Η μήνυση, στην πραγματικότητα, είναι εναντίον της πρακτικής των «κρυφών» εισιτηρίων (skip lagging).
Ο εναγόμενος πραγματοποίησε κράτηση εισιτηρίου σε θέση business class από το Όσλο στο Σιάτλ, μέσω της Φρανκφούρτης, πληρώνοντας 6224 νορβηγικές κορώνες (€ 657).
Στην πτήση επιστροφής, ο επιβάτης έφυγε από τη Φρανκφούρτη (ενδιάμεση στάση) με άλλη πτήση για το Βερολίνο. Η Lufthansa αναφέρει ότι θα έπρεπε να πληρώσει 2769 ευρώ για να κλείσει θέση στο συγκεκριμένο δρομολόγιο και απαιτεί 2.112 ευρώ συν τόκους.
Δικαστήριο του Βερολίνου απέρριψε την αγωγή τον Δεκέμβριο, αλλά ο εκπρόσωπος της Lufthansa επιβεβαίωσε στο CNN ότι η εταιρεία «έχει ήδη καταθέσει προσφυγή κατά της απόφασης».
Τι είναι το skip lagging;
Πολλοί επιβάτες, που κλείνουν πτήσεις με ενδιάμεσο προορισμό, δεν επιβιβάζονται στην πτήση του στο αεροδρόμιο μετεπιβίβασης γιατί στην πραγματικότητα αυτός ήταν ο προορισμός που επιθυμούσαν. Αυτό συμβαίνει γιατί (παραδόξως) η απευθείας πτήση στον σταθμό μετεπιβίβασης είναι ακριβότερη από την πτήση για άλλο προορισμό με ενδιάμεσο σταθμό το επιθυμητό αεροδρόμιο.
Ας δούμε ένα τυχαίο παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι θέλουμε να μεταβούμε στην Φρανκφούρτη.
Είναι πιθανό το απευθείας εισιτήριο ΑΘΗΝΑ-ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ να κοστίζει περισσότερο από το εισιτήριο ΑΘΗΝΑ-ΛΟΝΔΙΝΟ μέσω ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗΣ, ακόμη κι αν πετάμε με την ίδια πτήση για Φρανκφούρτη. Έτσι λοιπόν κλείνουμε εισιτήριο για Λονδίνο αλλά παραμένουμε στη Φρανκφούρτη χωρίς να επιβιβαστούμε στο δεύτερο σκέλος της πτήσης.
Προϋπόθεση είναι βέβαια να μην έχουμε βαλίτσες αλλά μόνο χειραποσκευή.
Για όσους απορούν για το πώς είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο η απάντηση είναι ότι έχει να κάνει με τον (πολύπλοκο) τρόπο που οι αεροπορικές εταιρείες διαχειρίζονται τις πτήσεις τους και τη διαθεσιμότητα θέσεων σε αυτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου