Με το χαρτάκι των σημειώσεων στο χέρι πέρασα την είσοδο του «σούπερ μάρκετ». Είναι καιρός τώρα που οι επιθυμίες και οι καθημερινές ανάγκες του σπιτιού, πρώτα περνούν από ένα «τεστ» του τύπου «σκέφτομαι και γράφω» ή έκθεσης και μετά τα βήματα μας οδηγούν στο πλησιέστερο πολυκατάστημα. Όχι απαραίτητα στο πλησιέστερο, αρκεί να είναι και το φτηνότερο.
Η παλιά διαφήμιση με τον πιτσιρικά που πάει για ψώνια και μονολογεί: «Τυρί, ρύζι, γάλα, Καμπά» έχει περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τώρα μέσα στα «σούπερ μάρκετς» έχει μόνο ώριμους κυρίους και κυρίες.
Όλοι μαζί, με το χαρτάκι ανά χείρας, περιφέρονται στους διαδρόμους και ψάχνουν να βρουν την καλύτερη απόδοση των χρημάτων που διαθέτουν, στις ετικέτες των προϊόντων. Βέβαια, μερικές φορές οι εικόνες που εναλλάσσονται θυμίζουν περισσότερο κάτι από τους Monty Pythons και Γούντι Άλεν και λιγότερο τα χαμογελαστά πρόσωπα των διαφημίσεων που ψωνίζουν αμέριμνα.
Το κυριότερο πρόβλημα είναι, για τους πολύ μεγάλους σε ηλικία, η γλώσσα που χρησιμοποιείται στις ετικέτες και έτσι θα πρέπει να τις παραβάλουν με τη «μακέτα» που τους την έχουν ετοιμάσει από το σπίτι, πριν αποφασίσουν να το βάλουν στο καλάθι τους.
Πάντα θα υπάρχει και κάποιος πιο πρακτικός που θα «πατεντάρει» κάποια καινούρια ιδέα. Παλιότερα ήταν ένας κύριος που είχε έντονο πρόβλημα με τα μάτια του και είχε ξεχάσει τα γυαλιά του, έτσι είχε σφηνώσει το χαρτάκι του στο πλέγμα για τα βρέφη, που είναι στο πίσω μέρος του καροτσιού, έτσι ώστε να το βλέπει χωρίς να χρειάζεται ν’ ασκείται με υπερεκτάσεις...
Σήμερα μια νεαρή γιαγιά, που την συνόδευε και ένας άτακτος μπόμπιρας, όταν δεν είχε επιλογή μεταξύ δύο παρόμοιων συσκευασιών, έκανε χρήση της τελευταίας τεχνολογίας. Με MMS στην κόρη της κατάφερε να διαλέξει το ...επιθυμητό.
Οι συζητήσεις και τα πειράγματα μεταξύ των καταναλωτών και των υπαλλήλων είναι μερικές φορές ομηρικά και πάντα στο τέλος την «πληρώνει» κάποιος Υπουργός ή ο Πρωθυπουργός μαζί με την «τρόικα».
Τώρα που χειμωνιάζει και το πετρέλαιο θα «ορειβατεί» πιο πάνω και από το 1 Ευρώ, βρίσκω πολύ δελεαστική την ιδέα να περνάει κάποιος αργόσχολος, μερικές ώρες της ημέρας στους διαδρόμους κάποιου «Ναού» του καπιταλισμού, που είναι παντού, μια και οι πραγματικοί Ναοί και τα Κ.Α.Π.Η. δεν θα έχουν θέρμανση, λόγω περικοπών.
«Ακόμα τούτη η άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι, ραγιάδες, ραγιάδες...» Ε, ας μη ξεχνάμε και τον χειμώνα.
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 28.9.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου