«1. Το προσωπικό του κεφαλαίου αυτού, εκτός αν διαφορετικά ο νόμος ορίζει, απολύεται αυτοδικαίως από την υπηρεσία, μόλις συμπληρώσει το 62ο έτος της ηλικίας του. Για την εφαρμογή της διάταξης του προηγούμενου εδαφίου, ως ημέρα γέννησης λαμβάνεται πάντοτε η 31η Δεκεμβρίου του έτους γέννησης. Αν το προσωπικό αυτό κατά τη συμπλήρωση του 62ου έτους της ηλικίας του δεν έχει συμπληρώσει σαράντα (40) έτη συνολική υπηρεσία στο Δημόσιο, παρατείνεται η παραμονή του στην Υπηρεσία, έως τη συμπλήρωση της υπηρεσίας αυτής και όχι πέραν του 67ου έτους της ηλικίας».
Περαιτέρω με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου άρθρου 11 της από 30/12/2015 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ 184 Α΄) τροποποιούνται οι διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 155 του Υπαλληλικού Κώδικα (ΥΚ), όπως ισχύει, (ν. 3528/2007). Ειδικότερα, με τις προαναφερόμενες διατάξεις στο τέλος της παρ. 2 του άρθρου 155 του ΥΚ προστίθενται εδάφια ως εξής:
«2. Μόνιμοι υπάλληλοι, που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος, αλλά δεν υπάγονται στο ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό καθεστώς του Δημοσίου ή δεν συνταξιοδοτούνται με βάση τις δημοσιοϋπαλληλικές διατάξεις, απολύονται αυτοδικαίως από την υπηρεσία, μόλις συμπληρώσουν το 62ο έτος της ηλικίας τους. Αν το προσωπικό αυτό κατά τη συμπλήρωση του 62ου έτους της ηλικίας του δεν έχει συμπληρώσει σαράντα (40) έτη συνολική υπηρεσία στο Δημόσιο, παρατείνεται η παραμονή του στην Υπηρεσία, έως τη συμπλήρωση της υπηρεσίας αυτής και όχι πέραν του 67ου έτους της ηλικίας. Το προηγούμενο εδάφιο έχει εφαρμογή και για τους μόνιμους πολιτικούς διοικητικούς υπαλλήλους, οι οποίοι πέραν του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού καθεστώτος του δημοσίου, υπάγονται και σε καθεστώς κύριας ασφάλισης άλλου ασφαλιστικού- συνταξιοδοτικού φορέα για τη λήψη δεύτερης κύριας σύνταξης, εφόσον κατά την αυτοδίκαιη απόλυσή τους κατά τις διατάξεις των παραγράφων 1-3 δεν θεμελιώνουν αποδεδειγμένα βάσει βεβαίωσης του οικείου ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού φορέα, δικαίωμα λήψης πλήρους της δεύτερης κύριας σύνταξης από τον φορέα αυτό. Τα ανωτέρω ισχύουν και για όσους υπαλλήλους υπάγονται στις διατάξεις του Κώδικα Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν.3584/2007).»
Βάσει των ανωτέρω διατάξεων και κατόπιν ερωτημάτων διαφόρων υπηρεσιών αναφορικά με την αυτοδίκαιη απόλυση των υπαλλήλων, προκύπτουν τα εξής:
α) Υπάλληλοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, οι οποίοι εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κεφαλαίου Β΄ του Π.Δ. 410/1988, απολύονται αυτοδικαίως από την υπηρεσία κατά την 31η Δεκεμβρίου του έτους συμπλήρωσης του 62ου έτους της ηλικίας. Αν κατά την 31η Δεκεμβρίου του έτους αυτοδίκαιης απόλυσης του υπαλλήλου και εφόσον άλλες διατάξεις δεν ορίζουν διαφορετικά, ο υπάλληλος δεν έχει συμπληρώσει σάραντα (40) έτη συνολική υπηρεσία στο δημόσιο, παρατείνεται η παραμονή στην υπηρεσία μέχρι τη συμπλήρωση της υπηρεσίας αυτής και πάντως όχι πέραν του 67ου έτους της ηλικίας.
β) Για τους υπαλλήλους με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου, οι οποίοι υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων ν.π.δ.δ. (ν. 3528/2007) ισχύουν, κατά περίπτωση, τα εξής:
β.1. Μόνιμοι υπάλληλοι, που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του ΥΚ, αλλά δεν υπάγονται στο ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό καθεστώς του Δημοσίου ή δεν συνταξιοδοτούνται με βάση τις δημοσιοϋπαλληλικές διατάξεις, απολύονται αυτοδικαίως από την υπηρεσία, μόλις συμπληρώσουν το 62ο έτος της ηλικίας τους. Αν το προσωπικό αυτό κατά τη συμπλήρωση του 62ου έτους της ηλικίας του δεν έχει συμπληρώσει σαράντα (40) έτη συνολική υπηρεσία στο Δημόσιο, παρατείνεται η παραμονή του στην Υπηρεσία, έως τη συμπλήρωση της υπηρεσίας αυτής και όχι πέραν του 67ου έτους της ηλικίας.
β.2. Τα αναφερόμενα στην περίπτωση (β.1.) ισχύουν και για τους μόνιμους πολιτικούς διοικητικούς υπαλλήλους, οι οποίοι πέραν του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού καθεστώτος του δημοσίου, υπάγονται και σε καθεστώς κύριας ασφάλισης άλλου ασφαλιστικού- συνταξιοδοτικού φορέα για τη λήψη δεύτερης κύριας σύνταξης, εφόσον κατά την αυτοδίκαιη απόλυσή τους κατά τις διατάξεις των παραγράφων 1 έως 3 του άρθρου 155 του ΥΚ δεν θεμελιώνουν αποδεδειγμένα βάσει βεβαίωσης του οικείου ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού φορέα, δικαίωμα λήψης πλήρους της δεύτερης κύριας σύνταξης από τον φορέα αυτό. Ειδικά, για την εφαρμογή των διατάξεων της περίπτωσης αυτής, ενημερώνονται εγκαίρως οι ενδιαφερόμενοι υπάλληλοι με μέριμνα της αρμόδιας Διεύθυνσης Προσωπικού για τη προσκόμιση της προβλεπόμενης από τις ανωτέρω διατάξεις σχετικής βεβαίωσης του οικείου ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού φορέα.
β.3. Τα ανωτέρω (περιπτώσεις β.1. και β.2.) ισχύουν και για όσους υπαλλήλους υπάγονται στις διατάξεις του Κώδικα Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (ν.3584/2007).
Στο σημείο αυτό υπενθυμίζονται οι διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 1232/1982 (Α΄ 22), σύμφωνα με τις οποίες «…Τρεις μήνες τουλάχιστον πριν από τη συμπλήρωση αυτή των 35 ετών πραγματικής και συντάξιμης υπηρεσίας του υπαλλήλου, εκδίδεται και κοινοποιείται σ` αυτόν πράξη με την οποία βεβαιώνεται αιτιολογημένα ο χρόνος υπηρεσίας (πραγματικός και συντάξιμος) που συμπληρώνει ο υπάλληλος με τη λήξη του τριμήνου αυτού. Σε περίπτωση που το Δημόσιο, το ΝΠΔΔ ή ο ενδιαφερόμενος υπάλληλος αμφισβητεί τη βεβαιούμενη με την ανωτέρω πράξη συντάξιμη και πραγματική υπηρεσία, μπορεί για την άρση της αμφισβητήσεως αυτής να καταθέσει, μέσα σε 10 ημέρες από την κοινοποίηση της ως άνω πράξεως, αίτησή του στο αρμόδιο Κλιμάκιο του Ελεγκτικού Συνεδρίου το οποίον, σύμφωνα με την προβλεπόμενη διαδικασία, εκδίδει υποχρεωτικά εντός διμήνου, σχετική πράξη του, δεσμευτική για την αρμόδια Υπηρεσία Συντάξεων, με την οποία καθορίζεται η συνολική πραγματική και συντάξιμη υπηρεσία του υπαλλήλου, η δε πράξη αυτή του Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περί καθορισμού της πραγματικής και συντάξιμης υπηρεσίας δεν υπόκειται σε κανένα ένδικο μέσο. Για τις λοιπές περιπτώσεις πραγματικής και συντάξιμης υπηρεσίας η προθεσμία του δεκαημέρου αρχίζει από την ημέρα αυτοδίκαιης λύσεως της υπαλληλικής σχέσεως».
odigostoupoliti.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου