Ειδικότερα, ζητούνται μεταφραστές, για να εργαστούν σε διάφορα θεσμικά όργανα της Ενωσης. Οσοι διαθέτουν τα απαιτούμενα προσόντα, μπορούν να υποβάλουν τις αιτήσεις τους μέχρι τις 5 Αυγούστου.
Προσοχή όμως! Δεν πρόκειται για μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων. Οσοι προσληφθούν θα πρέπει να είναι επιστήμονες: μηχανικοί, οικονομολόγοι, νομικοί, δηλαδή κατά κάποιον τρόπο τεχνοκράτες, με άριστη γνώση όχι μόνο της ξένης γλώσσας, αλλά και του ειδικού αντικειμένου.
Συνεπώς, όσοι έκαναν καλές σπουδές και γνωρίζουν τους μηχανισμούς λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι περιζήτητοι.
Οπως όλοι γνωρίζουμε, οι μεταφραστές από αρχαιοτάτων χρόνων, χρωστάνε τη δουλειά τους, δηλαδή το μεροκάματο, στη μοχθηρία του Γιαχβέ, ο οποίος, όταν οργίστηκε με τους υπερόπτες οικοδόμους του Πύργου στη Βαβέλ, αντί να τους κατακαύσει, όπως είχε κάνει με τους Σοδομίτες, ή να τους πνίξει με έναν νέο, μικρότερο, κατακλυσμό, τους έκανε να μιλάνε διαφορετικές γλώσσες. Οι συνέπειες ήταν, και παραμένουν, γνωστές και τρομακτικές.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι επί αιώνες πολλοί κάτοικοι της γηραιάς ηπείρου πίστευαν ότι στον Παράδεισο το Φίδι ξελόγιασε την Εύα μιλώντας γαλλικά. Ο Ιάφεθ και ο Μαγώγ χρησιμοποιούσαν τη γλώσσα των Γότθων, ενώ οι Γερμανοί (αχ, αυτοί οι Γερμανοί) πίστευαν ακράδαντα ότι η δική τους γλώσσα έχει τη στενότερη συγγένεια με τον… Θεό!
Ισως γι’ αυτό κάποιοι σύγχρονοι Ευρωπαίοι, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους, λένε: «Στα ιταλικά τραγουδάμε, στα γαλλικά μιλάμε, στα αγγλικά τσευδίζουμε και στα γερμανικά βρίζουμε».
Λέγεται ακόμη ότι πριν από πολλά χρόνια, όταν ένας γλωσσομαθής Γερμανός Κάιζερ ρωτήθηκε για τις γλώσσες που χρησιμοποιεί, απάντησε: «Στις δεξιώσεις, με τις κυρίες μιλάω γαλλικά. Οταν πρόκειται για εξωτερική πολιτική, χρησιμοποιώ τα αγγλικά και με το άλογό μου μιλάω γερμανικά.
Η μετάφραση είναι γυναίκα
Πολύ πιο πρόσφατα, όταν στην Ευρώπη υπήρχε ακόμη το «σιδηρούν παραπέτασμα», στο Λονδίνο λειτουργούσε ένα περίφημο κολέγιο διδασκαλίας ξένων γλωσσών. Κι όταν κάποια μέρα οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον πρύτανη ποιες γλώσσες προτιμούν οι φοιτητές, εκείνος απάντησε προφητικά: «Οι αισιόδοξοι μαθαίνουν ρωσικά, οι απαισιόδοξοι κινέζικα».
Βέβαια, όταν κάποιοι ελλογιμότατοι, δεινοί χειριστές της γλώσσας τους, αποφασίζουν να ταλαιπωρήσουν τους μεταφραστές, αποδεικνύονται ακαταμάχητοι.
Στο βιβλίο του Στίβεν Ράνσιμαν «Σικελικός εσπερινός», σε μετάφραση Αννης Αργυροπούλου, διαβάζουμε: «Οι επίσκοποι (στην Κωνσταντινούπολη) συντάξανε μια έκθεση που αφορούσε το Σύμβολο της Πίστεως, στην οποία ανέπτυξαν, σε πολύ μεγάλη έκταση, τα σχετικά με την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, με όλες τις ευφυείς θεολογικές πολυλογίες της πλούσιας ελληνικής γλώσσας, οι οποίες ήταν αδύνατο να μεταφραστούν στα λατινικά».
Οταν, πριν από χρόνια, η υψηλή τεχνολογία άρχισε να κατασκευάζει ηλεκτρονικούς υπολογιστές ικανούς να κάνουν τα πάντα (και τα αντίθετα των πάντων) όσοι ασχολούνταν με το λεγόμενο μεταφραστικό πρόβλημα αναστέναξαν με ανακούφιση.
Στο Τόκιο, σοβαροί καθηγητές ξένων γλωσσών πήραν το βιβλίο του Ουμπέρτο Εκο «Το όνομα του ρόδου» και το έδωσαν σ’ έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή να το μεταφράσει από τα ιταλικά στα ιαπωνικά.
Στη συνέχεια το έδωσαν σ’ έναν άλλο υπολογιστή, για να το μεταφράσει από τα ιαπωνικά στα ιταλικά. Το αποτέλεσμα υπήρξε απογοητευτικό.
Φαίνεται ότι τα κομπιούτερ δε γνώριζαν ότι η μετάφραση είναι γυναίκα, και γι’ αυτό η πιστή είναι άσχημη και η όμορφη άπιστη.
Λέγεται ακόμη ότι, όταν ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής μετέφρασε την ευαγγελική ρήση «… το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής», το μηχάνημα έγραψε: «Η βότκα καλή, το κρέας χαλασμένο».
Τότε οι καθηγητές, προφανώς λόγω βότκας, είπαν ότι το κομπιούτερ ήταν ρώσικο…
ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
agelioforos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου