Φράκαρε το σύστημα παραλαβής τεύτλων, θέλουν να δουν Σαμαρά οι Σερραίοι παραγωγοί

Μεγάλες απώλειες στο εισόδημα των τευτλοπαραγωγών αλλά και πενταπλασιασμό του κόστους παραγωγής για την ίδια την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης έφερε το «λουκέτο» στα δύο ζαχαρουργεία των Σερρών και της Ορεστιάδας.

 Αυτό υποστηρίζουν τευτλοπαραγωγοί και εργαζόμενοι στην ΕΒΖ σε εκτενή επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό από τον οποίο ζητούν συνάντηση άμεσα προκειμένου να του εκθέσουν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί καθώς, όπως αναφέρουν, «η ενημέρωση που σας κάνουν οι αρμόδιοι (ακόμη και οι τράπεζες) είναι ελλιπής και διαστρεβλωμένη». Στην επιστολή παρατίθενται αναλυτικά στοιχεία από τα οποία, όπως επισημαίνουν, προκύπτει ότι το κλείσιμο των δύο μονάδων όχι μόνο δεν έδωσε οικονομική «ανάσα» στην εταιρεία αλλά αντίθετα αύξησε κατακόρυφα το κόστος παραγωγής ζάχαρης. Επιπλέον, λόγω της αδυναμίας του μοναδικού εναπομείναντος εργοστασίου στο Πλατύ να παραλάβει και να επεξεργαστεί ολόκληρης τις ποσότητες των τεύτλων που έχουν φέτος καλλιεργηθεί (με προτροπή της διοίκησης της εταιρείας τον περυσινό χειμώνα, όπως επισημαίνεται), μεγάλες ποσότητες παραμένουν ασυγκόμιστες στα χωράφια- με αποτέλεσμα να μειώνεται ο ζαχαρικός τίτλος και, κατά συνέπεια, το εισόδημα των παραγωγών.

Αναλυτικά το πλήρες κείμενο της επιστολής έχει ως εξής:

«Κύριε Πρωθυπουργέ, Ξεκινώντας την παρούσα επιστολή και πριν εκθέσουμε τα θέματα που μας απασχολούν , θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε πως η ιστορία της ζάχαρης στην Ελλάδα ξεκινάει το 1842 και γίνονται σοβαρές προσπάθειες παρά την έλλειψη υποδομής του Ελληνικού Κράτους . Tο 1960 ο Κων/νος Καραμανλής θέλοντας να βοηθήσει την ανάπτυξη της Βορείου Ελλάδος βοήθησε στο να ιδρυθεί η Ελληνική Βιομηχανία Zάχαρης A.E. με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Tο 1961 λειτούργησε το πρώτο εργοστάσιο στη Λάρισα, το 1962 στο Πλατύ, το 1963 στις Σέρρες. H δυναμικότητα επεξεργασίας τεύτλων των 3 πρώτων εργοστασίων ήταν 2.000 τόνοι το 24ωρο. Tο 1972 λειτούργησε το τέταρτο εργοστάσιο στην Ξάνθη και το 1975 το πέμπτο εργοστάσιο στην Ορεστιάδα με δυναμικότητα 3.000 τόνων τεύτλων το 24ωρο το καθένα. Πριν από πέντε περίπου χρόνια, όμως η παραγωγή στις Σέρρες απαξιώθηκε, σε σημείο στο εργοστάσιο Σερρών οι εργαζόμενοι να φτάσουν τα 60 άτομα και οι εποχικοί τα 250 και να σπέρνονται συνολικά 13.000 στρέμματα, όταν προ 5ετίας αυτά ξεπερνούσαν τα 55.000 στρέμματα. Στο Πλατύ Ημαθίας, αντίστοιχα, σπέρνονται περίπου 50.000 στρέμματα, όταν προ 5ετίας αυτά ξεπερνούσαν τα 120.000 στρέμματα. Ενώ στο εργοστάσιο της Ορεστιάδας εργάζονταν 47 άτομα και οι τευτλοπαραγωγοί στην περιοχή σπέρνουν συνολικά 18.000 στρέμματα. Στη διάρκεια του Ιανουαρίου και Φεβρουάριου 2014 τόσο η διοίκηση της ΕΒΖ Λ.Ε. όσο και η αρμόδια γεωπονική υπηρεσία της εταιρείας παρότρυναν τους τευτλοπαραγωγούς της Μακεδονίας, της Θράκης και της Θεσσαλίας να σπείρουν τεύτλα. Αποτέλεσμα της παρότρυνσης αυτής ήταν η σπορά 18.000 στρεμμάτων στον Ν. Έβρου (περιοχή αρμοδιότητας του εργοστασίου Ορεστιάδας), 13.000 στρεμμάτων στον Ν. Σερρών ( περιοχή αρμοδιότητας του εργοστασίου Σερρών) και 47.000 στρεμμάτων στην υπόλοιπη Μακεδονία και Θεσσαλία (περιοχή αρμοδιότητας του εργοστασίου Πλατέος Ημαθίας). Έτσι με στοιχεία που προέκυπταν περίπου 2 μήνες πριν τη συγκομιδή των τεύτλων αναμενόταν παραγωγή της τάξης των 120.000 τόνων στον Έβρο και 80.000 τόνων στην περιοχή αρμοδιότητας του εργοστασίου Σερρών. Ενώ λοιπόν υπήρχαν τα παραπάνω στοιχεία, ξαφνικά τον Ιούλιο του 2014 η διοίκηση αποφασίζει να βάλει λουκέτο στα εργοστάσια των Σερρών και της Ορεστιάδος. Η κύρια πηγή πλούτου τόσο στις Σέρρες, όσο και στην Ορεστιάδα είναι η αγροτική οικονομία. Παράλληλα με τη γεωργική παραγωγή σημαντική είναι η κτηνοτροφική και βιοτεχνική παραγωγή. Τα εργοστάσια ζάχαρης , λοιπόν, ενώ αρχικά είχαν δώσει ώθηση και στις δύο περιοχές, τα τελευταία χρόνια δυστυχώς υπολειτουργούσαν, έχοντας δυσμενείς επιπτώσεις στη γενικότερη οικονομία της περιοχής. Η απόφαση της ΕΒΖ να διακόψει οριστικά τη λειτουργία των δύο εργοστασίων σε Σέρρες και Ορεστιάδα, σήμανε το τέλος μιας εποχής για μια από τις πιο κραταιές βιομηχανίες στη Βόρεια Ελλάδα. Στη γραμμή του σχεδίου αναδιάρθρωσης που ακολούθησε η διοίκηση της εταιρείας, αποφασίστηκε να μείνει ανοιχτή μόνο η μονάδα στο Πλατύ Ημαθίας. Τι θα γίνει όμως με τους αγρότες των δύο περιοχών που σε μεγάλο μέρος είναι τευτλοπαραγωγοί; Εσείς ο ίδιος, κύριε πρωθυπουργέ, προεκλογικά τονίζατε το λάθος των προηγούμενων κυβερνήσεων οι οποίες επί δεκαετίες είχαν ξεχάσει τους αγρότες. Χαρακτηρίζατε, μάλιστα, εγκληματικό αυτό το λάθος. Μιλούσατε με πάθος για την ανάπτυξη της περιφέρειας και την στήριξη των αγροτικών καλλιεργειών, την αύξηση τους και την προώθηση τους . Μετά τις εκλογές, η συγκυβέρνηση πιστή στη γραμμή των λουκέτων, άφησε στο δρόμο κι άλλους εργαζόμενους τελειώνοντας το ένα μετά το άλλο και τα τελευταία εργοστάσια που έχουν απομείνει στη χώρα, ενώ μένει απλός θεατής και στην αποχώρηση από την Ελλάδα μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων την ώρα που θριαμβολογεί για ανάπτυξη και υπόσχεται, δια στόματος σας, εκατοντάδες χιλιάδες προεκλογικές θέσεις εργασίας. Αυτή τη φορά θύματα της καταστροφικής κυβερνητικής πολιτικής είναι οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ), οι οποίοι βρίσκονται στον αέρα μετά την απόφαση του ΔΣ της εταιρείας για το κλείσιμο των εργοστασίων σε Ορεστιάδα και Σέρρες.

Όταν Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΖΑΧΑΡΗΣ, είχε στο νου του στόχους αναπτυξιακούς, εθνικούς και στρατηγικούς: Την κάλυψη των αναγκών της χώρας σε ένα βασικό προϊόν διατροφής που μέχρι τότε εισαγόταν εξ’ ολοκλήρου από άλλες χώρες. Την ανάπτυξη της τευτλοκαλλιέργειας σε επιλεγμένες περιοχές με προοπτικές στον αγροτικό-παραγωγικό τομέα. Την περιφερειακή εκβιομηχάνιση της χώρας. Την οικονομική τόνωση της περιφέρειας (θέσεις εργασίας, ενίσχυση αγροτικού εισοδήματος, δημιουργία νέων επαγγελματικών ομάδων). Την παραγωγή υποπροϊόντων – ζωοτροφών. Αυτό το στοίχημα το κέρδισε η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης και για πάρα πολλά χρόνια κατείχε την πρώτη θέση στον κλάδο τροφίμων της Ελλάδας και ήταν μια από τις μεγαλύτερες ζαχαροβιομηχανίες της Ευρώπης, προσφέροντας υπηρεσίες όχι μόνο στον Έλληνα αγρότη, αλλά συμβάλλοντας δραστικά και στην εθνική οικονομία. Επισημαίνουμε ότι η ΕΒΖ ουδέποτε επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό ούτε κατά 1 ευρώ. Για την περιοχή μας, το εργοστάσιο των Σερρών από το 1963 μέχρι και πρόσφατα αποτελούσε τον κύριο μοχλό και πυλώνα ανάπτυξης του Νομού μας. Μεταξύ άλλων, δημιούργησε εκατοντάδες θέσεις εργασίας μόνιμου και εποχικού προσωπικού και συγκρότησε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα τευτλοεξαγωγέων και μεταφορέων, με επενδύσεις αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Ενίσχυσε τις τοπικές επιχειρήσεις, και το κυριότερο, κατηύθυνε τους αγρότες σε μια δυναμική καλλιέργεια, όπως αυτή του ζαχαρότευτλου, δίνοντάς τους ένα σημαντικό εισόδημα, ισοδύναμο του οποίου καμία άλλη καλλιέργεια δεν μπορούσε να τους προσφέρει. Ενδεικτικά σας αναφέρουμε ότι από το 1963 μέχρι και σήμερα το εργοστάσιο ζάχαρης άφηνε στην περιοχή περίπου 30 εκ. ευρώ σε ετήσια βάση, χρήματα που θα απολέσει η τοπική οικονομία με την απόφαση της διοίκησης να το κλείσει, πράγμα που δεν συνάδει με την δηλωμένη πρόθεσή σας περί ανάπτυξης του ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ. Σήμερα πια η εταιρεία αδυνατεί να εισκομίσει έγκαιρα τα τεύτλα στο μοναδικό εργοστάσιο του Πλατέος, με αποτέλεσμα να κωλυσιεργεί και η παραλαβή του προϊόντος από τους παραγωγούς. Κατ’ επέκταση προκαλείται πολύ μεγάλη ζημιά στους παραγωγούς εξαιτίας του ότι δεν μπορούν να εξάγουν το προϊόν από την υγρασία του εδάφους λόγω των τελευταίων βροχοπτώσεων. Αυτό έχει ως συνέπεια να μειώνεται πολύ ο ζαχαρικός τίτλος και κατ’ επέκταση το εισόδημα των αγροτών. Ειδικότερα, από τη στιγμή που ξεκίνησαν να συγκομίζουν τεύτλα όλες οι περιοχές της χώρας τα πράγματα έχουν δυσκολέψει αρκετά. Ενώ πέρσι στο εργοστάσιο των Σερρών παραδίδαμε 5.000 τόνους την ημέρα, φέτος μας έχουν βάλει όριο από το εργοστάσιο του Πλατέος να παραδώσουμε μόνο 3.000 τόνους μέσα σε μια εβδομάδα. Εάν λειτουργούσαν και τα τρία εργοστάσια, η κατεργασία τους θα ανερχόταν στους 19.000 τόνους την ημέρα. Σήμερα η κατεργασία του Πλατέος ανέρχεται στους 7.000 τόνους. Όποιος λοιπόν θέλει να σωρεύσει την παραγωγή του, αυξάνει από πριν την κατεργασία του ενός ή των δύο εργοστασίων, επενδύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο, και στη συνέχεια κλείνει παραγωγικές μονάδες. Επίσης, ενώ οι σακχαρικοί τίτλοι (pol) ξεκίνησαν στα 15 τώρα έχουν κατέβει στα 13 με 13,5 και θα συνεχίσουν να πέφτουν με την επιδείνωση του καιρού, που μοιραία θα έχουμε από εδω και στο εξής. Μειωμένο όμως pol, συνεπάγεται μειωμένο εισόδημα, αφού ο παραγωγός με τα σημερινά δεδομένα χάνει ως και πάνω από δέκα ευρώ στον τόνο. Φυσικά αν το εργοστάσιο των Σερρών βρισκόταν σε λειτουργία δεν θα είχαμε τόσα προβλήματα. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι το σύστημα παραλαβής και επεξεργασίας ζαχαρότευτλων, έχει «φρακάρει», μετά το κλείσιμο των δύο εργοστασίων σε Σέρρες και Ορεστιάδα, κι ενώ επιθυμούμε να συνεχίσουμε την καλλιέργεια, το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα για τις πληρωμές, μας προβληματίζει.

Αξίζει να σημειωθεί ότι αν το εργοστάσιο των Σερρών λειτουργούσε φέτος, με τα αποτελέσματα της φετινής πρώτης ύλης (μέσος όρος 7 τόνοι ανά στρέμμα και μέσος όρος pol 14,30) θα είχε βιομηχανικό κόστος 850 ευρώ ανά τόνο , όσο θα έχει φέτος και το Πλατύ. Με την απόφαση όμως μη λειτουργίας του εργοστασίου προκύπτει επιπλέον μεταφορικό κόστος 10 ευρώ ανά τόνο και το χειρότερο, η υποβάθμιση της πρώτης ύλης (απώλεια pol, σπασμένα τεύτλα) με καταστροφικά αποτελέσματα ως προς το τελικό βιομηχανικό κόστος του παραγόμενου προϊόντος. Στα εύλογα ερωτήματα των τευτλοπαραγωγών, των τοπικών φορέων και των εργαζομένων της ΕΒΖ Α.Ε. για τα κόστη μεταφοράς και επεξεργασίας των τεύτλων, η διοίκηση της εταιρείας με προφανή αμηχανία και χωρίς σαφείς απαντήσεις, ισχυρίστηκε ότι τα παραγόμενα τεύτλα θα προσκομιστούν σιδηροδρομικά ή οδικά στο Πλατύ Ημαθίας όπου θα γίνει η επεξεργασία τους. Το πόσο παράλογος και αβάσιμος ήταν ο παραπάνω ισχυρισμός αποδεικνύεται πολύ απλά αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι για την περιοχή του Έβρου π.χ. θα πρέπει να συγκεντρωθούν εντός 30 ημερών 120.000 τόνοι τεύτλων στο εργοστάσιο της Ορεστιάδας (περίπου 4.000 τόνοι ανά ημέρα) και να μεταφερθούν οδικώς στο Πλατύ (περίπου 285 φορτηγά την ημέρα για την διαδρομή Ορεστιάδα – Πλατύ και επιστροφή). Το μέσο κόστος της μεταφοράς είναι της τάξης των 600 ευρώ ανά φορτηγό δηλαδή 2.900.000 ευρώ συνολικά για τα τεύτλα του Ν. Έβρου. Αντίστοιχα από το εργοστάσιο Σερρών θα πρέπει να μεταφερθούν οι 80.000 τεύτλων σε μεγαλύτερο ίσως χρονικό διάστημα με 10 € ανα τόνο δηλαδή συνολικό κόστος μεταφοράς 800.000 €. Στα παραπάνω κόστη μεταφοράς δεν υπολογίστηκαν πιθανότητες αστοχιών στην μεταφορά ή ατυχημάτων. Πέραν αυτού όλοι γνώριζαν ότι τα τεύτλα θα χρειαστούν στην καλύτερη περίπτωση 6-10 ημέρες από την συγκομιδή τους μέχρι την εισαγωγή τους στην παραγωγική διαδικασία του εργοστασίου Πλατέος. Η καθυστέρηση αυτή θα έχει δυσμενή επίπτωση στο ζαχαρικό τίτλο των τεύτλων (poi) κατά τουλάχιστον 2 μονάδες. Συνεπώς για τις 200.000 τόνους τεύτλων που πρέπει να διακινηθούν και θα υπάρχει απώλεια 2 μονάδων ζαχαρικού τίτλου θα έχει ως συνέπεια την απώλεια 2.500 τόνων ζάχαρης το κόστος της οποίας θα επιβαρυνθεί είτε η Ε.Β.Ζ. αν οι μετρήσεις γίνουν στα κατά τόπους εργοστάσια είτε οι καλλιεργητές αν οι μετρήσεις γίνουν στο εργοστάσιο κατεργασίας. Η παραπάνω απώλεια αποτιμάται σε 1.300.000€. Στα παραπάνω πρέπει να συνυπολογισθούν οι απώλειες στην πρώτη ύλη ( τονάζ, σαπίλες, σπασίματα κλπ) ποσοστό το οποίο προσδιορίζεται σε επιπλέον 10 % απωλειών και με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην παραγωγική διαδικασία και γενικά στο κόστος παραγωγής (ενέργεια, χρήση επιπλέον βοηθητικών υλών κλπ). Βάσει των όσων προαναφέρθηκαν και αναλύθηκαν, το κόστος παραγωγής ζάχαρης που θα προέλθει από τα μεταφερόμενα τεύτλα, θα ανέλθει στα 980€ ανα τόνο, όταν στην περίπτωση κατεργασίας στα τοπικά εργοστάσια το κόστος παραγωγής θα ανερχόταν κατά 200€ περίπου λιγότερο. Η διοίκηση όφειλε να συνυπολογίσει τα παραπάνω στοιχεία πριν προβεί σε οποιαδήποτε αβίαστη απόφαση. Συνεπώς τα περί οικονομικότητας των μεγεθών της εταιρείας όπως ισχυρίστηκε η διοίκηση της είναι καθαρά μυθεύματα και οι ενέργειες δίνουν την εντύπωση πως εξυπηρετούν άλλους σκοπούς και σκοπιμότητες. Κύριε Πρωθυπουργέ , διανύουμε μια από τις πιο δύσκολες χρονιές των τευτλοπαραγωγών της Περιφερειακής μας Ενότητας, μιας και το κλείσιμο του εργοστασίου των Σερρών είναι ασύμφορο όχι μόνο για τους αγρότες τευτλοπαραγωγούς και τους εργαζόμενους, αλλά και για τη συνολική ανάπτυξη του Νομού. Με κλειστά τα εργοστάσια και χωρίς σπαρμένα πολλά στρέμματα με τεύτλα, πως ακριβώς θα διεκδικήσουμε άμεση επιδότηση από την Ε.Ε. ; Δηλαδή τη συνδεδεμένη και ολοκληρωμένη διαχείριση τεύτλων που υπέγραψε ο Υπουργός ΥΠΑΑΤ; Τεράστιο το πρόβλημα. Μεγάλη η οικονομική ζημία για τους παραγωγούς αλλά και μεγάλη θα είναι η επιβάρυνση της ΕΒΖ και του Κράτους αν κληθούν να μας αποζημιώσουν για τη ζημία που υφιστάμεθα. Στόχος ήταν η μείωση του κόστους για την ΕΒΖ και τελικά έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα η ζημία που θα υποστεί είναι μεγαλύτερη αυτών που είχατε σκοπό να εξοικονομήσετε. Παρακαλούμε να ενσκύψετε πάνω και από αυτό το πρόβλημα που δημιουργήθηκε και να δώσετε τις κατάλληλες οδηγίες στους αρμοδίους Υπουργούς της Κυβέρνηση Σας . Κύριε πρωθυπουργέ, σας παρακαλούμε όλοι οι εμπλεκόμενοι τευτλοπαραγωγοί, τευτλοεξαγωγείς και εργαζόμενοι να μας δεχθείτε το συντομότερο δυνατόν για να σας αναλύσουμε από κοντά όλα τα προβλήματά μας, διότι πιστεύουμε ότι η ενημέρωση που σας κάνουν οι αρμόδιοι (ακόμη και οι τράπεζες) είναι ελλιπής και διαστρεβλωμένη».

πηγη: agronews.gr

    anexartitos.gr