Το αίνιγμα της Σφίγγας θέλει λύση.

           Έχασε την ευκαιρία ο Μουμπάρακ να δικαιώσει τους συμμάχους του και να βοηθήσει στην ήπια μετάβαση της εξουσίας στη χώρα του. «Όταν πάρει φωτιά το σπίτι του γείτονα, τότε να φοβάσαι και για το δικό σου» λέει ο λαός μας και δεν έχει άδικο.

 

            Από τις 25 Ιανουαρίου 2011, ο Μουμπάρακ αγωνίζεται να καταστείλει μια λαϊκή εξέγερση εναντίον του καθεστώτος του. Γεννημένος πριν από 83 χρόνια στο «Δέλτα» του Νείλου και στο Καφρ – ελ - Μεσέλχα, αναρριχήθηκε πρώτα στην Στρατιωτική Ιεραρχία και σαν Πτέραρχος και Αντιπρόεδρος της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου, τον Οκτώβριο του 1981 έγινε ο 4^ος Πρόεδρος της Αιγύπτου, μετά από την δολοφονία του προκατόχου του Ανουάρ ελ Σαντάτ. Κατάφερε να «επιζήσει» 6 αποπειρών δολοφονίας του, σύμφωνα με το BBC, που για να τις καταστείλει χρειάστηκε να γίνουν συλλήψεις δεκάδων χιλιάδων ισλαμιστών.

            Στον «πόλεμο του Κόλπου» τάχτηκε στο πλευρό του Κουβέιτ με δυνάμεις εναντίον του Ιράκ και ο Αραβικός Σύνδεσμος «χάρισε» τα χρέη της Αιγύπτου ύψους 20 δις δολάρια! Γενικά η διακυβέρνησή του χαρακτηρίστηκε με «έξυπνη» εξωτερική πολιτική, στο «άρμα της Δύσης» και κατάφερε να συμβάλει, αποφασιστικά το 2008, στην κατάπαυση των πυρών μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς.

            Στην «εσωτερική του πολιτική» έφερε τα «πάνω - κάτω», όταν από το 2004 άρχισε τις ιδιωτικοποιήσεις και κατάφερε η Αίγυπτος να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα. Αλλά όπως συμβαίνει παντού, όταν ευδοκιμούν οι αριθμοί υποφέρουν οι άνθρωποι. Δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγουν από αυτόν τον κανόνα οι Αιγύπτιοι.

           Ένας λαός, υπόδειγμα ανοχής, σεβασμού του πλησίον τους και «συγκατοίκησης» διαφορετικών θρησκειών (Μωαμεθανοί, Χριστιανοί Κόπτες, Ορθόδοξοι και Καθολικοί). Ένας λαός «ώριμος» κατασταλαγμένος κοινωνικά και πολιτικά, αλλά έφτασε «ο κόμπος στο χτένι».

           Αυτή την δύσκολη στιγμή ο «υπέργηρος» ηγέτης, της Αιγύπτου, φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων και δεν ανταποκρίθηκε στα «κελεύσματα» της, συμμάχου Αμερικής, που φρόντισε έγκαιρα με δηλώσεις - συμβουλές του Προέδρου της να ξεφορτωθεί το «βαρίδιο», που της έγινε πια ο Μουμπάρακ, στις υποθέσεις της Μέσης Ανατολής.

           Το πόσο ώριμος και σοφός είναι ο λαός της Αιγύπτου, φάνηκε από την στάση του Στρατού της (κομμάτι του λαού), που «μπήκε» ανάμεσα στους διαδηλωτές και στην Κυβερνητική αδιαλλαξία. Σε κάθε άλλη περίπτωση, που έχει καταγράψει η ιστορία, ο Στρατός θα είχε ταχθεί υπέρ του Ηγέτη του που αποτελεί και «σάρκα εκ σαρκός του». Ο λαός της Αιγύπτου έδειξε να απέχει και από τον «Λονδρέζο» Νομπελίστα Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, Γενικό Διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Ατομικής Ενέργειας (IAEA), που έσπευσε να επωφεληθεί για την διαδοχή, γιατί είναι άγνωστες «οι βουλές» του, μια και υπήρξε παραδοσιακός οικογενειακός αντίπαλος του Άμπντελ Νάσερ.

           Με την εμμονή του στην διατήρηση της εξουσίας, πιθανό και το «Αλτσχάιμερ», βάζει σε κίνδυνο την ομαλή διαδοχή του, που ούτως ή άλλως την έχει δρομολογήσει ο λαός αλλά και όλοι οι άσπονδοι και μη φίλοι του, από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ μέχρι Αλ Κάιντα.

           Ας ευχηθούμε η Ελληνική Κυβέρνηση να κρατήσει μια θέση όχι απαραίτητα των ίσων αποστάσεων αλλά «διακριτικά» στο πλευρό του λαού και να μην επηρεασθεί από κάποιες «υψηλές» γνωριμίες και «φιλίες» της οικογένειας Βαρδινογιάννη (και άλλων) με την κ. Μουμπάρακ κτλ.

           Είπαμε, είναι «εύφλεκτα» τα γεγονότα στην γειτονιά μας και δεν κάνει να «παίζουμε με τα σπίρτα». Μια σπίθα είναι αρκετή για να ανάψει και δω μια φλόγα. Τα «πνεύματα» είναι οξυμένα και τα αίματα είναι ήδη θερμά, για διαφορετικούς λόγους και δεν θέλει πολύ ν’ ανάψουν.

           

       Βασίλης Α. Βαφιάδης

         Σέρρες, 11.2.2011