Άντε και πέφτει η κυβέρνηση, άντε και γίνονται εκλογές…

Η αριστεροδέξια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν θα πέσει για τους συνήθεις λόγους που πέφτουν οι αστικές κυβερνήσεις. Θα πέσει μόνο για τους λόγους που πέφτουν οι δικτατορίες.

Γιατί αυτή είναι η φύση των δημαγωγών.

Η πτώση θα γίνει μετά από κάποια μεγάλη εθνική απώλεια, το μέγεθος της οποίας αγνοούμε.

Κάτι που φαίνεται να αγνοεί η αξιωματική αντιπολίτευση σε διπλό βαθμό απ’ ό,τι εμείς. Αυτό τουλάχιστον βγαίνει από το γεγονός ότι κρατάει εκνευριστικά χαμηλούς τόνους στον δημόσιο λόγο της.

Ακόμα και όταν ζητά εκλογές, είναι σα να ζητάει ένα προφιτερόλ από τον ζαχαροπλάστη, όπως ο Κωνσταντίνουν σ’ εκείνη την παλιά Ελληνική ταινία…

Το κάνει βέβαια με φανερό υπολογισμό: Θέλει να φθαρεί ολικά η κυβέρνηση, μέχρι εξαντλήσεως, να σαπίσουν τα καρεκλοπόδαρά της.

Αφέλειες! Μηχανιστικές αναγνώσεις του αστικού παρελθόντος! Γιατί… αυτό που επιδιώκει η Νέα Δημοκρατία, δεν θα γίνει ποτέ.

Εδώ… δεν πρόκειται για αστικές συνήθειες του κοινοβουλευτισμού, αλλά για κουτοπόνηρο σχέδιο άλωσης του κρατικού μηχανισμού από κάθε λογής Καρανίκες.

Κάθε μέρα που περνάει, όντως ο Τσίπρας χάνει πόντους στις δημοσκοπήσεις. Αλλά δεν τον νοιάζει. Όταν έκανε τις ανομολόγητες επιλογές του, ήξερε ότι αυτό θα συνέβαινε “όπως σε βλέπω και με βλέπεις”.

Αυτός ήξερε τι ήθελε… Εμείς δεν ξέρουμε ότι, σε λίγο, θα έχουμε μία κυβέρνηση που, για πρώτη φορά στα χρονικά, θα κυβερνά με πραγματικό ποσοστό κοινωνικής αποδοχής το 3%…

Κάθε άλλη κυβέρνηση θα είχε ήδη κάνει εκλογές για να διασώσει τα ποσοστά επιβίωσης του κόμματος.

Ο Σύριζα όχι.

Γιατί το κόμμα που είχε ο Τσίπρας, το έχασε. Όλοι όσοι τον ανέβασαν στην εξουσία, λάκισαν. Τώρα, κατ’ ανάγκη, θέλει να φτιάξει νέο κόμμα που, μοιραία, θ’ αποτελείται από άλλους και, συγκεκριμένα, από το άθροισμα των αστέγων όλων των άλλων κομμάτων, όσων δηλαδή δεν μπορούν να γυρίσουν εκεί απ’ όπου έφυγαν…

Δεν αποκλείεται “αδελφοποίηση” κάποια στιγμή του Σύριζα και των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Απαιτείται λοιπόν νέο αφήγημα, όχι μόνο εκλογικό, αλλά και εσωκομματικό ή ακόμα και διακομματικό.

Γι’ αυτό και ο Γιώργος Παπανδρέου με τα περί συμμαχιών…“ρίχνει νερό στο μύλο” του Αλέξη Τσίπρα. Πώς είναι δυνατόν να… μην το καταλαβαίνει;

Το νέο αφήγημα του Τσίπρα μπορεί να θεμελιωθεί μόνο πάνω στην ιδιοτέλεια των στελεχών του ή, εν πάση περιπτώσει, μόνο πάνω στο ένστικτο πολιτικής επιβίωσης της νομενκλατούρας του.

Οι μεγάλες ιδέες, τα ηθικά πλεονεκτήματα, οι παχιές κουβέντες, που τον φούσκωσαν στην προηγούμενη πανσέληνο, έγιναν καπνός…

Πρόκειται για στοιχειώδη συνθήκη πολιτικής επιβίωσης της ηγετικής ομάδας. Αυτή η συνθήκη τον αναγκάζει να παραμείνει στην εξουσία μέχρις εσχάτων, ώστε ν’ αποκτήσει ερείσματα στον κρατικό μηχανισμό που ποτέ δεν είχε. Κι έχει τώρα την ευκαιρία που δεν θα ξανάβρει.

Ερείσματα που θα του επιτρέψουν αύριο να είναι “στα πράγματα” ως δεύτερος πόλος. Με την υστερόβουλη σκέψη ότι ο δεύτερος γίνεται κάποτε (πάλι) πρώτος.

Η εθνική διάσταση αυτής της καταστροφικής επιλογής ουδόλως απασχολεί την ιντελιγκέντσια του Σύριζα. Όπως δεν την απασχόλησε ποτέ στον καλπασμό της προς την εξουσία την περίοδο 2012 – 2015.

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν αρκεί λοιπόν η επικείμενη άνοδός του στην εξουσία. Η πτώση του Σύριζα από την κυβέρνηση δεν θα σημαίνει ήττα του Σύριζα στο γήπεδο.

Την επόμενη μέρα θα είναι παρών με χίλιους τρόπους. Ένα μαχαίρι μπηγμένο στα πλευρά…

Έίναι κατά συνέπεια μέγιστο λάθος να νομίζει η Νέα Δημοκρατία ότι θα ξεμπερδέψει μια και καλή, τόσο με την αριστερά, όσο και με την κεντροαριστερά. Δεν στέκει ο συλλογισμός ότι ν’ αφήσουμε τον Σύριζα να φθείρεται, για να πέσει σαν ώριμο φρούτο…

Να μην πάμε στην άλωση του κρατικού μηχανισμού που συντελείται από τα εξαπτέρυγα τους αριστεροδέξιου μορφώματος. Να πάρουμε μόνο την πολιτική διάσταση των γεγονότων:

Να δούμε απλά το θέμα της απλής αναλογικής για να κατανοήσουμε το βάθος και την ένταση της μόλυνσης.

Αντιγράφω από το άρθρο ενός αναλυτή:

“… οι σημερινοί συσχετισμοί εκλογικής δύναμης των κομμάτων δημιουργούν τη βεβαιότητα ότι από τις κάλπες δεν θα προκύψει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Εάν μάλιστα χρειασθεί να επαναληφθούν, όπως συνέβη το 2012, η δεύτερη αναμέτρηση θα γίνει με το νέο αναλογικότερο εκλογικό σύστημα, που αφαιρεί από το πρώτο κόμμα το μπόνους των 50 εδρών και δυσκολεύει ακόμη περισσότερο το σχηματισμό κυβέρνησης…”

Αυτό σημαίνει πρακτικά, ότι:

Αν θέλουμε αύριο μια στοιχειώδη πολιτική σταθερότητα, προκειμένου να κοιτάξουμε τις δουλειές μας, να επιβιώσουμε… πρέπει να ξέρουμε ότι:

Δεν αρκεί να βγει πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία. Δεν αρκεί καν να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη συμμαχίας της με ένα άλλο μικρό κόμμα, ώστε το άθροισμα των βουλευτών των δύο κομμάτων να ξεπερνά τον αριθμό 200. Για την επείγουσα αλλαγή του εκλογικού νόμου!

Αν… δεν γίνουν έτσι τα πράγματα, η χώρα μπαίνει σε έναν εφιάλτη απανωτών εκλογών μέχρι την ολική εξουθένωσή της. Τίποτα δεν θα μπορεί να τη σώσει πια…

Τα γεγονότα που θα ζήσουμε, θα είναι άνευ προηγουμένου… Και δεν θα φτάνει που θα φαγωθούμε άγρια μεταξύ μας, όπως τόσες φορές στο παρελθόν… Θ’ αρπάζουν και οι άλλοι ό,τι μπορούν, ό,τι προλαβαίνουν, όχι μόνο οι Τούρκοι που ετοιμάζουν απόβαση στα νησιά μας, αλλά και οι Αλβανοί και οι Σκοπιανοί.

Οι Βούλγαροι άρπαξαν ήδη 60.000 Ελληνικές επιχειρήσεις…

Το πλιάτσικο αυτής της χώρας δεν θα έχει κανένα προηγούμενο. Οι άποικοι που εγκλωβίστηκαν στα χώματά της, θα μετατραπούν σε ληστές και άρπαγες… Όχι γιατί είναι στη φύση τους, καθώς λένε ορισμένοι… Από πείνα θα το κάνουν οι άνθρωποι… Από απόγνωση…

 Παντελής Φλωρόπουλος

                                              thecaller.gr