Δόκτωρ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ

Από σήμερα 21 Δεκεμβρίου 2010, μπορούμε να είμαστε σίγουροι, ότι ο συγχωρεμένος Σκοτσέζος Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, δημιουργός της νουβέλας με τον ομώνυμο ήρωα, δόκτωρ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ, κατοικοεδρεύουν στις Σέρρες και μάλιστα έχει άμεση σχέση με τον Πανσερραϊκό.

              Πριν από μία βδομάδα, έγραφα ύμνους για την παρουσία του Πανσερραϊκού στο ΟΑΚΑ, για το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Μάλιστα είχα και την ασέβεια να αναφερθώ σε  <<Μια μικρή Μπαρτσελόνα>> , τρομάρα μου.

              Μέσα σε τρεις μέρες, φρόντισε ο Ολυμπιακός Βόλου, να με προσγειώσει με τον τρόπο που «άλωσε» το ΟΑΚΑ. Αυτό που εμείς ακουμπήσαμε και δεν πήραμε ούτε το Χ με την «μικρή Μπαρτσελόνα», που άρχισε να φθίνει από «Μπαρτσελόνα» σε «τσικό της Οσασούνας», εκείνος διδάχτηκε από μας τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού και έβαλε φωτιά στην φωλιά του (και τι φωτιά).

              Πριν ολοκληρωθεί η εβδομάδα, η «μικρή Μπαρτσελόνα» που είχε ολισθήσει σε δεύτερα της «Οσασούνας» κατακρημνίστηκε πάλι σε Πανσερραϊκό. Σ’ ένα Πανσερραϊκό της β’ Εθνικής, sorry της «football league», όπως παλιά. Κοινό σημείο στη μετατροπή του Δρ Τζέκιλ σε κύριο Χάιντ είναι ο Ολυμπιακός Βόλου.

             Δεν έχω να πω τίποτα για την διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων, ήταν άλλωστε τόσο ξεκάθαρη και πριν από τον αγώνα. Η τελική κατάταξη της βαθμολογίας, δεν θα μου έκανε κατάπληξη, αν είχε στην πρώτη τετράδα της και τον Ολυμπιακό Βόλου.

             Αλλά το θέμα μου δεν είναι ο μοναδικός, μάλλον, εκπρόσωπος της Θεσσαλίας στο επόμενο πρωτάθλημα, αλλά ο Πανσερραϊκός. Ο Πανσερραϊκός και η νοοτροπία που διακατέχει όλους τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ». Είτε αυτοί έχουν να κάνουν με το «ρόστερ» της ομάδας ή με το κακώς εννοούμενο «ροτέισον» την περιστροφική χρήση των παιχτών δηλαδή. Που επιτρέπει να είναι όλοι σε κάποιο αποδεκτό επίπεδο απόδοσης. Για το μεν πρώτο έχω αναφερθεί σε προηγούμενη μου αναφορά και δεν νομίζω ότι είναι πρέπον να ανασκαλίζουμε τα ίδια. Για το δεύτερο, θα τα βάλω με τους μιμητές και τους μαϊμουδισμούς των ιθυνόντων, για την προσγείωση τους στην Ελληνική και δη στην επαρχιακή ελληνική πραγματικότητα, πριν είναι πολύ αργά, γενικά.

             Το «ροτέισον» είναι μια πραγματικότητα, που χαίρει εκτίμησης και έχει υποστηριχτές τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους και μη. Πώς να μην έχει, αφού είναι ένας τρόπος που μπορεί να εκμηδενίσει την όποια διαφορά υπάρχει στα άνισα «ρόστερς» των ομάδων και να μην επιτρέψει σε μια ομάδα να κάνει αυτή την περιβόητη «κοιλιά» μεσούντος του πρωταθλήματος.

             Μόνο που όλα αυτά ισχύουν σε ομάδες με βαρύ πρόγραμμα από υποχρεώσεις. Μπορώ να απαριθμήσω κάποια παραδείγματα. Όλα έχουν να κάνουν με πρωταθλήματα χωρών με πολλές ομάδες στην κατηγορία όπως της Αγγλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας. Της Ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής «ελίτ», δηλαδή.

             Μια ομάδα της πρώτης εξάδας, των χωρών που προανέφερα, η Μάντσεστερ για παράδειγμα, έχει να δώσει: 42 αγώνες πρωταθλήματος, 4-6 αγώνες του «league cup», 4-6 αγώνες του κυπέλλου Αγγλίας, 12-13 αγώνες του «champions league» και όσους αγώνες αποφασίσει ο ποδοσφαιρικός όμιλος τους να δώσουν στους απανταχού φίλους της ομάδας και στις πέντε ηπείρους. Σύνολο : 65-70 αγώνες (χωρίς τα super cup) που, ενδεχομένως, να προκύψουν. Αυτό σημαίνει, αν το διαιρέσουμε με το χρονικό διάστημα των 9 περίπου μηνών που κρατά μια αγωνιστική χρονιά, ότι πρέπει οι ομάδες να δίνουν έναν (1) αγώνα κάθε τρεισήμισι (3,5) μέρες. Αν δεν είναι λογικό το «ροτέισον» σε μια τέτοια ομάδα τότε δεν είναι πουθενά.

             Για τον Πανσερραϊκό όμως; Σε όλο αυτό το κατεβατό αγώνων που ανέφερα, έχει να αντιπαραθέσει ΜΟΝΟ 30 αγώνες πρωταθλήματος και ένα (1) αγώνα κυπέλλου. Αν αφαιρέσουμε τουλάχιστον δύο με τρεις τιμωρίες: 6 αγωνιστικές και ένα με δύο τραυματισμούς άλλες 2 με 4 αγωνιστικές, τι μένει; 20-22 ενενηντάλεπτα, Έτσι ένας παίχτης του, όποιου Πανσερραϊκού, έχει να αντιπαραθέσει στο 1 προς 3,5 (1/3,5) των άλλων το τρομερό και συγκλονιστικό 1 προς 12(1/12).

             Ακόμα και έτσι θα μπορούσα να δεχτώ κάποιο είδος «ροτέισον», για να ξεκουράσει ο προπονητής κάποιους βασικούς παίχτες, ενόψει του επερχόμενου, ενδεχομένως, δύσκολου αγώνα πρωταθλήματος. Αλλά σήμερα 21 Δεκεμβρίου, στον αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό Βόλου, δεν υπάρχει επερχόμενο παιχνίδι, για ξεκούραση παιχτών, παρά σε δύο ολόκληρες βδομάδες, στις 4 Ιανουαρίου του νέου έτους. Χρόνος υπέρ αρκετός, όχι μόνο για ξεκούραση αλλά και για «ραχάτια» στις πατρίδες τους που θα πάνε οι περισσότεροι.

              Λοιπόν ποιο «ροτέισον» κ. Θεοδωρίδη και κ. Κοκότοβιτς;

              Δεν έχετε καταφέρει να εμφυσήσετε το πάθος που πρέπει να διακατέχει κάθε παίχτη επαρχιακής πόλης, αν θέλει να κυκλοφορεί με ψηλά το κεφάλι.

Βασίλης Α. Βαφιάδης

Σέρρες, 21.12.2010