Σαββατόβραδο στις Σέρρες

           Μια βραδινή έξοδο στην νοτερή πόλη, είχα την τύχη να έχω το Σαββατόβραδο. Ήταν προμελετημένο, μη πάει το μυαλό σας σε κάτι «σπέσιαλ», μια απλή έξοδος Σαββατόβραδου.

           Η «μαλακή» βραδιά ήταν ο «χορηγός» ενός ρομαντικού περιπάτου στους δρόμους της πόλης. Κάποιες ψιχάλες που άρχισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, δημιούργησαν κάποια προβλήματα, όχι όμως ικανά να με αποτρέψουν από την επιθυμία της «βόλτας».

           Μια ομπρέλα, ίσα-ίσα για το κεφάλι, ήταν αρκετή. Η κίνηση στους δρόμους ήταν «αναιμική» και ήσυχη, σε σχέση με το απροσδιόριστο βουητό του πρωινού. Ήταν, βλέπετε, η πρώτη μέρα των χειμερινών εκπτώσεων και σαν το σμάρι που ξεχύνετε σαστισμένο, όταν ανοίξει το μελίσσι, έτσι και ο κόσμος πηγαινοέρχονταν στους δρόμους και τα καταστήματα.

           Τώρα πια, αποκαμωμένοι οι περισσότεροι, «χουχούλιαζαν» στο «κλεινόν άστυ». Οι λίγοι άνθρωποι που κυκλοφορούσαν, οι νεότεροι θα έλεγα, ήταν περισσότερο βιαστικοί να βρουν κάποιο κατάλυμα παρά να κάνουν τον περίπατό τους.

           Παρά του ότι δεν έβρεχε, απλά ψιχάλιζε, στις περισσότερες νεαρές υπάρξεις και ιδιαίτερα στις νεαρές κυρίες, που είχε «πέσει» το μάτι μου, λογικό νομίζω, μου φάνηκε κάπως αστείο το περπάτημα τους.

           Κάτι που το ένα χέρι, συνήθως με μια τσάντα αναπόσπαστη, αιωρούταν πάνω από το κεφάλι, κάτι που το οδόστρωμα και τα πλακάκια είχαν αρχίσει να μετατρέπονται σε πίστα του «Holly day on ice» και λίγο τα ψηλοτάκουνα, το θέαμα είχε αρχίσει να γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον.

           Έκατσα να απολαύσω το ποτό μου σε ένα καφέ-μπαρ με ομπρέλες, έξω και για να μπορώ να καπνίζω ελεύθερα αλλά και για το «σπέσιαλ» θέαμα που παρουσίαζε, σε αποκλειστικότητα, η βραδιά.

            Όταν είναι «μεγάλη» η κίνηση αυτές οι λεπτομέρειες χάνονται, ή προσπερνιούνται απαρατήρητες. Τώρα όμως είχα την ευκαιρία ν’ «απολαύσω» όλα τα τραγελαφικά που θα συμβαίνανε.

            Ωραίες υπάρξεις, με «τορνευτά» σωματάκια, έκαναν την εμφάνιση τους από παντού. Σίγουρα μιλώ για θηλυκές ή μάλλον θηλυκότατες παρουσίες, οι άνδρες της βραδιάς μπορούν να απασχολήσουν άλλο κεφάλαιο. Όμορφες, γλυκές και τσαχπίνες, τις περισσότερες φορές, επίδοξες αμαζόνες, έτοιμες να «καρφώσουν» με τα βέλη τους, κάθε ανδρικό απόρθητο φρούριο και κάθε αντίσταση, με όπλα ...«καμπύλης» τροχιάς.

            Τόσες «καμπύλες» που αν ήταν δρόμος, θα «κοντραριζόταν» μόνο με την «ανάβαση της Ριτσώνας». Καμπύλες που και κει που δεν έπρεπε να υπάρχουν, υπήρχαν. Έτσι που αυτό που είναι πάντα στο ενδιαφέρον ενός πολιτικού και μιας γυναίκας, δηλαδή η «περιφέρεια», να πολλαπλασιάζεται επικίνδυνα.

             Δεν έχει καμιά σημασία, αν κάτι που φοράει μια κοπέλα, είναι αυτό που λέμε «της πάει» όχι, σημασία έχει αυτό που φοράει να το έχουν πρώτα υποδείξει οι «life style» εκπομπές της τηλεόρασης και οι «κραγμένες αδερφές» «στιλίστες» της.

             Αυτές οι εκπομπές που γεμίζουν τον «σκληρό δίσκο» κάθε μελλοντικής «στάρλετ» με άχρηστες και περιττές πληροφορίες. Έτσι που το να «κόβεται» από το «χαμηλοκάβαλο» παντελόνι η «περιφέρεια» στην μέση, δημιουργώντας και μικρές «ενορίες», φαντάζει λογικό.

             Μπορεί να το κάνει για παράδειγμα η «Britney Spears» αλλά δεν είναι όλες το ίδιο, ούτε έχουν όλες την ίδια έλξη από την «μάνα» γη. Με αποτέλεσμα ακριβώς το αντίθετο από το επιθυμητό.

            Τι είναι αυτό που μπορεί να προκαλέσει, την προσοχή κάποιου άνδρα; Άλλο από το ωραίο πρόσωπο και το πλούσιο, ενδεχομένως, στήθος (αυτά και τα δύο θα ακολουθήσουν της προσέγγισης), σίγουρα το «λίκνισμα» στο περπάτημα επάνω στις ψηλοτάκουνες γόβες.

            Εδώ κι αν είναι η καταστροφή, η πανωλεθρία της νεαρής κυρίας. Πώς είναι δυνατόν να μπορεί να ισορροπήσει κάποια πάνω σε 25 τετραγωνικά εκατοστά, όταν όλη την υπόλοιπη μέρα βαδίζει με «βατραχοπέδιλα»; Ναι, αναλογικά, είναι σαν βατραχοπέδιλα τα αθλητικά παπούτσια και οι ακαλαίσθητες «γαλότσες», που φοράει όλες τις μέρες της εβδομάδας. Τώρα που ήρθε το Σαββατόβραδο πρέπει να μεταμορφωθεί σαν την Σταχτοπούτα του παραμυθιού. Μόνο που η ηρωίδα του παραμυθιού είχε και μια «νεράιδα» να την στηρίζει, ήταν «σικέ» το παιχνίδι με το πριγκιπόπουλο.

            Γιατί ωραίες μου νεαρές κυρίες, ναι όλες είστε ωραίες, όλες έχετε αυτό το «κάτι» που σας κάνει μοναδικές, γιατί πρέπει να κάνετε ότι είναι δυνατόν να καταστρέψετε, αυτό που η φύση σας έδωσε απλόχερα;

            Γιατί πρέπει να ασπάζεστε κάθε τι που παρουσιάζει η τηλεόραση, τόσο ματαιόδοξα; Δεν μπορείτε να έχετε την δική σας, κατά δική σας, άποψη μπροστά στον καθρέφτη σας; Είστε σίγουρες ότι όλοι αυτοί, που σημειωτέον ζουν από τις διαφημίσεις, θέλουν το καλό σας; Είστε σίγουρες ότι όλοι αυτοί δεν είναι μισογύνηδες και ότι δεν σας βλέπουν απλά σας «καταναλωτικά ζώα»;

           Δεν μπορώ να πω, ήταν μια καταπληκτική βραδιά, χωρίς πολύ κρύο (Γενάρης γαρ) και πέρασε η ώρα υπέροχα. Σας ευχαριστώ.

Βασίλης Α. Βαφιάδης

 Σέρρες, 16.1.2011