Αυτό δεν συνέβη. Εάν υπήρχε κάποια
κινητικότητα, ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Θα ήμουν ευχαριστημένος
εάν η λυπηρή απόφαση του Trump να απονείμει χάρη στον πρώην σερίφη Joe
Arpaio στοίχιζε στη δημοτικότητά του, αλλά δεν πιστεύω ότι θα συμβεί.
Οι υποστηρικτές του Trump είναι πιστοί. Τι κερδίζουν από αυτό;
Υπάρχουν δύο βασικές θεωρίες για την
υποστήριξη στο πρόσωπο του Trump. Η μία λέει ότι μια μεγάλη μειοψηφία
Αμερικανών - το 40% περίπου - είναι ανόητοι ρατσιστές. Αυτή η θεωρία
υποστηρίζεται -τουλάχιστον σιωπηρά- από το Δημοκρατικό Κόμμα και τα
βασικά φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης. Η άλλη θεωρία λέει ότι η μεγάλη
πλειοψηφία αυτής της μεγάλης μειονότητας είναι καλοί πολίτες με
κατανοητές και βάσιμες απόψεις, οι οποίοι δυσανασχετούν με το να
θεωρούνται ανόητοι ρατσιστές που θα υποστήριζαν τον Trump σχεδόν χωρίς
δεύτερη σκέψη. Μπορεί να μην θαυμάζουν τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά
εκείνος παίρνει το μέρος τους, δίνει διέξοδο στην απογοήτευσή τους,
εναντιώνεται στους ανθρώπους που τους υποβαθμίζουν- και αυτό αρκεί.
Είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι το
Charlottesville δεν άλλαξε τη γνώμη τους - αλλά πάλι, ούτε και τη δική
μου άλλαξε. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η πρώτη θεωρία είναι παράλογη και η
δεύτερη θεωρία κατά βάση σωστή.
Η πρώτη θεωρία, αν ήταν αλήθεια, θα ήταν
ένα επιχείρημα κατά της δημοκρατίας. Εάν δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανών
είναι ανόητοι ρατσιστές, πώς μπορεί κανείς να υπερασπιστεί το δικαίωμα
ψήφου τους; Ότι δεν υπάρχει σημαντικός αριθμός κατακριτέων ανθρώπων που
θα μπορούσαν με ασφάλεια να εξαιρεθούν από τη διαδικασία, όταν έρθουν οι
εκλογές. Και δεν υπάρχει τίποτα, σύμφωνα με την πρώτη θεωρία, που
μπορεί κανείς να πει για να τους αλλάξει γνώμη. Γιατί να ασχοληθεί
κανείς με το να μιλήσει και να ακούσει αυτούς τους ανθρώπους;
Αυτή η αίσθηση ότι η δημοκρατική
πολιτική είναι μάταιη, αν όχι εντελώς επικίνδυνη, αλλάζει τώρα την
κοσμοθεωρία των πολιτιστικών και πνευματικών αξιών της χώρας. Ο Trump
κατηγορείται συνήθως ότι είναι αυταρχικός και αντιδημοκρατικός, παρά το
γεγονός ότι κέρδισε τις εκλογές και μέχρι στιγμής έχει ελεγχθεί σε όλους
τομείς και δεν έχει επιτύχει σχεδόν τίποτα από πολιτική άποψη. (Ίσως θα
ήθελε να ήταν αυταρχικός, αλλά σίγουρα δεν του επετράπη να λειτουργήσει
έτσι). Πολλοί από τους επικριτές του, από την άλλη πλευρά, είναι
αντιδημοκρατικοί με μια βαθύτερη έννοια: Φαίνονται να πιστεύουν ότι λίγο
λιγότεροι από τους μισούς πολίτες της χώρας δεν αξίζουν δικαίωμα ψήφου.
Η δεύτερη θεωρία - η σωστή θεωρία –
αποτελεί μία τρομερή καταγγελία του Δημοκρατικού Κόμματος και ενός
μεγάλου μέρους των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Γιατί δεν δόθηκε μια
ευκαιρία στις εύληπτες και βάσιμες απόψεις αυτής της μεγάλης μειονότητας
να ακουστούν; Γιατί οι απόψεις τους πρέπει να χαρακτηρίζονται
αναδρομικά με τις "ταμπέλες" "φανατισμός" και "ηλιθιότητα"; Γιατί δεν
μπορεί να αποδοθεί σε αυτή τη μεγάλη μειονότητα του αμερικανικού λαού
κάτι άλλο πέρα από λύπηση ή περιφρόνηση;
Εκείνοι που περιφρονούν τους
υποστηρικτές του Trump μπορούν να υποστηρίξουν ότι καμία από τις απόψεις
τους δεν είναι στην πραγματικότητα κατανοητή ή βάσιμη. Άλλωστε, οι
απόψεις τους για τη μετανάστευση δεν συμπυκνώνουν τις έννοιες του
ρατσισμού και της λευκής υπεροχής; Τι γίνεται με την άποψή τους ότι οι
διαδηλωτές του Charlottesville και οι αντίπαλοί τους ήταν ηθικά ίδιοι; Ή
ο νοσηρός φόβος τους στην αλλαγή; Ή η υποκρισία της αντίθεσης τους στη
"μεγάλη κυβέρνηση", όταν όλοι γνωρίζουν ότι οι πολιτείες που ψήφισαν
Trump όπως η Δυτική Βιρτζίνια είναι οι μεγαλύτεροι αποδέκτες
ομοσπονδιακού χρήματος; Αν διαβάζετε τους New York Times, ξέρετε ότι
προσφέρουν ασταμάτητα ανόητες και κακές απόψεις.
Στην πραγματικότητα, αυτή η αυτόματη παραγωγή ηλιθιότητας και κακής πίστης είναι απλά ένα διαφορετικό είδος φανατισμού.
Είμαι φιλελεύθερος όσον αφορά στη
μετανάστευση - αλλά δεν είναι ρατσισμός να υποστηρίξει κανείς
αυστηρότερους ελέγχους εάν πιστεύει ότι η υψηλή μετανάστευση πλήττει
τους αμερικανικούς μισθούς. Σίγουρα δεν είναι ρατσισμός να πιστεύουμε
ότι οι νόμοι για τη μετανάστευση πρέπει να επιβληθούν και ότι οι "πόλεις
ασύλου" παραβιάζουν αυτήν την απόλυτα φιλελεύθερη αρχή. Δεν είναι
ρατσιστικό να πούμε ότι πολλοί από τους αντι-διαδηλωτές του
Charlottesville πήγαν γυρεύοντας τσακωμούς. Το να διατείνεται κανείς ότι
οι υποστηρικτές του Trump φοβούνται την αλλαγή είναι γελοίο - δεν ήταν
υποψήφιος που υποστήριξε τη διατήρηση του status quo. Και δεν μπορώ να
καταλάβω ποια αρχή της πολιτικής οικονομίας καθιστά ανόητο το να είσαι
δημοσιονομικά συντηρητικός αν ζεις στη Δυτική Βιρτζίνια.
Αξίζει να σκεφτεί κανείς ότι το να
διαφωνήσει κανείς στην απομάκρυνση των μνημείων της Συνομοσπονδίας
μπορεί σύντομα να τον χαρακτηρίσει ρατσιστή, αν δεν τον έχει κάνει ήδη.
Μετά το Charlottesville, η PBS ανέφερε ότι το 86% των Αμερικανών
καταδικάζει τη ρητορική του κινήματος λευκής υπεροχής, ενώ έξι στους 10
Αμερικανούς, συμπεριλαμβανομένης μίας μικρής πλειοψηφίας Αφροαμερικανών,
πιστεύουν ότι πρέπει να παραμείνουν τα αγάλματα των ηγετών της
Συνομοσπονδίας. Αυτό φαίνεται να αντικρούει το επιχείρημα ότι το τι
πιστεύει κανείς για τα αγάλματα έχει να κάνει με τον λευκό εθνικισμό.
Αυτά τα ευρήματα παρουσιάστηκαν κάτω από την επικεφαλίδα "Αγάλματα της
Συνομοσπονδίας και λευκός εθνικισμός".
Έτσι για την ιστορία, νομίζω ότι τα
αγάλματα πρέπει να απομακρυνθούν – διαβάστε Ramesh Ponnuru σχετικά με
αυτό - αλλά οι περισσότεροι από εκείνους που υποστηρίζουν να παραμείνουν
στη θέση τους δεν είναι ρατσιστές. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι αυτό
πρέπει να αναφερθεί.
Οι δημοκρατίες που λειτουργούν
δημιουργούν χώρο για διαφωνίες. Μπορείτε να διαφωνείτε με κάποιον
σθεναρά, πιστεύοντας ότι οι αντίπαλοί σας κάνουν βαθιά ή ακόμη και
επικίνδυνα λάθος. Αλλά αυτό δεν σας υποχρεώνει να τους αγνοήσετε, να
τους περιφρονήσετε ή να τους συγχωρήσετε. Το να θεωρηθούν οι απόψεις
ενός ατόμου αθέμιτες πρέπει να είναι η τελευταία λύση, όχι η πρώτη. Το
να αποφεύγει κανείς να ασχοληθεί με το ζήτημα, εκτός από το να χλευάζει
και να πανηγυρίζει, είναι αντιδημοκρατική και αντιπαραγωγική τακτική.
Απόδειξη αυτού του τελευταίου σημείου είναι η απελπιστική εμμονή στην
υποστήριξη στον Trump.
Clive Crook/Bloomberg
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου