Επιτέλους «ξύπνησαν οι Έλληνες», είναι μια απάντηση στο «σιγά μη ξυπνήσουμε τους Έλληνες» που πρωτοστάτησε στον πανελλαδικό τύπο τις προηγούμενες ημέρες, με αφορμή «πλακάτ» στις διαδηλώσεις των Ισπανών (;). Ίσως και να ήταν Ισπανός ο εμπνευστής του συγκεκριμένου συνθήματος, αλλά ίσως και όχι.
Το σκεπτικό μου είναι λίγο πονηρό και μακάρι να βγει λάθος. Αλλά όμως αν βγει αληθινό τι θα έχουμε διαπράξει; Το λιγότερο θα έχουμε «επανδρώσει» το άρμα «κάποιου» που δεν θέλει να τελειώσει αυτή η κατάσταση, γιατί τον εξυπηρετεί η αβεβαιότητα και η διατήρηση των ψηλών spreads που του αποφέρουν κάποια εκατομμύρια. Το χειρότερο σενάριο θα είναι να έχουμε ενταχθεί, μαζί με την προηγούμενη κατηγορία, σ’ αυτούς που θα οδηγήσουν, αναπόφευκτα γιατί αλλιώς δεν θα μπορούν να πληρωθούν μισθοί, στην έξοδο από την ΟΝΕ και στην δραχμούλα της «ψωροκώσταινας».
Αυτό θα σημαίνει, ούτε λίγο, ούτε πολύ, μια γενναία υποτίμηση του 200-300 %, με λίγα λόγια το ψωμί θα γίνει πραγματικά ψωμάκι των 2,5 € και όλα τα εισαγόμενα είδη, δηλαδή τα πάντα, σε τιμές του 800-1000 % πάνω από την σημερινή αντιστοιχία. Αν πάλι νομίζει κάποιος ότι θα υπάρχουν αντίστοιχες αυξήσεις στις αποδοχές των εργαζομένων, «πλανιέται πλάνην οικτρά». Άλλωστε για ποιο λόγο να γίνει η υποτίμηση, αν είναι να αναλωθεί το όποιο όφελός της σε αυξήσεις;
Ας απευθυνθούν, όσοι αμφιβάλουν, σε γηραιότερους που ζουν ακόμα ή σε παλιές ελληνικές ταινίες («οι Γερμανοί ξανάρχονται», «κάλπικη λίρα» κ.αλ.) και ίσως καταλάβουν τί σημαίνει να έχεις στα χέρια σου «αναιμικό» και «φιλάσθενο» χρήμα και να διακινείς δισεκατομμύρια για να αγοράσεις μισό κιλό κρέας ή να πίνεις καφέ από ρεβίθια, την στιγμή που μάθαμε στα freddo espresso και cappuccino.
Αυτό βέβαια θα είχε συμβεί προ πολλού αν δεν είχαμε ενταχθεί στην ΟΝΕ, με τις παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις στις αρχές του 21ου αιώνα με την «φούσκα» των μετοχών υψηλής τεχνολογίας και το 2007 με την κρίση των subprimes δανείων των ΗΠΑ. Η δέσμευση της χώρας, λόγω ΟΝΕ, στο να μην έχει το δικαίωμα να εκδίδει νομίσματα, ήταν που μας έσωσε από την παγκόσμια συγκυρία και από τις «φιλολαϊκές» πολιτικές κοντόφθαλμων πολιτικών.
Λοιπόν είμαστε έτοιμοι να γίνουμε και πάλι θύματα του νεοφιλελευθερισμού; Είμαστε έτοιμοι να ξαναγίνουμε η Ελλάδα του ‘55-’65, φτωχοί, συγγενείς της «Δύσης» και να περιμένουμε πάλι τα καλοκαίρια την νέα γενιά «λαζών» μεταναστών που θα έρχονται για διακοπές με mars και μπανάνες;
Κάποτε λέγαμε, με την ένταξη, ότι η Ευρώπη θα μας αναγκάσει να γίνουμε Ευρωπαίοι, αλλά με τα χρόνια είχαμε αρχίσει να αμφιβάλουμε και πιστεύαμε πως οι Ευρωπαίοι θα γινόταν σαν τους Έλληνες, μια και τίποτα δεν είχαμε αλλάξει προς το καλύτερο
και τους αντιμετωπίζαμε σαν «κουτόφραγκους» με πονηριές και «ρεμούλες». Ήρθε ο καιρός να παραδεχτούμε πως δεν είμαστε οι πιο έξυπνοι, αλλά ίσως απλά και μόνο οι πιο κουτοπόνηροι κλεφτοκοτάδες.
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 26.5.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου