Συνεχίστηκε και χτες αυτό το γαϊτανάκι της περιήγησης στις πλατείες των μικρών και μεγάλων πόλεων της Ελλάδας. Άνθρωποι μέσης κυρίως ηλικίας με λίγους της τρίτης ηλικίας και νέους ηλικιακά φοιτητές.
Από δίπλα οι καντίνες, οι πλανόδιοι μικροπωλητές και οι λοιποί εργαζόμενοι του παραεμπορίου οι οποίοι δεν κόβουν αποδείξεις και πλήττουν τους νόμιμους (όσοι είναι) καταστηματάρχες. Οι Αγανακτισμένοι τους στηρίζουν, «κρίμα είναι οι άνθρωποι, ας βγάλουν ένα μεροκάματο», που πολλές φορές είναι βαρβάτο και πολύ μεγαλύτερο από το δικό μας, που θεωρητικά είμαστε οι προνομιούχοι της ασφαλισμένης εργασίας.
Μήπως μάθατε να τρώτε παραγγέλλοντας έτοιμο φαγητό; Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσουμε το γεγονός ότι όλες οι κατσαρόλες και οι κουτάλες που κραδαίνονταν μπροστά στις κάμερες (είκοσι λεπτά δημοσιότητας, αν δεν κάνω λάθος) ήταν του κουτιού; Όλες αυτές οι νοικοκυρές (λέμε τώρα) άφησαν τα παιδιά τους στις έξι το πρωί για να ξεκινήσουν για τη δουλειά; Χλωμό μάλλον. Ξεκινούν πολύ αργότερα για βόλτα στις βιτρίνες για να καταλήξουν «κατάκοπες» στην καφετέρια να πιουν το καφεδάκι τους με τις άλλες «ομοιοπαθείς». Εσείς κυρία με το συνολάκι και το προσεγμένα βαμμένο μαλλί κάνατε κάποια δουλειά ή σπουδάσατε Ιστορία της Τέχνης για να λέτε ότι είστε άνεργη πτυχιούχος και επομένως δεν μπορείτε να ασχοληθείτε με κάποια υποδεέστερη, κατά τη γνώμη σας, εργασία; Ποια είστε εσείς, καμιά παρακατιανή που θα πάει σε βιοτεχνία ή πωλήτρια να της πρηστούν τα πόδια, για είκοσι ψωροευρώ, πιθανόν ανασφάλιστα;
Ας πιάσουμε όμως και τους κατεξοχήν κουβαλητές (σύμφωνα με την παλιά νοοτροπία μας) τους άνδρες. Όλοι αυτοί που περήφανα δηλώνουν ότι είναι όλες τις μέρες στην πλατεία, δεν εργάζονται; Τους εξασφαλίζει κάποιο ορατό ή αόρατο χέρι τα προς το ζην; Γιατί γίνεται να είσαι το πρωί ή το απόγευμα στη δουλειά, το βράδυ στην πλατεία και την άλλη μέρα ξανά στο μαγγανοπήγαδο; Γίνεται; ΔΕΝ γίνεται. Και άντε το ‘κανες ένα-δύο εικοσιτετράωρα, αλλά δέκα συνεχόμενα; Την άλλη μέρα δεν θα μπορείς να σταθείς στα πόδια σου όχι να πας στη δουλειά, όσο εύκολη κι αν είναι.
Αν συνεχίσω και θα σας κουράσω και θα χρειαστούν αρκετές σελίδες των παλιών εφημερίδων για να γραφτούν όλες οι σκέψεις και απορίες οι δικές μου και πολλών συνομιλητών μου.
Απαντήστε πρώτα στους εαυτούς σας κοι Αγανακτισμένοι και μετά σ’ όλους εμάς που δεν πάμε πλατεία αλλά προσπαθούμε να εξοικονομήσουμε λίγες ώρες ξεκούρασης για να πάμε την άλλη μέρα στη δουλειά μας:
1. Με ποιον-ους είστε αγανακτισμένοι;
2. Γιατί είστε αγανακτισμένοι;
3. Πηγαίνετε κάθε μέρα στη δουλειά σας και αποδίδετε το μέγιστο των δυνατοτήτων σας;
4. Τηρείτε τις υποχρεώσεις (φόροι, ωράριο εργασίας κλπ)
5. Βγάλατε νόμιμα το δίπλωμα οδήγησης;
6. ....;
7. ....;
8. ....;
ΥΓ.: Πιστεύετε ότι έχετε ξυπνήσει και μεις κοιμόμαστε. Κοιμάστε βαθιά, έχετε πέσει σε λήθαργο και «άγεσθε και φέρεσθε κατά το δοκούν». Όχι δεν είμαι λάτρης της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας αλλά ευτυχώς διδάσκομαι συνεχώς από εκείνους που την αποτύπωσαν στα έργα τους.
Αμαλία
7.6.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου