Και ξαφνικά όλοι μας πέσαμε από τα
σύννεφα…
-
Πω, πω κοίτα πράγματα…
-
Τι λες μωρέ παιδάκι μου… τέτοια πράγματα!
-
Είδες; Μα είναι δυνατόν; Ναζι…στές…
-
Πώς έγινε αυτό; Στην Ελλάδα Ναζιστές!
Και
ο «κακός» της παρέας:
-
Γιατί; Ποιος απορεί; Εσείς; Εγώ; Εμείς; Και κάθε μέρα στον καθρέφτη μας τί
βλέπουμε;
Έναν
Χίτλερ, χωρίς το περιβόητο μουστάκι βέβαια.
Αυθάδεια, τσαμπουκάς μέχρι
τραμπουκισμός, το καθημερινό «μενού» της ζωής μας. Σ’ όλες μας τις
δραστηριότητες, από τη βρεφική κούνια μέχρι τα βαθιά γεράματα, από το πρώτο
άνοιγμα των ματιών μας το πρωί μέχρι την καληνύχτα και από το οικογενειακό
άσυλο μέχρι το χώρο δουλειάς ή διασκέδασης.
Γεννήματα και θρέμματα του
ρατσισμού. Γεννηθήκαμε, οι περισσότεροι, γιατί έτσι έπρεπε να γίνει για να
ενταχθούν και να αφομοιωθούν οι γονείς μας στο κοινωνικό σύστημα του «έτσι
πρέπει».
Μεγαλώσαμε με γάλα εμποτισμένο με
μίσος για τους ξένους, τον Αράπη, τους Τούρκους, τον Μπαμπούλα, τους
αλλόθρησκους και το χωροφύλακα και με αγάπη για τους δικούς μας, τους
Ορθόδοξους Χριστιανούς και γενικά τους Έλληνες εκτός από τον γείτονα που μπορεί
να είχε διαφορές με τον πατέρα μας.
Γαλουχηθήκαμε από αγάπη για τα ζώα,
γι’ αυτό και τα φυλακίζαμε σε κλουβιά ή πιάναμε τις γάτες και τις δίναμε για
μενού στο περιφερόμενο τσίρκο με αντάλλαγμα ένα εισιτήριο.
Παίρναμε νερό από τις δημοτικές
βρύσες (δεν είχαμε στα σπίτια) της γειτονιάς μας, μέχρι που εμφανίστηκαν
κάποιοι «γύφτοι», οπότε αρχίσαμε να παίρνουμε νερό από άλλη γειτονιά, μέχρι που
βάλαμε δική μας.
Πηγαίναμε στο κατηχητικό της
εκκλησίας (υποχρεωτικά), για να διδαχθούμε τον λόγο του Θεού και μας φύτεψαν το
μίσος για τους Εβραίους και τους Γύφτους, έτσι ώστε να δεχτούμε με ανακούφιση
το «Θεάρεστο» έργο του Χίτλερ για τον αφανισμό τους με το ολοκαύτωμα.
Στα σχολικά μας χρόνια μάθαμε για
την ανεξιθρησκία, γι’ αυτό και στο μάθημα των θρησκευτικών είχαμε αποκλειστικά
Ορθόδοξη διδαχή και απλή ονομαστική αναφορά στις άλλες θρησκείες.
Στα χρόνια της στρατιωτικής θητείας
όλα τα παραπάνω είχαν αντικατασταθεί από την Ε.Η.Δ. (Εθνική Ηθική
Διαπαιδαγώγηση), που επανέφερε μεταξύ άλλων, το αρχαιοελληνικό «πας μη Έλλην
Βάρβαρος».
Κατά τα άλλα ποιός είναι ρατσιστής
και ναζί;
Τι θα μπορούσε να προκύψει, μετά από
τέτοια διαπαιδαγώγηση, στην εξέλιξη του τότε φέρελπη νέου, που σήμερα καλείται
να προσδιορίσει και να οριοθετήσει τον Ρατσισμό και Ναζισμό;
Τί άλλο από έναν πολίτη που θα
αρνείται τα δικαιώματα του άλλου, ακόμα κι αν αυτός ο Άλλος είναι η πλειοψηφία;
Όταν την επομένη κιόλας των εκλογών, αρνείται την «ψήφο εμπιστοσύνης», στο Ναό
της Δημοκρατίας, στην μόλις εκλεγμένη Κυβέρνηση, γιατί είναι αντίθετη η
πολιτική του!
Τί άλλο από πολίτες που θα
συνεχίσουν να «κρεμούν» ταμπέλες, σ’ όλους τους διαφορετικούς στο χρώμα, στη
θρησκεία και στην καταγωγή!
Αποκαλύφθηκε ένα νέο κοινωνικό
έγκλημα και η κοινωνία μας όρμησε να το κατατάξει.
Πρώτα ήταν οι πολιτικοί, έτσι πήρε
σβάρνα όλους αδιακρίτως τους πολιτικούς, μετά έσκασε το κανόνι της Χρυσής Αυγής
και όλοι πρέπει να απαρνηθούμε τον φιλοπατριωτισμό μήπως και μπούμε στο κάδρο
της. Και τώρα μας ήρθε το απεχθές έγκλημα με την τετράχρονη Μαρία (;), έτσι
πήρε σβάρνα όλους τους Ρομά και όσους ζουν σε «γκέτο» που στο κάτω-κάτω της
γραφής κι εμείς το επιδιώξαμε να ζουν σε «γκέτο» μη και μολύνουν το Άριο DNA μας.
Είμαστε αυτοί που είμαστε κι ας μη
το παραδεχόμαστε. Ρατσιστές του κερατά, σ’ όλες μας τις συναναστροφές και σ’
όλες μας τις πράξεις. ‘Όχι πως δεν υπάρχουν και μερικοί «φωτισμένοι»
δημοκράτες, αλλά δεν φτάνουν για να αλλάξουν τον δρόμο που έχουμε πάρει.
Στη Δημοκρατία όλοι έχουν
ονοματεπώνυμο και δεν είναι μάζα και δεν «καπελώνονται» από την μειοψηφία όταν
αυτή είναι πιο δραστήρια.
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 20.10.2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου