«Τελικά τελείωσε αισίως και χωρίς μεγάλες αντιδράσεις η κατάληψη της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών». Αυτή η είδηση κυριαρχούσε το Σάββατο, στα δελτία ειδήσεων, όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης, κρατικών και ιδιωτικών.
Τέλειωσε ναι, αλλά δεν έκλεισε. Το ότι μετατοπίστηκε το πρόβλημα δεν σημαίνει καθόλου ότι έκλεισε. Πολλές φορές έχει ειπωθεί και από πολλούς, ότι το να «βάζουμε» τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, δεν είναι λύση, θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας.
Επίσης αυτό το «χωρίς μεγάλες αντιδράσεις», τι εννοούν. Αν έχει να κάνει με την, συνήθη ταχτική των καταληψιών, όπως «μολότοφ» και βιαιοπραγίες εκατέρωθεν, τότε ναι, αλλά...
Αυτό το αλλά με κάνει να ανησυχώ. Δύο κόμματα της βουλής (ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ) ζήτησαν και κατάθεσαν πρόταση στην Βουλή για «άρση του ασύλου». Το σκεπτικό έχει να κάνει με το ότι «έχουμε πλέον Δημοκρατία και δεν συντρέχουν λόγοι για την διατήρηση του ασύλου, όπως επί χούντας».Τί μας λέτε; Ποιος είναι αυτός που βάζει το χέρι του στην «φωτιά» ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί, όχι απαραίτητα με τον ίδιο τρόπο;
Μια «χούντα» δεν είναι απαραίτητο να είναι στρατοκρατούμενη, βασισμένη στην υπεροπλία αυτών που «νέμονται» την εξουσία. Μια «χούντα» θα μπορούσε να είναι και οικονομική ή ακόμα και «χούντα» που ελέγχει την ενημέρωση και το πλύσιμο μυαλών και συνειδήσεων. Σας θυμίζουν μήπως κάτι;
Η «οικονομική ομηρεία» είναι πλέον ο πιο προσφιλής τρόπος επιβολής, των απόψεων και ισχυροποίησης του «ηγέτη», σ’ όλον τον δυτικό κόσμο. Αν αρχίσω να παραθέτω παραδείγματα, τότε το «χρονογράφημα» θα γίνει τόμος εγκυκλοπαίδειας.
Μόνο αν σκεφτούμε την ίδια μας την ζωή και όσα ξέρουμε από «ντοκιμαντέρ» (τύπου Fahrenheit 9/11) από τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο (ΗΠΑ, Ιταλία, Γαλλία κλπ) θα καταλάβουμε την αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός «αδέσμευτου βήματος» στο «λίκνο» της Δημοκρατίας που είναι τα «πνευματικά ιδρύματα».
Ακόμα και η «χούντα των Συνταγματαρχών», που είχε κάθε λόγο να άρει την ασυλία, δεν το έκανε. Σκεφτείτε αν, ο Ιωαννίδης, είχε επέμβει, εν τη γενέση, στην Νομική και αργότερα στο Πολυτεχνείο, πριν διατρανώσουν οι «φοιτητές» τον αγώνα τους, πότε κι αν θα είχε καταπέσει το καθεστώς;
Ναι στην ελεύθερη «διακίνηση» απόψεων και ιδεών στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ακόμα και μερικές μικρές καταστροφές ας τις δούμε σαν «αντίδωρο» στο μέγιστο αυτόν προμαχώνα του Έθνους. Εκεί που δίδασκαν αντίθετες «φωνές», Δημοκράτες και Ολιγαρχικοί, Δημοσθένης και Φιλομακεδόνες, Σωκράτης και Διογένης και τόσοι άλλοι που χάραξαν τα ίχνη της Δημοκρατίας.
Αν έχει την οικονομική ευκολία η Πρυτανεία των σχολών θα μπορούσε, μετά από την κατάλληλη τροποποίηση της νομοθεσίας, να δημιουργήσει μια «Πανεπιστημιακή Αστυνομία», για να επιτηρεί τους αύλιους χώρους και μόνο.
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 30.1.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου