Ηράκλεια Σερρών: Ο «ανιστόρητος» Πάγκαλος και οι διαμαρτυρίες

Έντονες είναι οι αντιδράσεις των κατοίκων της Ηράκλειας Σερρών μετά από τις πρόσφατες δηλώσεις του Θεόδωρου Πάγκαλου σε αθηναϊκό ραδιόφωνο για το Κέντρο Υγείας της περιοχής.

Ο Θ. Πάγκαλος αναφέρθηκε στο περιστατικό που συνέβη προ ημερών όταν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό του Κέντρου Υγείας δέχτηκαν λεκτική και σωματική βία από ασθενή και τους συνοδούς του κατά την επίσκεψή τους εκεί. Ο πρώην υπουργός είπε μεταξύ άλλων: «Διαμαρτυρήθηκε ο πληθυσμός της περιοχής και επιτέθηκε για να κάψει το Κέντρο Υγείας. Το πρόβλημα είναι απλό και είναι ευθύνη του ΠΑΣΟΚ. Δεν έπρεπε στην Ηράκλεια Σερρών να υπάρχει Κέντρο Υγείας». Απευθυνόμενος στον δημοσιογράφο τον ρώτησε: «Έχετε πάει στην Ηράκλεια Σερρών; Ε, περάστε μια φορά να δείτε. Είναι ένα χωριό με δέκα σπίτια και επιπλέον τους κατοίκους τους είχαν φέρει οι Τούρκοι ως δούλους από την Αίγυπτο».

«Ανιστόρητος ο Πάγκαλος»

Ο δήμαρχος Ηράκλειας, Κλεάνθης Κοτσακιαχίδης, μίλησε στην ThessNews εκφράζοντας τη βαθιά του θλίψη για τις ανιστόρητες δηλώσεις του Θ. Πάγκαλου σχετικά με την καταγωγή των κατοίκων της Ηράκλειας και τη χρησιμότητα λειτουργίας του Κέντρου Υγείας. «Ο κ. Πάγκαλος επέλεξε τον χειρότερο δυνατό επικήδειο της αλλοπρόσαλλης πολιτικής του σταδιοδρομίας, αγνοώντας την περήφανη μακεδονική καταγωγή των κατοίκων της Ηράκλειας και προσβάλλοντας βάναυσα την πολυεπίπεδη πολιτική και πολιτισμική προσφορά του τόπου μας. Είναι βέβαιο ότι θα τρίζουν τα οστά των αγωνιστών Μακεδονομάχων από τις δηλώσεις του αγεωγράφητου και ανιστόρητου πολιτευτή, που δυστυχώς για όλους τους Έλληνες κυβέρνησε τη χώρα μας. Μια δημόσια συγγνώμη δεν αρκεί. Του αξίζει μόνο η περιφρόνησή μας».

Η Ηράκλεια Σερρών

Η Τζουμαγιά, σήμερα Ηράκλεια, είναι μια κωμόπολη με πλούσια εμπορική δραστηριότητα. Εκτός από τα περίφημα «λουκάνικα Τζουμαγιάς», πολύ γνωστό είναι και το μεγάλο εμπορικό πανηγύρι, που διαρκεί μια εβδομάδα και πραγματοποιείται κάθε χρόνο μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, αριθμεί 3.786 κατοίκους, ενώ ο ομώνυμος δήμος έχει μόνιμο πληθυσμό 21.400 κατοίκους.

Το Κέντρο Υγείας

Το Κέντρο Υγείας της Ηράκλειας είναι το μεγαλύτερο στην περιοχή και σύμφωνα με τον συντονιστή  Παναγιώτη Πασχαλίδη, εξυπηρετεί 25.000 κόσμο. «Είναι το πρώτο Κέντρο Υγείας στον νομό Σερρών μετά το Σιδηρόκαστρο και τη Νιγρίτα. Πώς γίνεται να κλείσει το 1ο Κέντρο Υγείας;» δηλώνει στηνThessNews.

Η Τζουμαγιά

Ο Δήμος Ηράκλειας παλιά ονομαζόταν Τζουμαγιά, ως το 1926 που άλλαξε όνομα. Βρίσκεται βορειοδυτικά των Σερρών και ανατολικά της λίμνης Κερκίνης και εκτείνεται σε 448.790 στρέμματα.
Η σερραϊκή γη υπήρξε τόπος εξέλιξης  πολιτικών και πολιτιστικών διεργασιών. Γύρω στο 1750 εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι Βλάχοι πρόσφυγες, που μαζί με τους ντόπιους σταδιακά διαμόρφωσαν την εποίκηση στην περιοχή. Οι βλαχόφωνοι προέρχονταν κυρίως από τη Δυτική Μακεδονία, την Ήπειρο, τα χωριά του Ασπροποτάμου, τη Μοσχόπολη και το Μοναστήρι και εγκαταστάθηκαν στις πλαγιές του Μπέλλες και του Μενοίκιου όρους ως την Αλιστράτη.

Ο βίαιος εκτοπισμός των Ελλήνων

Σημαντικές είναι οι μαρτυρίες σχετικά με τον Μακεδονικό Αγώνα και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο*
Στις 6 Αυγούστου  του 1916 συντελέστηκε ένας από τους πιο βίαιους εκτοπισμούς,όταν οι Βούλγαροι εισέβαλαν στην Τζουμαγιά και την κατέλαβαν. Συνέλαβαν και κακοποίησαν όποιον συνεργάστηκε με Έλληνες αντάρτες κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα εναντίον των Βουλγάρων.
Στις 14 Σεπτεμβρίου οι Βούλγαροι ανάγκασαν όλους τους κατοίκους της Τζουμαγιάς να εκκενώσουν την περιοχή και οδήγησαν γύρω στις 7-8 χιλιάδες ψυχές στη Βουλγαρία μέσω των στενών του Ρούπελ και της Κρέσνας, μαζί με τους κατοίκους του Πετριτσίου, της Ράμνας και του Σιδηρόκαστρου.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία ενός υπερήλικα : «Κτυπούσαν οι καμπάνες κι ένας Βούργαρος με μια ντουντούκα μάς είπε να πάρουμε ψωμί και λίγα ρούχα για λίγες μέρες και να ξεκινήσουμε. Όλοι μπροστά. Και γέροι και νέοι και παιδιά. Τους ηλικιωμένους τους βάλαμε πάνω σε αραμπάδες. Και τα κοπάδια μας μαζί. Με τα πόδια. Σχηματίστηκε μια ουρά απ’ εδώ μέχρι το Σιδηρόκαστρο. Δεν ξέραμε πού πηγαίναμε. Δεν πήρανε όμως μόνο από το δικό μας το χωριό. Άδειασαν όλα τα γύρω χωριά. 8-9 χιλιάδες ήταν μόνο από την Τζουμαγιά. Εκεί κοντά στο Στρυμονοχώρι μάς πήρε η νύκτα και καθίσαμε να ξεκουραστούμε. Η κατάσταση ήταν δύσκολη. Τα μωρά κλαίγανε, έγκυες γυναίκες, άρρωστοι και ηλικιωμένοι. Την άλλη μέρα το πρωί ξεκινήσαμε και πάλι προς τη Βουργαρία μεριά. Ανεβαίναμε τα στενά της Ρούπελης και της Κρέσνας και νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο Λιβούνοβο».
Αρκετοί εγκαταλείφθηκαν στην Άνω Τζουμαγιά, Πέτροβο, Ντούπνιτσα κ.α. και οι περισσότερες οικογένειες οδηγήθηκαν στο Μελενίκο όμηροι των Βουλγάρων. Όσοι άντεξαν τις κακουχίες μεταφέρθηκαν με τρένο από το Μελενίκο στο Ποζάρεβατς της βουλγαροκρατούμενης παλαιάς Σερβίας.

Η επιστροφή

Οι βίαια εκτοπισμένοι Έλληνες έμειναν όμηροι στο Ποζάρεβατς για δύο χρόνια και έπειτα από την είδηση της ανακωχής του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησαν οι οργανωμένες ομάδες επιστροφής τον Δεκέμβριο του 1918. Όσοι γλίτωσαν από τις κακουχίες και τις ασθένειες αντίκρισαν μια οδυνηρή εικόνα βλέποντας τα χωριά τους. « …Τίποτα δεν είχε μείνει όρθιο….όλα είχαν γίνει στάχτη…. Πολλοί έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στα Σέρρας, στην Αθήνα… Εμείς που μείναμε εκεί, στην αρχή μέναμε σε παράγκες, σε αντίσκηνα, ώσπου σιγά σιγά αρχίσαμε να φτιάχνουμε τα σπίτια μας…»


*Η Καλλιόπη Πανοπούλου, στα πρακτικά του Β’ Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου «Οι Σέρρες και η περιοχή τους», Σέρρες, 2013, περιγράφει μέσα από προφορικές μαρτυρίες βλαχόφωνων την εποίκηση της περιοχής των Σερρών και την ομηρία τους στο Ποζάρεβιτς της Σερβίας.

thessnews.gr