Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Είμαστε Δημοκράτες;




        Έχει πολύ καιρό να σας ενοχλήσω με τις «αμπελοφιλοσοφίες» μου και να χαλάσω τον τίμιο ύπνο του δικαίου, που απολαμβάνουμε όλοι μας σαράντα … τόσα χρόνια τώρα!
Βέβαια μέσα στον κυκεώνα των οικονομικών μέτρων και τον ορυμαγδό των συνεπειών τους, οποιαδήποτε άλλη συζήτηση θα έμοιαζε με άκαιρες υπαρξιακές αναζητήσεις μέσα στο «μάτι του Κατρίνα».



           Ωστόσο επειδή κάπου έχουμε χάσει το μέτρο και την αίσθηση των πραγμάτων που παρασιτούν τις ζωές μας, κάπου-κάπου πρέπει να μιλάμε με τους εαυτούς μας, στον καθρέφτη και μόνο μη και μας ντύσουν με κάτι κάτασπρες ρόμπες που δένουν με τα μανίκια πίσω.
           Τί έχουμε να πούμε με τους εαυτούς μας; Λέτε να μη βρούμε θέματα; Το καλύτερο είναι να πιάσουμε τα λάθη που έχουμε κάνει, αν μπορούμε βέβαια να τα αναγνωρίσουμε και να τα δεχτούμε, χωρίς παρωπίδες και άγχος για την υστεροφημία μας. Ο γέγονε, γέγονε. Το θέμα είναι να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια μας λάθη και στο μέλλον.
           Αλήθεια είμαστε δημοκράτες; Ξέρω αυθόρμητα όλοι μας θα πούμε: Μα και βέβαια και θα αρχίσουμε να πιπιλίζουμε την καραμέλα για τους προγόνους μας και για το «λίκνο της Δημοκρατίας»…
           Μήπως είμαστε και ρατσιστές; σαν νέοι «Μεταξάδες» θα αναφωνήσουμε, ένα βροντερό: ΟΧΙ και θα κοιταζόμαστε μεταξύ μας, σα να εκλιπαρούμε για την αδιαμφισβήτητη συναίνεση.
           Ναι, έτσι είναι. Είναι όμως έτσι και μπροστά στον καθρέφτη μας;
           Εμείς δεν είμαστε αυτοί που είχαμε χωριστεί σε Γαλάζια, Πράσινα και Κόκκινα καφενεία; Εμείς δεν είμαστε αυτοί που η «Δημοκρατία μας», γινόταν βραχνάς και βρόγχος σε όσους έχαναν τις εκλογές; Είτε με θέσεις στο Δημόσιο, στις παρελάσεις ακόμα και στα πρώτα στασίδια της εκκλησίας;
           Εμείς δεν είμαστε αυτοί, που επικροτούσαμε τους , ηττημένους πολιτικούς μας, ακόμα και την επομένη των εκλογών, όταν καταψήφιζαν την, νόμιμα, εκλεγμένη κυβέρνηση και ζητούσαν πάλι εκλογές, ακόμα και σήμερα; Αλήθεια τί Δημοκρατικό πνεύμα, να μην αναγνωρίζεις την απόφαση της πλειοψηφίας!
           Ρατσιστές, όχι δεν είμαστε. Αρκεί η συναναστροφές μας με τους αλλοεθνείς, αλλόθρησκους και γενικά «βαρβάρους», να μην επηρεάσουν το περιβόητο ελληνικό DNA μας. Μέσα στην παγκοσμιοποίηση, που τα σύνορα έχουν ύπαρξη μόνο στους πολιτικούς χάρτες των σχολείων, εμείς πρέπει να μείνουμε κλεισμένοι μέσα στην γυάλα μας, Άριοι των Αρίων βρικόλακες του παρελθόντος.
           Ακόμα και στη Βουλή, στο ναό της «Δημοκρατίας μας», τα παραδείγματα είναι ακραία.
Μισό εκατομμύριο Έλληνες  ψηφοφόροι και φορολογούμενοι κινδυνεύουν να μην εκπροσωπούνται, με πολιτικά τερτίπια και νομοθεσίες στο όνομα της Δημοκρατίας. Αυτή η ιδέα έπεσε στο τραπέζι, για να μπορέσει η Πολιτεία να εξαφανίσει το φαινόμενο «Χρυσή Αυγή». Όχι δεν αντιμετωπίζονται έτσι οι «πολιτικές» πεποιθήσεις. Είναι φασιστικό όσο και το κόμμα που πολεμάτε.
           Μετά τί θα κάνουμε, αν δεν περάσει η νομολογία για την απόρριψη της «Χρυσής Αυγής», θα αρχίσουμε να καίμε τα βιβλία που εκδίδουν οι εθνικιστές; Σε τί θα διαφέρουμε απ’ αυτούς;
           Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω!


           Βασίλης Α. Βαφιάδης
            Σέρρες, 13.4.2013
            vafvas@yahoo.gr

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου