Μέσα στον ορυμαγδό των κάθε είδους αποκαλύψεων. Στον κυκεώνα που τόσο απλόχερα μας προσφέρει η καθημερινότητα. Με τις, ομολογουμένως, φιλότιμες προσπάθειες της να στερήσει και την τελευταία ικμάδα και κάθε ίχνος από το μειδίαμα ή χαμόγελο που θα ήθελε να σχηματιστεί στα χείλη μας, κάθε αντίθετη προσπάθεια είναι καλοδεχούμενη.
Ευπροσήγορος κάθε λόγος, κάθε τόλμημα ν’ αλλάξει το κάτι τις, ακόμα και με μια ονειρική ή ρομαντική προσέγγιση που θα μπορούσε να χρωματίσει έστω και με το κόκκινο της ντροπής ή της αμηχανίας, το μαύρο της ψυχής μας.
Γι’ αυτό το λόγο ας αφήσουμε το μολύβι να τολμήσει πάνω στο άσπρο του χαρτιού ή της οθόνης, ό,τι το στόμα δεν τολμά να πει, γιατί μένει δέσμιο του καθωσπρεπισμού που του επιβάλει η κοινωνία.
Με το ρίσκο του πονηρού χαμόγελου...
Οπτασία η
Ζαχαρένια της μορφή
Απόψε ήρθες απρόσκλητη
στην έννοια μου στον ύπνο,
με φόντο τα νιάτα σου λιτή
ανάλαφρα μέσα από στίχο.
Νεραϊδόμορφη κι έλαμπες
από τη χρυσή σου σκόνη,
την αγκαλιά μ’ άνθη γέμιζες
ανάκατα σε κάθε στρώση.
Λυγερή φώτιζες παντού
έλαμπες σε κάθε κλίση,
αστρολαμπές εδώ κι αλλού
δώρο της ίριδας στη φύση.
Ζαχαρένια έλαμπες θαρρώ
και μαζί σου όλη η πλάση,
πούσι στον ίσκιο σου εγώ
της αποκοτιάς σκέτο ρημάδι.
Απλώνω το χέρι να σε βρω
τ’ απλώνω προς τη μεριά σου
τυφλός, ψαχουλεύω να σε δω
για να βρεθώ λίγο σιμά σου.
Η ομορφιά κι όψη έσβησε
από του μυαλού τα μάτια,
ούτε ο Μορφέας δεν τ’ άντεξε
σαν είδε να γίνομαι κομμάτια.
Η οπτασία όπως ήρθε έφυγε
σ’ ονειρικά φωτεινά λιβάδια,
αλίμονο το μόνο που μ’ έμεινε
του Ερέβους τα πλάνα χάδια
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 23.6.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου