Ο δρόμος είχε ανοιχτεί στα χρόνια της Τουρκοκρατίας για να διευκολύνει την επικοινωνία των κατοίκων της πόλης με το σιδηροδρομικό σταθμό. Στην αρχή ήταν ένας χωματόδρομος, όπως διακρίνεται και στην φωτογραφία, που η τουρκική διοίκηση της πόλης ονόμασε “οδόν σιδηροδρόμου”.
Η διαμόρφωση του χώρου και η κατασκευή του μνημείου ξεκίνησε με το πέρας του Α’ Παγκοσμίου πολέμου (1914-1918) από μια ιδέα του υποστρατήγου Παμ. Ζυμπρακάκη προς απόδοση τιμής στους πεσόντες της “Μεραρχίας Σερρών” κατά τη διάρκεια των μαχών του Μακεδονικού Μετώπου. Εγκαινιάστηκε στις 24 Φεβρουαρίου του 1919 και έκτοτε η οδός που περνούσε μπροστά από αυτό και έφτανε μέχρι τη σημερινή πλατεία Ελευθερίας ονομάστηκε “Λεωφόρος Μεραρχίας Σερρών”. Στην αρχή και ως κύριο μνημείο που στήθηκε στο κέντρο του χώρου ήταν ένας οβελίσκος “εξ οβίδων και ξιφών” στον οποίο αναγραφόταν “χρυσοίς γράμμασιν” όλες οι μάχες στις οποίες πήρε μέρος η Μεραρχία. Από το ένα και το άλλο μέρος της κατασκευής υπήρχε η επιγραφή «Η Μεραρχία Σερρών εις τους αθανάτους νεκρούς της» ενώ είχε αποτυπωθεί “επί γύψου” ένας πολεμικός σταυρός με την επιγραφή «Ή ταν ή επί τας» και το μετάλλιο της στρατιωτικής αξίας.
Ύστερα από μερικά χρόνια με “εντολή παραγγελίας” ανατέθηκε στον τότε πασίγνωστο και με διεθνή φήμη γλύπτη Κωνσταντίνο Δημητριάδη τον επονομαζόμενο και Αθηναίο, η κατασκευή μιας νέας “αναθυματικής στήλης” που θα αντικαθιστούσε την παλιά “ξυλίνην καρικατούρα την προσβάλουσα το καλαισθητικόν συναίσθημα και του πλέον ακαλαίσθητου ανθρώπου”.
Η ανέγερση του μνημείου με την τελική του μορφή, (τμήματα του οποίου εξακολουθούν να κοσμούν το χώρο), κόστισε περισσότερες από 300.000 δρχ. Λέμε “τμήματα” γιατί στα χρόνια της τρίτης βουλγαρικής κατοχή (1941-1944) οι Βούλγαροι κατακτητές το ανατίναξαν για να σβήσουν κάθε ελληνική μνήμη των Σερραίων.
Αργότερα μερικά “κομμάτια” από αυτό βρέθηκαν, περισυνελέγησαν και το μνημείο αναστηλώθηκε εκ νέου όπως φαίνεται στη κάτω φωτογραφία των Αφών Τσακίρη.
anexartitos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου