Πώς οι χώρες της Ιβηρικής αφήνουν πίσω Ελλάδα και Ιταλία στην ελαιοκαλλιέργεια

Όμοιες προσεγγίσεις ελαιοκομίας και μεγάλες επενδύσεις στον κλάδο, αποτελούν τα κοινά χαρακτηριστικά του κλάδου στις δυο χώρες της Ιβηρικής χερσονήσου, 




...οι οποίες με όχημα αυτό το θετικό επενδυτικό κλίμα κατάφεραν την αναβάθμιση της παραγωγής τους τόσο με όρους ποιότητας όσο και ποσότητας.
Την ίδια στιγμή, πιο ανατολικά στην Ιταλία και στην Ελλάδα, η παραδοσιακή ελαιοκομία επιβραδύνει τους ρυθμούς ανάπτυξης του κλάδου, αφήνοντας πίσω τις δυο χώρες και ενισχύοντας την ευπάθεια της παραγωγής.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Sovena , της μεγαλύτερης αγροτικής επιχείρησης στην Πορτογαλία, Γιόργκε ντε Μελο, δήλωσε στο Olive Oil Times ότι τόσο η Ισπανία όσο και η Πορτογαλία μοιράζονται ελκυστικά επενδυτικά περιβάλλοντα, τα οποία έχουν οδηγήσει σε βελτιώσεις της ελαιοκομικής δραστηριότητας. «Ο κλάδος πήρε μια ώθηση στις δυο χώρες από ένα ελκυστικό περιβάλλον για επενδύσεις το οποίο δημιούργησε υποδομές και εκμοντερνισμό των ελαιώνων» υποστήριξε. «Η εισαγωγή νέων ποικιλιών και συστημάτων άρδευσης οδήγησαν σε μια αυξημένη παραγωγή στις δυο γειτονικές χώρες» συνέχισε.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια στο τμήμα Γεωργίας και Επιστημών Τροφίμων του πανεπιστημίου της Μπολόνια, Τούλια Γκαλίνα Τόσι, στην δική μας άκρη της Ευρώπης εμφανίζονται επίσης κοινές καλλιεργητικές μέθοδοι, που ωστόσο εξηγούν μέχρι ένα βαθμό την ομοιότητα ως προς την πτωτική πορεία της παραγωγής τους. «Πράγματι, Ελλάδα και Ιταλία χαρακτηρίζονται από μια κατακερματισμένη παραγωγή  ελαιολάδου την οποία διαχειρίζονται μικρομεσαίοι αγρότες, ή ακόμα και μεγάλοι παραγωγοί, που όμως δεν ακολουθούν συστήματα πυκνής ή υπέρπυκνης φύτευσης, όπως συμβαίνει στην Ισπανία», υποστηρίζει.
Όπως εξηγεί, αυτή η κατακερματισμένη και  παραδοσιακή παραγωγή της Ιταλίας και της Ελλάδας, συνδέεται και με την παραγωγή ΠΟΠ και ΠΓΕ, μονοποικιλιακών και υψηλής ποιότητας ελαιολάδων, ωστόσο συμβάλει ταυτόχρονα και σε όλο και πιο έντονες διακυμάνσεις ως προς την παραγωγή.
Για αυτό αξίζει να σημειωθεί πως η μείωση της παραγωγής σε όγκο, δεν είναι απαραίτητο να συνεπάγεται και με απώλεια της ποιότητας.
Στην πραγματικότητα Ιταλία και Ελλάδα ακατάπαυστα βελτιώνουν την  ποιότητά τους τα τελευταία δυο χρόνια. «Με όρους ποιότητας, συναντάμε πολλά εξαιρετικά ελαιόλαδα, έξτρα παρθένα με διαφοροποιήσεις στη γεύση και ιδιαίτερα πλούσια σε πολυφαινόλες», υπογραμμίζει η κα. Γκαλίνα Τόσι.

Αναλυτικό  ρεπορτάζ στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί το Σάββατο 6 Απριλίου μαζί με το περιοδικό Profi

agronews.gr