Είκοσι χρόνια μας πήρε να καταλάβουμε ότι δεν είναι «στραβός ο γιαλός, απλά εμείς στραβά αρμενίζουμε». Είκοσι χρόνια μετά από τους Δελφικούς Μυστηριακούς χρησμούς του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Σε «ντελίριο» του «κύκνειου άσματος» είχε πει πολλές αλήθειες. Μεταξύ εξομολόγησης και συγνώμης για την κατάσταση που είχε φτάσει η πολιτική ζωή (τεράστιο το μερίδιο ευθύνης του), ήθελε να μας πει κάτι, αλλά η πολιτικάντηκη νοοτροπία του («έξις δευτέρα φύσις εστί») δεν του επέτρεπε την απροκάλυπτη αναφορά στο «στραβά αρμενίζουμε».
Είκοσι και πλέον χρόνια μετά, φτάσαμε σε σημείο που ο γιαλός δεν φαίνεται στον ορίζοντα και το καΐκι της Ελλάδας, σάπιο πια χωρίς άδεια αξιοπλοΐας και τα απαραίτητα σωστικά και εχέγγυα, βολοδέρνει στα κύματα ανάμεσα σε όρκες και καρχαρίες, ψάχνοντας όχι για τον γιαλό αλλά για κάποιο ερημικό νησάκι στον ωκεανό να προσαράξει, πριν αύτανδρο καταλήξει στην αγκαλιά του Ποσειδώνα.
Είκοσι χρόνια με καπετάνιους, λοστρόμους και μούτσους της συμφοράς, άβουλοι επιβάτες, όλοι μας στην κρουαζιέρα του τρόμου, ποτέ δεν ζητήσαμε την αξιολόγηση του πληρώματος. Μόνο κάθε τέσσερα χρόνια περίπου, με χρωματιστές παρωπίδες, οι περισσότεροι και οι σοφότεροι με οδηγό το γνωμικό: «το μη χείρον, βέλτιστον», ανανεώναμε το «ναυτικό φυλλάδιο» στον εκάστοτε «ψυχοπομπό» Ερμή, να μας περάσει από τον Αχέροντα στην Αχερουσία λίμνη, δίνοντας κάθε φορά τον «πορθμεία οβολό» μας, που για τους περισσότερους ήταν από το υστέρημά τους.
Όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, ήξεραν τα πάντα. Ιδιαίτερα όλοι αυτοί που τώρα «ανακαλύπτουν την Αμερική» και δείχνουν να μένουν άναυδοι με τα πεπραγμένα. Πόσο δε μάλλον αυτοί που γεννήθηκαν και γαλουχήθηκαν μέσα στην πολιτική και από την πολιτική.
Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαράς, Θεοδώρα (Ντόρα) Μπακογιάννη γόνοι της πολιτικής, παιδιά, εγγόνια και ανίψια πολιτικών. Ακόμα και ο Σαμαράς που τώρα το «παίζει» επαναστάτης του χώρου (εγγονός και ανιψιός βουλευτών της ΕΡΕ), είναι από το 1977 βουλευτής της Ν. Δημοκρατίας. Νισάφι.
Έχουν πάρει από επάνω μας τον ήλιο της ελπίδας, το χαμόγελο και τώρα κάνουν απόπειρα να πάρουν και τις τελευταίες ανάσες της ζωής. Μέσα σ’ ένα τσουβάλι, όλοι οι «υπήκοοι» χρηματοδότες τους, νέοι, μεσήλικες και γέροι, ικανοί και ανίκανοι για εργασία, όλοι αντιμετωπίζονται σα νούμερα και όχι σαν ψυχές.
Κόβουν μισθούς και συντάξεις, ούτως ή άλλως ήταν της πείνας. Απολύουν εργαζομένους που οι ίδιοι είχαν προσλάβει, στο βωμό της επανεκλογής τους. Τιμωρείται ο «κλεπταποδόχος» εργαζόμενος και ο κλέφτης Βουλευτής ή Υπουργός παραμένει αλώβητος και ατιμώρητος ακόμα και όταν έχει αποδειχθεί η κλεψιά, λόγω παραγραφής...
Δικαιοσύνη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους, με δυο μέτρα και δυο σταθμά. Γιατί κύριοι Παπανδρέου, Σαμαρά και Μπακογιάννη δεν καταθέτετε, αν έχετε ίχνος ευαισθησίας, τις Βουλευτικές ιδιότητες σας, αφού εσείς ψηφίζατε τόσα χρόνια τις «αλόγιστες» προσλήψεις που γιγάντωσαν το Δημόσιο;
Αφού η τυφλή και κουλή Δικαιοσύνη δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του λαού, γιατί δεν την διευκολύνετε όλοι εσείς οι «ευσυνείδητοι» πολίτες με την παραίτηση σας, χωρίς βέβαια την αποζημίωση, αφού θα αποτελεί προϊόν κλοπής;
Το μέλλον της χώρας απαιτεί σύσσωμη αποστρατεία όλων των πολιτικών και πολιτευτών, που εντάχθηκαν στην συντεχνία του βολέματος πριν από το 2004, χωρίς «παραθυράκια» και «μπαλκονόπορτες».
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 21.9.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου