Ένας γερμανός δημοσιογράφος ο Λούτζ Κλέβεμαν, τελειώνοντας μια συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία τον Ιανουάριο του 2006, θα πει για τον πυρετό κυριαρχίας του πετρελαίου που φλόγιζε και έκαιγε πάντα τις Μεγάλες Δυνάμεις:
“… σχεδόν πάντοτε τα θύματα για την απόκτησή του θα είναι αθώοι πολίτες οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα απ΄ όλους γιατί το πετρέλαιο έχει ονομαστεί «τα δάκρυα του διαβόλου»”.
Μόνο που τις περισσότερες φορές οι αθώοι πολίτες δεν είναι ούτε πέντε ούτε δέκα ούτε μερικές χιλιάδες, αλλά ολόκληρα έθνη. Και «τα δάκρυα του διαβόλου» ολόκληρα ποτάμια, που μαζί με τα άλλα δάκρυα, εκείνα του Θεού, όπως είναι το ανθρώπινο αίμα, ολοένα θα πνίγουν μέσα τους τα όνειρα, τις ελπίδες κι αυτά ακόμα τα οράματα των λαών.
Ξέρουν πολύ καλά από τέτοιου είδους δάκρυα οι Έλληνες. Ιδίως οι Μικρασιάτες της προσφυγιάς, που τα ένιωσαν να γίνονται φλογισμένη λάβα και να τους κατακαίνε το σκληρό καλοκαίρι του 1922. Τότε που ακόμη και ο διάβολος ξεχνώντας την εωσφορική του σκληρότητα, έκλαιγε κι εκείνος…
(Από το βραβευμένο με το πρώτο
“κρατικό βραβείο χρονικού” για το 2008, βιβλίο του Βασίλη Τζανακάρη,
Δακρυσμένη Μικρασία, εκδόσεις Μεταίχμιο).
(Σημείωση: Οι πρώτες τσέτες της
πρωτοπορίας του Κεμάλ μπήκαν στη Σμύρνη το βράδυ της 26ης Αυγούστου 1922
και επίσημα ο τουρκικός στρατός το πρωί της 28ης, σύμφωνα ΜΕ ΤΟ
ΠΑΛΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ κι όχι με το… καινούριο! όπως μας… ξεφώνισε η εκφωνήτρια
της κρατικής τηλεόρασης).
1. Μια σπάνια φωτογραφία από τον… θρυλικό “συνωστισμό” στην προκυμαία της
Σμύρνης με τους πρώτους έφιππους άνδρες από το ιππικό του Κεμάλ να…
προελαύνει! Η φωτογραφία είναι του Αμερικάνικου Ερυθρού Σταυρού και η
λεζάντα της τα λέει όλα: “Θηριωδίαι από το δράμα της Σμύρνης – Το περίφημο ιππικό του Κεμάλ”.
2. “Η πραγματικότητα σβήνει τα όνειρα” γράφει η λεζάντα
της φωτογραφίας του Αμερικάνικου Ερυθρού Σταυρού. Πρόσφυγες στο
κατάστρωμα ενός πλοίου που βλέπουν το όραμα της Μικράς Ασίας να γίνεται
στάχτες και καπνός. Και μαζί του το βιος, τα όνειρα, το μέλλον, η ζωή
τους.
3. “Θηριωδίαι από το δράμα της Σμύρνης. Γέρους παιδιά! δεν λυπήθηκαν”
σημειώνεται στη φωτογραφία του Αμερικάνικου Ερυθρού Σταυρού που
απεικονίζει πτώματα Ελλήνων που κακοποιήθηκαν και σφαγιάστηκαν από τις
ορδές του τουρκικού στρατού.
4. Άλλη μια σπάνια φωτογραφία από αυτές που το ελληνικό κράτος απαγόρεψε να
δημοσιευθούν (τουλάχιστον για εκείνη την εποχή) και απεικονίζει νεκρούς
και… βιασμένους! έλληνες στρατιώτες της ταξιαρχίας “εν Ουτς Σεράϊ” ύστερα από μάχη.
5. Ο “αιματοβαφής λόφος Γαρυφαλάκη” όπως σημειώνεται στο πίσω μέρος της φωτογραφίας, κάπου στο πέραν του Σαγγαρίου Μέτωπο, το καλοκαίρι του 1921, με τους έλληνες στρατιώτες στην κορυφή του και λίγο πριν την αναγκαστική τους υποχώρηση.
- Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας διαβάζουμε: “Η τελευταία πηγή του Σαγγαρίου ην διήλθομεν την 5ην Αυγούστου”. Έλληνες στρατιώτες και άλογα πίνουν νερό και πλένονται παίρνοντας δύναμη και κουράγιο λίγο πριν την τελευταία τους εξόρμηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου