάλι κανένας δεν τα μάλωσε.
Όμως υπήρχαν και μερικά, όχι πολλά, παιδάκια που δεν παρακολούθησαν καμιά παράσταση σήμερα, γιατί οι δικοί τους καραγκιοζοπαίχτες ή είχαν βαρεθεί να παίζουν όλο το ίδιο έργο ή ήθελαν να κλέψουν σκηνές από τις άλλες παραστάσεις για να τις προβάλουν μιαν άλλη φορά, όταν τους δώσουν την ευκαιρία να παίξουν κι αυτοί σε μεγάλο «καραγκιοζ μπερντέ».
Εγώ πολύ το χάρηκα όταν ο Καραγκιόζης κατάφερε να σκοτώσει τον καταραμένο όφη, έστω με την βοήθεια του Μεγαλέξανδρου, αλλά χάρηκα ακόμα και όταν ο φούρναρης κατάφερε να κλέψει ένα καρβέλι, γιατί πεινούσε ο καημένος. Αλλά όταν πήγα στο σπίτι ο πατέρας μου, μου εξήγησε πως ο όφης είναι το φίδι και πως υπάρχουν πολλά φίδια στον κόσμο και «ζουν και βασιλεύουν» με την ανοχή μας. Ακόμα μου είπε πως όποιος κλέβει πάει φυλακή και του φούρναρη έπρεπε να του είχαν πάρει τον φούρνο, αφού κλέβει.
Ύστερα μου είπε, ο μπαμπάς μου και για ένα άλλο παιδάκι που πεινούσε και έκλεψε για να φάει, νομίζω πως το έλεγαν Γιάννη Αγιάννη και ο κακός αστυφύλακας το κυνηγούσε μια ζωή να το βάλει στην φυλακή.
Αύριο στο σχολείο, όλη μέρα θα μιλάμε για τις παραστάσεις που παρακολουθήσαμε και εγώ δεν πρέπει να πω αυτά που μου είπε ο μπαμπάς μου. Μου είπε και κάτι άλλο, που εγώ όμως δεν το κατάλαβα κάτι σαν «όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος».
Το Σαββατοκύριακο θα έχει και άλλη παράσταση: «Του Κουτρούλη ο γάμος»
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 16.6.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου