Στους «μικρούς» η κυβερνητική πίεση μέχρι τις ψηφοφορίες
Άλλωστε ο υπουργός φρόντισε – στην ίδια συνέντευξη στην «Εφημερίδα
των Συντακτών» – να χαμηλώσει τις προσδοκίες, επιχειρώντας να αποτινάξει
προκαταβολικά από την κυβέρνηση το «στίγμα» της αποτυχίας σε περίπτωση
που ο στόχος δεν ευοδωθεί, και να πετάξει το μπαλάκι της ευθύνης στα
άλλα κόμματα. Όπως είπε: «Αποτυχία θα ήταν να κυβερνάμε και να μην
τηρήσουμε τη δέσμευση που μας ακολουθεί εδώ και δεκαετίες για απλή
αναλογική. Τηρούμε τη δέσμευσή μας και ελπίζουμε και ζητούμε να την
τηρήσουν και όσα κόμματα την έχουν υποστηρίξει». Αυτό το τελευταίο
στρέφεται πρωτίστως προς το ΠΑΣΟΚ, το οποίο τελικά τηρεί άλλη στάση από
εκείνη που ανέμενε το Μαξίμου, υπαναχωρώντας υπό την εσωκομματική πίεση
των βενιζελικών, αλλά και προς το ΚΚΕ, το οποίο προτίθεται να ψηφίσει
την κατάργηση του μπόνους και την ψήφο στα 17 επί των άρθρων, αλλά όχι
και επί της αρχής.
Οριακά τα κουκιά
Η κυβέρνηση με τακτική «καρότο και μαστίγιο» επιχειρεί να μαζέψει
τα 200 κουκιά – όσοι ψηφίσουν είναι δημοκράτες, προοδευτικοί και
δικαιούνται να λέγονται «κεντροαριστεροί», διαφορετικά εξυπηρετούν το
αντιδημοκρατικό σχέδιο της Ν.Δ. Ειδικότερα, η τακτική αυτή:
1 Υπακούει στη λογική «μάζευε κι ας είναι και
ρώγες», καθώς στο κυβερνητικό επιτελείο για να βγάλουν την «αριθμητική»
υπολογίζουν κάθε δυνατό ενδεχόμενο, από τη Χρυσή Αυγή μέχρι μεμονωμένους
και τους ανεξάρτητους βουλευτές, επιχειρώντας να ασκήσουν πίεση
στοχευμένα σε πρόσωπα ή κόμματα (ΠΑΣΟΚ). Στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς
φαίνεται εξ αρχής να έχουν συνυπολογιστεί οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής –
ενδεικτική ήταν η αναφορά του προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση ότι δεν
«δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι». Η Χ.Α. ακόμη δεν
έχει ανοίξει τα χαρτιά της, αλλά πάντως αναμένεται ότι θα υπερψηφίσει
την κατάργηση του μπόνους, από την οποία άλλωστε ευνοείται. Οι ψήφοι της
κυβερνητικής πλειοψηφίας, της Ένωσης Κεντρώων, της Χ.Α. και του ΚΚΕ
(ξαναλέμε, επί των άρθρων και όχι επί της αρχής) αθροιστικά φτάνουν τις
195. Απομένουν 5… ρώγες, με την κυβέρνηση να ποντάρει στον Θανάση
Θεοχαρόπουλο της ΔΗΜΑΡ, που διαφοροποιήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, προξενώντας
ένα μικρό «ρήγμα» και πολιτικούς τριγμούς στη Δημοκρατική Συμπαράταξη,
τους δύο προερχόμενους από την Αριστερά βουλευτές του Ποταμιού (Λυκούδη,
Ψαριανό) και την Κατερίνα Μάρκου από το ίδιο κόμμα, και τους δύο εκ
των τεσσάρων ανεξάρτητους βουλευτές (Νικολόπουλο, Παναγούλη), που
θεωρείται πιο πιθανό να στηρίξουν την κυβερνητική πρόταση. Ωστόσο, ο
Παναγούλης φαίνεται τελικά να καταψηφίζει, ενώ και το Ποτάμι μιλά για
«ομόφωνη» απόφαση, επιχειρώντας να βάλει φρένο στις προσδοκίες για
«ανταρσία» βουλευτών του.
2 Επενδύει στη σύγκρουση με τη Ν.Δ., η οποία
τάσσεται κατά της κυβερνητικής πρότασης με το επιχείρημα αφενός ότι η
απλή αναλογική οδηγεί σε ακυβερνησία, αφετέρου ότι αυτή υπαγορεύεται από
την εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει στις επόμενες εκλογές και θέλει να
στερήσει το μπόνους από τη Ν.Δ., που θα είναι το πρώτο κόμμα. Μαξίμου
και Κουμουνδούρου από την άλλη, επιχειρούν να απομονώσουν τη Ν.Δ.
στιγματίζοντας πολιτικά τη στάση της ως συντηρητική και αντιδημοκρατική,
καθώς επιμένει «σε ένα στρεβλό και μη αντιπροσωπευτικό σύστημα». Όσοι
δεν πτοούνται και ετοιμάζονται να καταψηφίσουν και αυτοί την κυβερνητική
πρόταση υποδεικνύονται από την κυβέρνηση ως υπηρετούντες το σχέδιο
Μητσοτάκη (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ). Στις αιτιάσεις δε Κουμουτσάκου, ότι ο
καιροσκοπισμός της κυβέρνησης την οδηγεί σε σύμπραξη με τη Χρυσή Αυγή, η
Κουμουνδούρου απάντησε με δύο ονόματα (Τάκης Μπαλτάκος και Φαήλος
Κρανιδιώτης), προκειμένου να υπογραμμίσει ότι η ακροδεξιά λογική
ευδοκιμεί στους κόλπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
3Επικεντρώνει στην πολιτική πίεση προς τους «αδύναμους» κρίκους
Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ, όπως είπαμε και πιο πάνω, είτε για να αποσπάσει
μεμονωμένες ψήφους (π.χ. Ποτάμι) είτε για να προκαλέσει μια στροφή της
τελευταίας στιγμής. Ειδικότερα όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, κυβερνητικά στελέχη
εκφράζουν την προσδοκία ότι μέχρι την ψηφοφορία το Κίνημα μπορεί να
αλλάξει στάση. Μέχρι τότε πάντως θα το πλαγιοκοπούν προσάπτοντάς του
πολιτική ασυνέπεια, μικροπολιτική τακτική και δορυφοροποίηση στον
Κυριάκο, αφού το 2015 είχε καταθέσει πρόταση νόμου υπέρ της απλής
αναλογικής, θέση την οποία είχε συμπεριλάβει και στις 50 θέσεις της
Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
4 Περιλαμβάνει, ως δικλίδα ασφαλείας, την πρόβλεψη του άρθρου 4,
ότι για τα άρθρα 2 και 3 (δηλ. το μπόνους και τις βελτιώσεις σε
διατυπώσεις του ισχύοντος νόμου) η ψήφιση ενός άρθρου από 200 βουλευτές
αρκεί για να τεθεί αυτό σε ισχύ από τις επόμενες εκλογές, ακόμη και αν
επί της αρχής ο νόμος συνολικά δεν συγκεντρώσει αυτό τον αριθμό. Κατόπιν
θα κληθούν οι νομικοί να βγάλουν άκρη για το αν στέκει νομικά ή όχι
αυτή η πρόβλεψη.
Στο βάθος… αναμπουμπούλα
Από κει και πέρα, είτε συγκεντρωθούν οι 200 ψήφοι είτε όχι, η
κυβέρνηση βάζει ένα «λιθαράκι» στον στρατηγικό της στόχο, αυτόν της
«ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού», που στόχο έχει να δημιουργηθεί
ένας κεντροαριστερός πόλος υπό την ηγεμονία όμως του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα
προϋποθέτει την… ωρίμανση των διαλυτικών τάσεων στον χώρο ανάμεσα σε
ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., δηλαδή στο Ποτάμι και στο ΠΑΣΟΚ, που και μέσα από τον
εκλογικό νόμο καλούνται να τοποθετηθούν στο στρατηγικό επίπεδο των
συμμαχιών και να επιλέξουν στρατόπεδο, αντί να λειτουργούν ως ένα άτυπο
αντικυβερνητικό τόξο, ως «δορυφόροι» ή «ουρές» της Ν.Δ., όπως συμβαίνει
μέχρι σήμερα. Ήδη, το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη βιώνουν πιο
έντονα της αναταράξεις. Σε ό,τι αφορά τις αιτιάσεις για την ακυβερνησία,
αυτό που λένε από την κυβέρνηση (είτε το πιστεύουν είτε όχι) είναι ότι
δίνεται η δυνατότητα – και χρονικά – να διαμορφωθούν ευρύτερες
συνεργασίες πάνω σε προγραμματικές συγκλίσεις, εν προκειμένω ένας
ευρύτερος κεντροαριστερός χώρος που μοιραία θα ενσωματώσει τμήματα ή
πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ, έτσι ώστε να αποδυναμώνονται οι «ευκαιριακές»
εκλογικές συμπράξεις.
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου