Έλληνας καπιταλιστής, από άλλη
πάστα. Έλληνας σοσιαλιστής, από άλλο ανέκδοτο. Έλληνας κομμουνιστής, με
ακροδεξιές ενδόμυχες επιθυμίες. Έλληνας εθνικιστής, από την ελληνικότατη ράτσα.
Αλήθεια ποιος είναι αυτός, που στον
καθρέφτη του, όποιας κατηγορίας κι αν είναι, δεν βλέπει κάποιον άλλον;
Ποιος Έλληνας καπιταλιστής είναι
αυτός που δεν θέλει το Κράτος να διασφαλίζει τον μισθό του, την υγεία και την
σύνταξη του;
Συμβαίνει
κάτι τέτοιο στον Καπιταλισμό; Όχι.
Ποιος Έλληνας σοσιαλιστής είναι
αυτός που δεν θέλει να είναι φιλελεύθερος, που οι τράπεζες να του προσφέρουν
απλόχερα τα προϊόντα τους, ενώ αυτός θα το αποπληρώνει κατά το δοκούν;
Συμβαίνει
κάτι τέτοιο στον Σοσιαλισμό; Όχι.
Ποιος Έλληνας κομμουνιστής είναι
αυτός που δεν θέλει, αν μπορεί, να έχει καταθέσεις σε τράπεζα; Ποιος δεν παίζει
τυχερά παιχνίδια; Που δεν θέλει κάποια στιγμή ν’ αποκτήσει ένα ακριβό
αυτοκίνητο, μια βάρκα ή ένα σπίτι στην παραλία;
Συμβαίνει
κάτι τέτοιο στα Κομμουνιστικά καθεστώτα (καθεστώτα, το λέει η λέξη); Όχι.
Ποιος Έλληνας εθνικιστής - ρατσιστής
είναι αυτός που δεν θέλει οι ξένοι να τον βοηθούν όταν έχει ανάγκη, ενώ αυτός
τους εκδιώκει σαν «αποδιοπομπαίους τράγους»; Ποιος είναι αυτός που δεν θέλει να
έχει πρόσβαση σε κτίσματα και ζητήματα που ανήκουν σε άλλους λαούς, ενώ αυτός
δεν παραχωρεί χώρο ούτε για μια εκκλησία αλλόπιστων;
Συμβαίνει
κάτι τέτοιο στα Εθνικιστικά Κράτη; Ναι, μόνο σ’ αυτό συμφωνούμε.
Ακόμα και οι Αναρχικοί στην Ελλάδα,
ενεργούν με τάξη, συντονισμένα και κάτω από την καθοδήγηση κάποιου αρχηγού, που
σχεδιάζει, προβλέπει για εναλλακτικά σχέδια, καλύτερα από ότι κάνει η ίδια η
Αστυνομία! Μόνο αναρχικούς δεν τους λες.
Τελικά τί είμαστε; Είμαστε το κάτι
άλλο, μια κατηγορία από μόνοι μας. Ό,τι πάντως και να είμαστε, μόνο Δημοκράτες
δεν είμαστε.
Είμαστε αυτό που μπορεί να χωρέσει
σε μία φράση: Τα κοινά και συμφέροντα, τας τσέπας ημών, παραφράζοντας την
εκκλησιαστική ρήση.
Τότε γιατί κάθε φορά που συμβαίνει
κάτι, πέφτουμε από τα σύννεφα; Μάλλον για να γεμίσουν οι δημοσιογράφοι και τα
κανάλια τα δελτία ειδήσεων και οι ειδικοί «επί παντός επιστητού» τις εκπομπές
με αμπελοφιλοσοφίες, καλή ώρα.
Η δε Δημοκρατία μας εξαντλείται στα
δικαιώματα μας και ποτέ δεν φτάνει μέχρι τις υποχρεώσεις μας. Τώρα, αν με
ρωτάτε, πώς γίνεται; Δεν έχετε από το να σταθείτε μπροστά στον καθρέπτη σας,
σημαντικό είναι να μη σας βλέπει ούτε να σας ακούει κανείς και κάντε μια
αναδρομή της μέρας σας από το πρωί που ξυπνήσατε και θα δείτε τι θα συμβεί. Με
ειλικρίνεια όμως, εκτός κι αν ντρέπεστε τον ίδιο σας τον εαυτό.
Αν αποτελεί άλλοθι κι αν σας
παρηγορεί, μη νοιώθετε μόνοι. Τον πρώτο λόγο από μας τον έχουν οι Πολιτικοί μας.
Πώς αλλιώς αφού είναι «σάρξ εκ της σαρκός μας», είναι το άλλο μας εγώ, είναι
ό,τι έχουμε «ερωτευθεί», στον ύπνο μας, να μας συμβεί.
Έτσι και αυτοί δημιουργούν τα ινδάλματα
σ΄ όλες τις κατηγορίες. Στην Δημοκρατική συμπεριφορά, ποτέ δεν επιτρέπουν σε
κάποιον άλλο να ολοκληρώσει μια άλλη άποψη. Το θεωρούν υποχρέωσή τους, την
επόμενη των εκλογών, να ζητούν να πέσει η Κυβέρνηση.
Για να καταφέρουν να μη φανεί η
ανικανότητά τους να διοικήσουν, εφαρμόζουν δοκιμασμένες τακτικές από παλιά,
«διαίρει και βασίλευε». Έτσι φροντίζουν να τροφοδοτήσουν το ρατσιστικό
συναίσθημα, που είναι έμφυτο στον Έλληνα (πας μη Έλλην, βάρβαρος) και
διαχωρίζουν τον λαό σε κατηγορίες. Δημόσιοι υπάλληλοι - ιδιώτες, πολύτεκνοι -
με τους άλλους, χαμηλόμισθοι - υψηλόμισθοι, άνδρες - γυναίκες κλπ.
Πρόσφατο παράδειγμα η κατάργηση της
αργίας του τριημέρου του Αγίου Πνεύματος, στον ιδιωτικό τομέα.
«Και τα μυαλά στα κάγκελα». Γιατί οι
Δημόσιοι υπάλληλοι να έχουν αργία και όχι οι ιδιωτικοί; Τώρα αν πούμε πως έχουν
άδικο, θα πούμε ψέματα. Ψέματα όσον αφορά τους ιδιωτικούς υπαλλήλους όχι όμως
και τους καταστηματάρχες. Γιατί δεν υπάρχει νόμος που να τους υποχρεώνει να
έχουν ανοικτό το κατάστημά τους. Δική τους είναι η απόφαση.
Όχι αυτοί τα έχουν βάλει με τους
Δημοσίους υπαλλήλους, λες και αυτοί αποφασίζουν ή αυτοί έχουν υποδείξει την
άρση της αργίας, για τον ιδιωτικό τομέα.
Όπως επίσης ξεχνούν, άθελά τους(;)
πως σ’ όλη την κρίση, τα πάνδεινα έχουν υποφέρει οι κάθε είδους υπάλληλοι.
Ξέρει κάποιος κάποιον καταστηματάρχη που να έχει μειώσει το κέρδος του,
ιδιαίτερα στην παροχή υπηρεσίας; Το πολύ-πολύ να μη το έχει αυξήσει.
Αλλά ακόμα κι έτσι, αν δηλαδή έχουν
δίκιο και οι καταστηματάρχες, άλλωστε το δίκιο για τους Έλληνες είναι
υποκειμενικό, σαν σε αργία θα πήγαιναν κάπου το τριήμερο, σε βουνό ή θάλασσα
και θα ήθελαν εκεί που ήταν ο προορισμός τους να λειτουργούν τα καταστήματα και
όχι τα γραφεία της ΥΕΒ ή του Τμήματος Συγκοινωνιών, για παράδειγμα.
Λοιπόν είναι επιβεβλημένη η άμεση
ιατροψυχιατρική εξέταση, σ’ όλους μας ή όχι;
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 4.6.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου