Ακαδημαϊκοί υπογράφουν για την επικινδυνότητα των πυρηνικών αντιδραστήρων στο Ακούγιου

Ανάμεσά τους ο Σπυρίδων Ραψομανίκης, καθηγητής Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης και Αντιρρυπαντικής Τεχνολογίας Ατμοσφαιρικών Ρύπων, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί υπογράφουν για την επικινδυνότητα των πυρηνικών αντιδραστήρων στο Ακούγιου, ανάμεσά τους ο Σπυρίδων Ραψομανίκης, καθηγητής Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης και Αντιρρυπαντικής Τεχνολογίας Ατμοσφαιρικών Ρύπων, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.  Στην ανακοίνωσή τους περιγράφονται οι βασικότεροι κίνδυνοι από την λειτουργία των αντιδραστήρων στο Ακούγιου:

Α. Έχει επανειλημμένα αναφερθεί από διακεκριμένους Τούρκους, Έλληνες, Αμερικανούς και άλλους διεθνούς κύρους σεισμολόγους ότι το Ακούγιου βρίσκεται επάνω σε σεισμική περιοχή και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να εγκατασταθεί εκεί ένας πυρηνικός αντιδραστήρας. Το Ακούγιου βρίσκεται στα παράλια της Τουρκίας εβδομήντα χιλιόμετρα από την Κύπρο και διακόσια πενήντα χιλιόμετρα από το Καστελόριζο.

Β. Σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος, είτε λόγω ισχυρού σεισμού, είτε λόγω ανθρωπίνου λάθους, όπως στο Τσερνομπίλ τον Απρίλιο του 1986, σύμφωνα με μελέτες Καναδών επιστημόνων, θα προσβληθούν με ραδιενέργεια δεκάδες εκατομμύρια κατοίκων από Ιταλία, Βαλκάνια και Μέση Ανατολή. Το  Αιγαίο Πέλαγος  θα μολυνθεί για δεκάδες χρόνια  και η Ελλάδα θα μολυνθεί μέχρι και εκατό φορές περισσότερο από άλλες πιο απομακρυσμένες περιοχές.

Γ. Από την λειτουργία του πυρηνικού αντιδραστήρα προκύπτουν ραδιενεργά κατάλοιπα και άλλα ραδιενεργά υλικά ή και πρώτες ύλες (π.χ. ουράνιο) υψηλής ραδιενέργειας, τα οποία συχνά μεταφέρονται δια θαλάσσης και σε περίπτωση ναυαγίου το Αιγαίο Πέλαγος θα μολυνθεί με ραδιενέργεια για δεκάδες χρόνια.

Δ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα των πυρηνικών αντιδραστήρων είναι τα πυρηνικά κατάλοιπα τα οποία εκπέμπουν ισχυρή ραδιενέργεια για χιλιάδες χρόνια και για τα οποία δεν υπάρχει μέχρι σήμερα ασφαλής τρόπος διάθεσης των. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο 19 κάτοχοι βραβείου Νόμπελ υπέγραψαν διακήρυξη περί μη εγκατάστασης πυρηνικών αντιδραστήρων λέγοντας χαρακτηριστικά «...αρνούμαστε να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές ένα ραδιενεργά μολυσμένο περιβάλλον».

Ε. Μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνομπίλ το 1986, κανένας πυρηνικός αντιδραστήρας δεν εγκαταστάθηκε ούτε στην Ευρώπη ούτε σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου.

ΣΤ. Η εγκατάσταση και λειτουργία πυρηνικών αντιδραστήρων αποτέλεσε για κάποιες χώρες όπως η Ινδία και το Πακιστάν, το πρώτο στάδιο παραγωγής πυρηνικών όπλων. Υπάρχει ορατός ο κίνδυνος σε κάποια φάση  και η Τουρκία  να θελήσει να γίνει πυρηνική δύναμη.

Ζ. Η Τουρκία είναι μια χώρα με χαμηλή τεχνολογία και τεχνογνωσία στα πυρηνικά. Υποχρεωτικά για σαράντα εννέα χρόνια, όπως προβλέπει και η Συμφωνία, η Τουρκία θα παραμένει εξαρτημένη από την Ρωσία τόσο όσον αφορά το πυρηνικό καύσιμο όσο και την πυρηνική τεχνολογία.

Η. Με δεδομένη την πολιτική αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή, η περίπτωση δολιοφθοράς από ομάδες ακτιβιστών δεν μπορεί να αποκλεισθεί.

Θ. Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για την έγκαιρη ενημέρωση σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Τουρκίας.

Για τους παραπάνω λόγους θα πρέπει:    
1. Η κυβέρνηση να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας, το ΝΑΤΟ και άλλους Διεθνείς Οργανισμούς να αποτρέψουν λόγω επικινδυνότητας την κατασκευή των πυρηνικών αντιδραστήρων στο Ακούγιου.
2. Η Επιστημονική Κοινότητα της χώρας να  κινητοποιήσει τις επιστημονικές ενώσεις διεθνώς και οι Οικολογικές Οργανώσεις στην Ευρώπη και αλλού να δραστηριοποιηθούν για την αποτροπή της εγκατάστασης πυρηνικών αντιδραστήρων στο Ακούγιου.

Υπογραφές:
Νίκος Κτσαρός, π. πρόεδρος Ένωσης Ελλήνων Χημικών, επιστημονικός συνεργάτης ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος.
Χρήστος Γουδής, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών (1981-2014) και διευθυντής Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (2001-2012).
Στράτος Θεοδόσιου, αστροφυσικός, πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών, μέλος του Σώματος Ομότιμων καθηγητών ΕΚΠΑ.
Μιλτιάδης Ι. Καραγιάννης, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, πρώην πρόεδρος του τμήματος Χημείας και αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Μακρόπουλος Κωνσταντίνος, ομότιμος καθηγητής Σεισμολογίας Παν/μίου Αθηνών, πρόεδρος της 20μελούς Μόνιμης Ειδικής Επιστημονικής Επιτροπής Εκτίμησης Σεισμικής Επικινδυνότητας και Αξιολόγησης Σεισμικού Κινδύνου του ΟΑΣΠ.
Παύλος Ν. Δημοτάκης, ομότιμος καθηγητής Πυρηνικής Χημείας Πανεπιστημίου Πατρών. Γεράσιμος Χουλιάρας, διευθυντής Ερευνών, Γεωδυναμικό Ινστιτούτο, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.
Φιλντισης Παναγιώτης, αντιπρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών, στέλεχος της Εκπαίδευσης. Μιχάηλ Σκούλλος, ομότιμος καθηγητής Χημείας Περιβάλλοντος ΕΚΠΑ, διευθυντής Έδρας & Δικτύου  UNESCO για την Διαχείριση και Εκπαίδευση Αειφόρου Ανάπτυξης στην Μεσόγειο ΕΚΠΑ, πρόεδρος του MIO-ECSDE (Μεσογειακού Γραφείου Πληροφόρησης για το Περιβάλλον, τον Πολιτισμό και την Αειφόρο Ανάπτυξη).
Ανδρέας Κ. Θεοφίλου, πυρηνικός φυσικός, τ. διευθυντής Ερευνών στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του εργαστηρίου πυρηνικής σύντηξης (JET) της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Παναγιώτης Απ. Σίσκος , καθηγητής  Περιβαλλοντικής Χημείας  του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κώστας Κασσιός, ομότιμος καθηγητής Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αρχιτ. τοπίου - δασολόγος, Ελληνικό Κέντρο Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.
Ανδρέας Γιανουλόπουλος, ιατρός, πνευμονολόγος, καρδιολόγος.
 Γιώργος Βασιλικιώτης, ομότιμος καθηγητής, Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Τάσος Κατσάνος ομότιμος καθηγητής Χημείας, Πολυτεχνείο Κρήτης.
Γεράσιμος Α. Παπαδόπουλος, διευθυντής Ερευνών Σεισμολογίας, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.  Αθανάσιος Γ. Κουτσολέλος, καθηγητής Βιοανόργανης Χημείας, Τμήμα Χημείας, Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Σπυρίδων Ραψομανίκης, καθηγητής Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης και Αντιρρυπαντικής Τεχνολογίας Ατμοσφαιρικών Ρύπων, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
 
xronos.gr