Τα έχουμε πει και ξαναπεί στο παρελθόν πολλές φορές, σχετικά με το πόσο συντεταγμένοι και νομοταγείς πολίτες είμαστε. Ένα πράγμα σαν το πώς είναι οι Γιαπωνέζοι; Ε, ακριβώς το αντίθετο. Πολλοί μελετητές και σχετικοί επιστήμονες το αναγάγουν στην Τουρκοκρατία, σαν κατάλοιπο της ενστικτώδους αντίστασης κατά των Τουρκικών νόμων της επικρατείας. Υπάρχουν όμως και πολύ παλαιότερα παραδείγματα καταστρατήγησης νόμων και διαταγμάτων της Πολιτείας. Η Αντιγόνη, για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Σοφοκλή, έγραψε στα «παλαιότερα των σανδαλιών της» την διαταγή του βασιλιά Κρέοντα και έθαψε τον νεκρό αδερφό της Πολυνίκη.
Βέβαια να μην ξεχνάμε ότι οι έλληνες είναι, ίσως οι μοναδικοί στην ιστορία του πλανήτη, που είχαν και προστάτη θεό των κλεφτών και απατεώνων, τον Ερμή. Η Πολιτεία είχε μάλιστα συστήσει μια ομάδα εντεταλμένων οργάνων για την πάταξη των φοροκλεπτών και πάσης φύσεως απατεώνων, κάτι σαν την σημερινή Αστυνομία και ΣΔΟΕ, τους αποκαλούμενους «Έντεκα». Όλες οι λέξεις-έννοιες που ακόμα και σήμερα «κοσμούν» τα Αστυνομικά δελτία, έχουν την ρίζα τους στην Ελλάδα του Σοφοκλή και του Αριστοφάνη: Λωποδύτης= αυτός που κλέβει μανδύες (ιματιοκλέπται, λωποδύται < λώπη = ένδυμα + δύω = βουτώ, κλέβω) Άρα η παρανομία και η «κουτοπονηριά» είναι στο DNA μας «αναντάμ παπαντάμ» και μάλιστα το DNA μας έχει πάρει και ντοκτορά, τόσους αιώνες πια.
Ας μη τα φορτώνουμε όλα τα στραβά μας στην Τουρκοκρατία και ας κοιταχτούμε καλύτερα στους καθρέπτες μας.
Τώρα ίσως να σκεφτεί κάποιος πού θέλει να το πάει ο «ανθέλληνας» και κάνει τόσο μεγάλο πρόλογο;
Τίποτα ιδιαίτερο, απλά η καθημερινότητά μας. Έχει ειπωθεί πολλές φορές, από τους «αρμόδιους» και έχει να κάνει με την αποκομιδή των βαριών αντικειμένων από τα σημεία των κάδων. Το θεωρούμε φυσικό ό,τι έχουμε και έπαψε να μας είναι χρήσιμο και όταν το θυμηθούμε να το «κατεβάζουμε» και να το αποθέτουμε κοντά σε κάποιο κάδο. Μπορεί να είναι από πλυντήριο ρούχων και μπαουλοντίβανο μέχρι τρίφυλλη ντουλάπα και υπέρδιπλο στρώμα. Στις τρεις προηγούμενες περιπτώσεις το πολύ-πολύ να έχει κρύψει την θέα από κάποιο παράθυρο ή να έχει κλέψει μια θέση για «πάρκινγκ» (τόσες που έχουμε). Αλλά όμως όταν πρόκειται για ένα στρώμα κρεβατιού, η απλή εναπόθεση τις περισσότερες φορές δεν είναι εφικτή και έτσι το στηρίζουμε σε παραπλήσιο τοιχίο ή κολώνα της ΔΕΗ. Ίσως κάποιοι να πουν no problem, αλλά δεν είναι έτσι.
Έχει δοκιμάσει κανένας να «σηκώσει» ένα στρώμα; Το βάρος του κυμαίνεται από 30 μέχρι 50 κιλά. Αν τώρα τύχει και βραχεί, όπως ανακοίνωσε από μέρες τώρα η ΕΜΥ αναμένονται καταιγίδες, τότε το βάρος φτάνει και περνά τα 100 κιλά. Επίσης αν το σημείο αυτό (Γλύπτη Μύρωνος 1) είναι κοντά στα 200 μέτρα από Δημοτικό Σχολείο (15ο Δημοτικό Σχολείο) τότε η ηλιθιότητα και η αθώα απερισκεψία μας γίνεται ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ και ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΑ. Έχει άραγε, αυτός που «κατέβασε» και τοποθέτησε το στρώμα, σκεφτεί τί θα συμβεί αν, παίζοντας τα παιδιά όταν σχολάνε, πέσει επάνω σε κάποια τρυφερή ραχούλα ενός παιδιού;
Μπορεί στην συγκεκριμένη περίπτωση να «πέσαμε» πραγματικά σε κάποιο κάτοικο που το IQ του να ταυτίζεται με αυτό του ραδικιού. Μπορεί κάποιος να μου πει πόση ευθύνη έχουν και αυτοί οι ίδιοι οι εργάτες της καθαριότητας; Αφού τόσο καιρό δεν το αναφέρουν στην υπηρεσία τους για να επιληφθεί, μια και κάθε πρωί γίνονται μάρτυρες της εικόνας του στρώματος που στενάζει στο πεζοδρόμιο σαν να το έχουν «στήσει» στο ραντεβού;
Όλοι μας είμαστε «εν δυνάμει» φονιάδες παιδιών, αλλά αυτός που σημειωτέον είναι πατέρας παιδιού που φοιτά στο συγκεκριμένο σχολείο (έχω αυτή την υποψία-βεβαιότητα), είναι φονιάς «εκ προμελέτης».
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 18.3.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου