Οι στάβλοι των κτηνοτρόφων στον.... αέρα

Πέντε μήνες μετά τις Εθνικές εκλογές, και αφού είχαν προηγηθεί οι εκλογές «μικρών πρωθυπουργών»...




...Περιφερειών, Δημάρχων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και εκπροσώπων στο ΕυρωΚοινοβούλιο, οι σταβλικές εγκαταστάσεις που πήγαν να ξεκινήσουν μια διαδικασία τακτοποίησης τον Μάρτιο του 2012, είναι πλήρως στον αέρα.
Και βέβαια στον αέρα είναι και τα πολυδιαφημισμένα στην εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά Π.Ο.Π. (όπως η φέτα), αλλά και οι τιμές του γάλακτος, καθ' όσον σε όλα απαραίτητη προϋπόθεση είναι ότι πρόκειται για προϊόν από νόμιμα αδειοδοτημένη κτηνοτροφική εγκατάσταση.
Σήμερα στην Ελλάδα είναι νόμιμα αδειοδοτημένοι μόλις το 15-20% των στάβλων, και ο νόμος 4056/2012 μετά από διάφορες επιμηκύνσεις, έπαυσε να καλύπτει όσους στάβλους δεν αδειοδοτήθηκαν νομίμως. Οι κτηνοτρόφοι είναι ακάλυπτοι. Και είναι ακάλυπτοι οι κτηνοτρόφοι ακόμα και στα πρόσφατα συμβόλαια πώλησης γάλακτος, διότι όλα τα συμβόλαια περιλαμβάνουν τον όρο («βόμβα») ότι πρόκειται για νόμιμα λειτουργούσες κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις. Έτσι οι κτηνοτρόφοι είναι εκτεθειμένοι σε «εκβιασμούς» από τους μεταποιητές γάλακτος-τυριού, μορφής «δεν μπορώ να το πάρω», οι οποίοι συνήθως τελειώνουν με την παραλαβή του γάλακτος αλλά σε εξευτελιστικές τιμές, χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτε ο κτηνοτρόφος, διότι το γάλα του προέρχεται από μη νόμιμα αδειοδοτημένο στάβλο, ή έστω από στάβλο σε διαδικασία τακτοποίησης.
Αυτό συμβαίνει σήμερα διότι ο ακατάλληλος για την ελληνική πραγματικότητα νόμος 4056/2012 δεν μπόρεσε να δώσει επαρκείς λύσεις και δίνονταν συνεχώς παρατάσεις. Ο νόμος έπαυσε να μπορεί να καλύπτει τους κτηνοτρόφους από τον Ιούνιο 2019.
Το ήξεραν όλοι. Ο προηγούμενος υπουργός (Αποστόλου) ετοίμασε ένα νέο νόμο το 2018, αλλά δεν πρόλαβε να τον φέρει προς ψήφιση διότι άλλαξε. Ο επόμενος υπουργός (Αραχωβίτης) τον ήδη έτοιμο νόμο, προσπάθησε να τον τελειοποιήσει, αλλά δεν πρόλαβε διότι προκηρύχτηκαν οι εθνικές εκλογές. Αλλά ο 4056/2012 έπαυσε να ισχύει και να καλύπτει τους κτηνοτρόφους από τον Ιούνιο 2019.
Ο νέος υπουργός (Βορίδης) ήδη πέντε μήνες μετά δεν έφερε στην Βουλή μια νέα πρόταση νόμου. Σαφώς δεν ήταν κομμάτι των σημείων προεκλογικής προσοχής στις εθνικές εκλογές, αλλά είναι σημείο ομαλήςλειτουργίας της αγοράς.
Συζητώντας με την γραμματέα του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αττικής, Μάγδα Κοντογιάννη, μας το επεσήμανε πολύ έντονα, αλλά ταυτόχρονα έθεσε και άλλα ευρύτερα θέματα των κτηνοτρόφων, μεταξύ των οποίων:

• Η «επίθεση» που δέχονται οι γηγενείς κτηνοτρόφοι, κάτοικοι της υπαίθρου της Αττικής στις παραδοσιακές χρήσεις γης, που είναι ανύπαρκτες. Η «επίθεση» κυρίως από το real estate (μεσιτείες, τσιμεντοποίηση κλπ) στην ύπαιθρο της Αττικής σχεδόν απειλούν με πλήρη έξωση τους γηγενείς κατοίκους (κυρίως Αρβανίτες, και μετακινούμενους Σαρακατσάνους και Βλάχους).
• Μαζί με την επαγγελματική εξόντωση οι κτηνοτρόφοι της Αττικής υφίστανται και μια συνεχή κοινωνική απαξίωση, ακόμα και στον τρόπο ζωής τους και στα πολιτιστικά χαρακτηριστικά τους, μέσω κανονισμών, διατάξεων και άλλων αστικών τερτιπιών.
• Σχεδόν συντονισμένα όλοι οι φορείς της εξουσίας διώχνουν έξω από την ύπαιθρο της Αττικής την επαγγελματική κτηνοτροφία, με Επιτροπές που δεν συνεδριάζουν, με ερμηνευτικές εγκυκλίους που δεν εκδίδονται, με διευκρινιστικές ερωτήσεις που αργούν να απαντηθούν, με ταλαιπωρία πολλαπλών εγγράφων (αλήθεια πού είναι τα one stop shop στην κτηνοτροφία;), με άπειρες ώρες χαμένες από την παραγωγή, για να κάνουν οι κτηνοτρόφοι τον «κλητήρα» μεταφοράς εγγράφων από τον ένα υπάλληλο στον άλλο.
• Η κα Μάγδα Κοντογιάννη με τον αδελφό της τον μητέρα και τον πατέρα της λειτουργούσαν κανονικά αδειοδοτημένο στάβλο από το 1966 στους πρόποδες της Πάρνηθας, όπου επένδυσαν πολλά χρήματα σε άδειες, σε μ ελέτες και σε τσιμέντα.

Το 2012 τα διάφορα κλιμάκια τοπικής Αυτοδιοίκησης και Διοίκησης «παίζοντας» με τις ημερομηνίες και αφού εκδόθηκε ο νόμος 4056/2012, τον Σεπτέμβριο του 2012 εφάρμοσαν παλαιότερες αποφάσεις (προτού να εκδοθεί ο νόμος 4056) και εκποίησαν το ζωικό τους κεφάλαιο και κατάργησαν την άδεια.
Το 2017 η Ελληνική Πολιτεία κατάλαβε την απαράδεκτη αδικία και καθιέρωσε την «άδεια διατήρησης» η οποία όμως ακόμα δεν έδωσε αποτελέσματα στις 50 και πλέον αιτήσεις που έγιναν στην Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης και Κτηνιατρικής Ανατολικής Αττικής, μέχρι σήμερα. Προφανώς είναι πολλά τα λεφτά από τις οικοπεδοποιήσεις, τσιμεντοποιήσεις.
Και συζήτηση στην συζήτηση φθάσαμε και σε άλλα σημαντικά σημεία, όπως:

• Την ανυπαρξία Αγροτικών Σχολείων, όχι αστικού τύπου, αλλά μορφής μαθητείας, που να συνδυάζουν τον τρόπο ζωής του αγροτικού κόσμου. Σήμερα οι αγρότες (γεωργοί, κτηνοτρόφοι, αλιείς και δασοκόμοι) ΔΕΝ έχουν επαρκή εκπαίδευση, ή ακριβέστερα με μόνο το 0,4% αποφοίτους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, υφίστανται ένα απερίγραπτο εκπαιδευτικό bullying… Μήπως μου οφείλει, είπε η κα Κοντογιάννη, η Πολιτεία τουλάχιστον τόσα όσα πρόσφερε για την εκπαίδευση όλων των άλλων ελληνοπαίδων, έστω και τώρα; Ποτέ δεν είναι αργά για αποκατάσταση των παροχών που στερηθήκαμε.
• Λένε ότι η εισφορά του αγροτικού τομέα στο ΑΕΠ είναι μόνο 3,7%, αν και με τον πολλαπλασιαστή (δηλαδή με τον ντοματοπολτό που δηλώνεται στην βιομηχανία, ή τις ντοματοσαλάτες που δηλώνονται στον τουρισμό) φθάνει στο 20% του ΑΕΠ. Μήπως αυτή η εικόνα οφείλεται στην συστηματική υποτίμηση της αξίας των αγροτικών μισθών και των τιμών των αγροτικών προϊόντων, έναντι των αστικών μισθών και των βιομηχανικών προϊόντων;

Τελείως απαράδεκτες-άνισες καταστάσεις, μεταξύ αγροτών και αστών.
Και η κα Κοντογιάννη συμπλήρωσε: Κάτι δεν πάει καλά. Οι αγρότες παράγουν πραγματικό πλούτο, αλλά οι πλούσιοι βρίσκονται στην μεταποίηση και στις υπηρεσίες.
Και αν δεν πάει «καλά» η ειρήνη στην γειτονιά μας, εμείς οι αγρότες, είμαστε δεμένοι με τα χωράφια μας και τους βοσκοτόπους μας, και θα αγωνιστούμε για αυτά, για την πατρίδα, ενώ κάποιοι άλλοι αστοί μπορούν ίσως να πάνε να βρουν αλλού καλύτερες συνθήκες εργασίας, ζωής και μισθούς …
Αν θα μπορούσα να μιλήσω με τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, ως η μόνη κτηνοτρόφος που συμμετείχα στις εθνικές εκλογές από έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, θα του έλεγα ότι: «ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης δεν είναι Υπουργός ενός βασικού παραγωγικού μόνο Υπουργείου, δηλαδή του αγροτικού τομέα, αλλά ο μοναδικός εκλεγμένος εκπρόσωπος του αγροτικού κόσμου, των αγροτικών τοπικών κοινωνιών, των αγροτών. Και πρέπει να εξασφαλίσει ότι και οι αγρότες είναι ισότιμοι συμπολίτες και ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως οι άλλοι συμπολίτες».

Πηγή: Δημήτρης Μιχαηλίδης, Αγρονέα

              agro24.gr