Τι γίνεται όμως όταν κυριολεκτικά δεν γνωρίζει ότι παράγει τέχνη ο ίδιος ο πρωταγωνιστής μιας ταινίας;
Εντάσσεται και αυτή η μορφή στην κατηγορία «η τέχνη δεν έχει όρια» – φράση για την οποία έχουν χυθεί τόνοι μελάνης – ή απηχεί σε μια άλλη ρήση του Γάλλου ζωγράφου και γλύπτη, σύμφωνα με την οποία «η τέχνη είναι ένα πάθος που δεν παντρεύεσαι νόμιμα, αλλά το βιάζεις»;
Κάπως έτσι – ως «βιασμός» της τέχνης – ερμηνεύτηκε από τη Δικαιοσύνη στα μέσα της δεκαετίας του ’70 η προσπάθεια του σκηνοθέτη Γιάννη Κοκκόλη να δημιουργήσει ίσως την πιο αιρετική ταινία όλων των εποχών στον παγκόσμιο κινηματογράφο!
Επηρεασμένος όχι από κάποιον εκπρόσωπο των καλών τεχνών, αλλά από τον Τζορτζ Όργουελ, έστησε μια ολόκληρη κινηματογραφική παραγωγή πάνω σε έναν πρωταγωνιστή, που δεν είχε την παραμικρή ιδέα ότι είχε επιλεχθεί για το ρόλο.
Ένα ιστορικό εγχείρημα, βασισμένο πάνω στο «Μεγάλο Αδελφό» του «1984», που κανείς όμως δεν είδε ποτέ, αφού ο κεντρικός ήρωας του σεναρίου δεν… εκτίμησε την καλλιτεχνική ματιά του σκηνοθέτη.
Το απίστευτο σενάριο της ταινίας είχε ως εξής: Όταν ο Κ.Β., ο άνθρωπος που έπεσε θύμα αυτής της πλεκτάνης, γνώρισε (δήθεν) τυχαία μια γυναίκα, αυτή του συστήθηκε ως σύζυγος βαθύπλουτου ατόμου, που είχε φυτείες καουτσούκ στην Αφρική. Η γυναίκα του είπε ότι ο σύζυγός της ήταν ανάπηρος και ανίκανος και για να τον πείσει του τον παρουσίασε σε αναπηρική καρέκλα. Ο σύζυγος έδειξε να τον συμπαθεί και του πρότεινε να εργαστεί στις στις επιχειρήσεις του.
«Η σύζυγος όμως με παρέσυρε σε ρομαντικούς περιπάτους, σε θαλάσσια μπάνια, εκδρομές κτλ. Μια μέρα με κάλεσε σπίτι της λέγοντάς μου χαρακτηριστικά ότι ο σύζυγός της απουσιάζει στο εξωτερικό. Ξαφνικά όταν ήμασταν στο κρεβάτι μπαίνουν μέσα στην κρεβατοκάμαρα αστυνομικοί», κατέθεσε στο δικαστήριο ο Κ.Β.
«Οι αστυνομικοί με κατηγόρησαν για μοιχεία και άρχισαν την ανάκριση. Σιγά- σιγά όμως η ανάκριση ξέφυγε από τα πλαίσια της μοιχείας και με ρωτούσαν πολιτικά θέματα για την υπηρεσία μου και συγκεκριμένα μου ζητούσαν να τους αποκαλύψω ποιοι χουντικοί εξακολουθούν να εργάζονται στον ΟΤΕ.Όταν τελείωσε η ανάκριση κρίθηκα αποφυλακιστέος και αφέθηκα ελεύθερος. Από την ημέρα εκείνη δεν είδα ξανά την κοπέλα».
Κατηγορούμενη στη δίκη δεν ήταν η κοπέλα που τον εξαπάτησε, αλλά ο σκηνοθέτης, καθώς όλα αυτά που περιέγραψε ο υπάλληλος βιντεοσκοπήθηκαν κρυφά, σε μια πολύ πιο προχωρημένη εκδοχή του «Truman Show», 23 χρόνια προτού αυτό σπάσει τα ταμεία στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Ο ανυποψίαστος υπάλληλος θα γινόταν εν αγνοία του πρωταγωνιστής στον κινηματογράφο, σε μια ιστορία στα όρια της παράνοιας. Όλοι όσοι συμμετείχαν στην ταινία, εκτός από τον ίδιο, ήταν πληρωμένοι ηθοποιοί.
Η κοπέλα που είχε επιλεγεί αρχικά, ήταν η Μαρία Αλιφέρη, η οποία δεν ήταν ακόμα διάσημη, αλλά όταν διαπίστωσε το είδος του εγχειρήματος, παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε από μια άλλη κοπέλα.Τα γυρίσματα κράτησαν δύο μήνες και τα συνεργεία παρακολουθούσαν και κατέγραφαν τις κινήσεις του υπαλλήλου όλο το 24ωρο. Οι κάμερες έγραφαν ακόμα και όταν το ζευγάρι έκανε έρωτα μέσα από καθρέπτες, που από την πίσω μεριά ήταν τζάμια!
Σύμφωνα με το σενάριο, ο «πρωταγωνιστής» κατά την ανάκριση, «λύγισε» και η υπόθεση πήρε άλλη τροπή. Δεν ήταν η μοιχεία που ενδιέφερε πια αστυνομικούς και ανακριτές. Ο ανάπηρος σύζυγος ήταν δήθεν μπλεγμένος σε υπόθεση κατασκοπίας σε βάρος της χώρας. Σε συνεργασία με έναν ναυτικό, πραγματικό φίλο του πρωταγωνιστή, για να γίνει πιο πιστευτή η ιστορία, είχε επιδοθεί σε λαθρεμπόριο όπλων.
Στο άκουσμα της κατηγορίας περί «εσχάτης προδοσίας» ο Β.Κ. σοκάρεται. «Αρχίζει να καρφώνει συναδέλφους του και εξηγεί πολλά για την κατάσταση στην υπηρεσία του με ονόματα για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου», όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ της εποχής στο περιοδικό «Επίκαιρα», με την υπογραφή της Λιάνας Κανέλλη (19/08/1976)
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «το σενάριο προέβλεπε εικονική εκτέλεση σε ερημική τοποθεσία! Το ίδιο το συνεργείο όμως και ο σκηνοθέτης δεν άντεξαν το πείραμα. Δύο μηνών αγωνία τελείωσε εκεί…»Τρομοκρατημένος ο Κ.Β. και υπό την απειλή της εκτέλεσης, ορκίστηκε ότι δεν θα πει τίποτα σε κανέναν για ό,τι έγινε. Τα γυρίσματα τελείωσαν εκεί, αλλά ο πρωταγωνιστής εκμυστηρεύτηκε την ιστορία σε έναν φίλο του και τελικά έφτασε έως την αστυνομία. Η υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια όπου ο σκηνοθέτης παραδέχτηκε με κυνικό τρόπο όσα είχε κάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου