Πιέζομαι από γνωστούς και φίλους, ν’ ασπαστώ τις αρχές των «αγανακτισμένων» πολιτών και να θέσω τον εαυτόν μου απέναντι σε κάθε «μνημόνιο». Σίγουρα δεν είμαι απέναντι από τους «αγανακτισμένους», ούτε «εχθρός» τους, πώς θα μπορούσα άλλωστε να είμαι κόντρα στην ίδια μου την ύπαρξη, κόντρα στην «σάρκα εκ της σαρκός μου»; Όχι είμαι μαζί τους, απλά έχω κάποιες επιφυλάξεις για τις «πίσω» σελίδες του σκεπτικού του πρωτομάστορα της κίνησης, του διπλωμάτη Στεφάν Εσέλ.
Δεν νομίζω να την έχετε «φάει» όλοι την φόλα, ότι η όλη κινητοποίηση προέρχεται από τις δραστηριότητες κάποιου 18χρονου στο facebook; Αυτός ο 93χρονος Στεφάν Εσέλ είναι πρώην αριστερός διπλωμάτης, που τουλάχιστον αυτός υπερασπίζεται τον χώρο του για να στρέψει τον κόσμο εναντίον του Σαρκοζί.
Στην Ελλάδα ο αντίστοιχος, πρώην αριστερός, κ. Μίκης Θεοδωράκης, ζήλεψε φαίνεται την υστεροφημία του αείμνηστου «αιώνιου νέου» Αντώνη Σαμαράκη και για να κλέψει την λατρεία των νέων με τέχνασμα, τάχτηκε απέναντι στο «Δημοκρατικό» Πολίτευμα, τους Θεσμούς και τους Νόμους (καλώς ή κακώς) του Κράτους. Ξέχασε πως πριν από μερικά χρόνια «έγλυφε» τους πολιτικούς, κυρίως τον κ. Κ. Μητσοτάκη, για την κορωνίδα των θεσμών, την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν είναι συνέπεια του Αλτσχάιμερ τότε ζητώ συγνώμη.
Αλλά ειλικρινά θέλω κάποιος να μου πει, να με πείσει και θα βρεθώ πρώτος απ’ όλους στα «κάγκελα», πως αν αύριο κιόλας βρεθούμε έξω από το «μνημόνιο» και την «επιτήρηση», που σημαίνει λεφτά «γιοκ», πώς θα πληρωθούν οι μισθοί των υπαλλήλων και κατ’ επέκταση η κατανάλωση της αγοράς και των ιδιωτών, πώς θα γίνει εισαγωγή πετρελαίου για να κινηθεί η ΔΕΗ, τα εργοστάσια, οι συγκοινωνίες και τα ΙΧ;
Πώς θα πληρωθούν τα δάνεια που έχουμε όλοι λίγο-πολύ συνάψει; Πώς θα αποκτήσουμε τα προς το ζειν αγαθά, αύριο ή μεθαύριο; Ποιος θα επιβιώσει από την «λαίλαπα» των κλεφτών και δολοφόνων; Γιατί θα δολοφονούνται συνάνθρωποι για ένα κομμάτι ψωμί. Δεν νομίζω, να νομίζει κανένας, ότι θα υπάρχει Κράτος με Αστυνομία να επιτηρεί, αφού θα είναι απλήρωτοι οι Αστυνομικοί και ίσως οι πρώτοι που με το ατομικό τους οπλοστάσιο θα λυμαίνονται την αγορά.
Το μόνο που μπορώ να συνδυάσω με το παραπάνω σκεπτικό είναι ό,τι μου έχει διδάξει η ιστορία, από την Κατοχή που «μεγαλούργησαν» οι μαυραγορίτες και δοσίλογοι. Σήμερα αυτοί θα είναι οι τραπεζίτες με κατασχέσεις κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας. Αυτοί και μόνο αυτοί θα πλουτίσουν, αυτοί και μόνο αυτοί πρέπει να θέλουν και να επιδιώκουν παρόμοιες λύσεις.
Ειλικρινά θυμήθηκα τώρα ένα τραγούδι των αδερφών Κατσιμίχα, που έχουν μαζευτεί τα ποντίκια σε συνέλευση, για να δουν τί θα κάνουν με την γάτα. Κάποιος από την ομήγυρη είχε την φαεινή ιδέα «να της κρεμάσουν κουδούνα στην ουρά» και όλοι συμφώνησαν. Όλοι εκτός από ένα γέρικο ποντίκι που είπε «συμφωνώ και γω, μόνο να μου πείτε ΠΟΙΟΣ θα κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά της γάτας;» Τελειώνοντας το τραγούδι «Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες τότε και μόνο όταν είναι εφικτές, μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις ασ΄τες καλύτερα, καθόλου μην τις λες.»
Όλο αυτό το σκεπτικό της κίνησης των «αγανακτισμένων» πολιτών, είναι καλό και ίσως να είναι και αθώο, αλλά δεν είναι ο καιρός πρόσφορος. Αμέσως μετά την κρίση και όταν αποκατασταθεί η τάξη στις αγορές, θα έρθει αυτή η μέρα γιατί δεν συμφέρει κανέναν, τότε ναι. Τότε με νηφάλια τα μυαλά και όχι «εν θερμώ», μπορούμε να κάνουμε την επανάστασή μας σε βάθος χρόνου και όχι άμεσα. Ο χρόνος δικαιώνει πάντα αυτόν που έχει δίκιο.
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 2.6.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου