Την προηγούμενη εβδομάδα κάνοντας μια αποτίμηση της πρωθυπουργικής παρουσίας στη Θεσσαλονίκη είχα ασκήσει κριτική με επίκεντρο την έλλειψη οράματος, ελπίδας και προοπτικής στα όσα είπε ο κ. Αντώνης Σαμαράς. Αποτιμώντας την παρουσία του κ. Αλέξη Τσίπρα μπορώ να πω ότι στην περίπτωσή του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μας… χόρτασε από ελπίδες. Με παλιά υλικά πάντως δύσκολα φτιάχνεις καινούργιες συνταγές.
Ο κ. Τσίπρας στο διήμερό του στη Θεσσαλονίκη κατέθεσε δημοσίως ένα κοστολογημένο, όπως είπε, κυβερνητικό πρόγραμμα, εστιασμένο στην οικονομία. Μίλησε και για άλλα πράγματα, όμως στο μυαλό όλων μας έμειναν οι προθέσεις του για τη βελτίωση των οικονομικών των πολιτών. Αυτό άλλωστε δεν είναι το ζητούμενο; Αυτό δεν είναι που δεν καταφέρνει η σημερινή κυβέρνηση, παρά τη βελτίωση των οικονομικών της χώρας (όπως η ίδια υποστηρίζει);
Ως προς αυτό λοιπόν όλες οι ανακοινώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ηχούν στα αυτιά μου ως λύτρωση. Δεν τις αποκαλώ παροχές, διότι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είπε ότι δεν είναι παροχές. Είναι τα αυτονόητα. Το ζητούμενο είναι πώς μπορούν να γίνουν όλα όσα εξήγγειλε. Σημείο κλειδί είναι ο χρόνος υλοποίησής τους, που αν κατάλαβα καλά είναι μια επταετία.
Ο κ. Τσίπρας γνώριζε εκ των προτέρων ότι όλοι θα παραλληλίσουν τις εξαγγελίες του με εκείνες του Γιώργου Παπανδρέου στις αλήστου μνήμης εποχές του «λεφτά υπάρχουν». Δεν το είπε ο κ. Τσίπρας, μάλιστα επισήμανε ότι δεν το λέει, το απέφυγε όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Κι όμως το είπε. Και μάλιστα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που το έλεγε ο κ. Παπανδρέου. Ένα παράδειγμα: Εκλογές 2009 και ο κ. Παπανδρέου έλεγε πως από τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ των ληξιπρόθεσμων οφειλών τα 2 να εισπράξουμε θα έχουμε και περίσσευμα… «Από τα 68 δισ. των ληξιπρόθεσμων οφειλών, μόνον τα 20 δισ. θα θεωρήσουμε ως πραγματικά και θα διευκολύνουμε τις επιχειρήσεις στην αποπληρωμή τους με πολυάριθμες δόσεις και ορίζοντα χρόνου. Από τα 68 δισ. των ληξιπρόθεσμων οφειλών, υπολογίζουμε ότι μπορούμε να εντάξουμε σε ρυθμίσεις τα 20 δισ. και θα διευκολύνουμε τις επιχειρήσεις στην αποπληρωμή τους με πολυάριθμες δόσεις και ορίζοντα επταετίας», είπε ο κ. Τσίπρας.
Σέβομαι τις προθέσεις και θα ήμουν ευγνώμων σε όποιον πρωθυπουργό υλοποιούσε το «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης», που κατέθεσε δημοσίως ο κ. Τσίπρας. Θέλεις που έχουμε χορτάσει από τέτοιες εξαγγελίες, θέλεις που είμαστε δύσπιστοι από την ανικανότητα ή την αναποτελεσματικότητα, αδυναμία ή ό,τι άλλο των προηγούμενων κυβερνήσεων, όλα όσα άκουσα μου θύμισαν το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ που μοίραζε τις υποσχέσεις σαν τα σπόρια στο γήπεδο (και όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ ή όλο το ΠΑΣΟΚ).
Με την πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου και με το ανελέητο κυνηγητό στους μεγάλους φοροφυγάδες δε θα έβρισκε τα λεφτά ο κ. Παπανδρέου ή με απατά η μνήμη μου; Ο κ. Τσίπρας έχει ακριβώς την ίδια συνταγή. Ο κ. Παπανδρέου δεν τα κατάφερε ή δεν πρόλαβε να τα καταφέρει. Ο κ. Τσίπρας μάλλον ελπίζει ότι θα του δοθεί η ευκαιρία να το κάνει και θα είναι και αποτελεσματικός. Μακάρι. Αλλά και τα υλικά για τη συνταγή του είναι τα ίδια. Ακόμη και η πρόθεση για αναδιανομή του πλούτου. Στα λόγια είναι όλα εύκολα κι ανέξοδα. Στην πράξη όμως η στροφή είναι ιλιγγιώδης. Δεν αρκεί να καταργήσεις τον ΕΝΦΙΑ και να φορολογήσεις τη μεγάλη ακίνητη περιουσία ως ισοδύναμο. Είναι άλλωστε γνωστό πως η μεγάλη ακίνητη περιουσία φοροδιαφεύγει. Όσο για τα πρόσωπα που βρίσκονται στις διάφορες λίστες μεγάλων φοροφυγάδων μια σιγουριά την έχω ότι ούτε τρίχα από τα μαλλιά τους δε θα πειράξει κανείς, διότι πολύ απλά ασπάζομαι τη λογική του κ. Τσίπρα ότι πρόκειται περί «λόμπι και μαφίας που ελέγχει τα πράγματα». Στόχος δεν μπορεί να είναι, ούτε και να μπει σε προϋπολογισμό. Το δέχομαι ως όνειρο, που εύχομαι κάποιος κάποτε να το κάνει πραγματικότητα.
Προφανώς και τα κονδύλια από τα κοινοτικά προγράμματα για την ανεργία δεν αρκούν για την καταπολέμησή της εκεί που έφτασε, αλλά θα ήταν μια μεγάλη ανάσα, αρκεί να κατευθυνθούν στους ανέργους κι όχι στις τσέπες όσων υλοποιούν προγράμματα με βαρύγδουπους τίτλους και μηδενική ουσία. Αυτό το γνωρίζει και ο κ. Τσίπρας γι’ αυτό και στη χτεσινή συνέντευξη τύπου είπε πως δεν είναι αρκετά για να αντιμετωπιστεί αυτή η μάστιγα.
Και μετά έρχονται τα τεράστια έξοδα από τις αποκαταστάσεις αδικιών, που πράγματι είναι σοβαρότερες ως περιεχόμενο από εκείνες στις οποίες αναφέρθηκε προ εβδομάδας ο κ. Σαμαράς. Το Δημόσιο θα ξαναγεμίσει, οι μισθοί θα αυξηθούν, θα δοθεί και η 13η σύνταξη και ο 13ος μισθός, δε θα γίνουν απολύσεις και πάει λέγοντας.
Προφανώς και έχει δίκιο ο κ. Τσίπρας όταν λέει ότι η «σφαγή» των μισθών δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, ούτε η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων.
Όμως το ζητούμενο είναι οι δουλειές, διότι η εξίσωση με την επιστροφή στις παλιές καλές μας συνήθειες δε βγαίνει.
Το λεπτό σημείο είναι στη διαφορά μεταξύ ζήτησης και προσφοράς. Η ζήτηση υπάρχει, η προσφορά όχι και για την προσφορά δεν ακούσαμε κουβέντα…
Θέλω πολύ να πιστέψω πως ο κ. Τσίπρας έχει το σχέδιο, είναι κοστολογημένο, έχει την πρόθεση και τον τρόπο να το υλοποιήσει. Το σχέδιό του όπως μας το παρουσίασε είναι φανταστικό. Πιθανώς να είμαι από τους δύσπιστους γι’ αυτό και δυσκολεύομαι να δω ότι είναι εφικτό. Θεωρώ επίσης ότι παρά τη δυσπιστία τους, πολλοί πολίτες ακριβώς επειδή θέλουν να πιστέψουν, να ελπίσουν, να ονειρευτούν, θα ακολουθήσουν τον κ. Τσίπρα μέχρι τις κάλπες. «Ο μόνος ρεαλισμός είναι η ανατροπή», είπε ο κ. Τσίπρας. Μαζί του, αλλά όχι για να ξαναχτίσουμε την προκάτ Ελλάδα του παρελθόντος, αλλά μια σύγχρονη υγιή χώρα.
Δυσάρεστη εντύπωση μου προκάλεσε επίσης η ανεκδιήγητη απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στη Θεσσαλονίκη. Μπορεί ο κ. Σαμαράς να κινήθηκε σε ρηχά νερά με το στρατόπεδο Παύλου Μελά και τη Ζώνη Καινοτομίας, αλλά μπροστά στο τίποτα του κ. Τσίπρα…
Και κάτι τελευταίο, επίσης δυσάρεστο και οπισθοδρομικό. Είμαστε στο 2014 και το να εξαιρείς από τις ερωτήσεις της συνέντευξης τύπου τα μέσα ενημέρωσης του Ίντερνετ, θυμίζει τις ημέρες των παπάδων που διακήρυσσαν πως η τηλεόραση είναι ο διάβολος. Το δυστύχημα για τον κ. Τσίπρα και τους αρμόδιους συντρόφους του είναι ότι ο κόσμος τούς έχει αφήσει πίσω. Και δεν το λέω επειδή ο κ. Σκουρλέτης αρνήθηκε ευγενικά να δεχτεί ερώτηση από τη Voria.gr (ανάγκη να μας δείξει η τηλεόραση δεν έχουμε εμείς…), αλλά επειδή η απάντηση που έλαβαν όλοι όσοι κάλυπταν την επίσκεψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για λογαριασμό διαδικτυακών μέσων ήταν η ίδια. Ας είναι. Εμείς είμαστε υπόλογοι μόνο στους κάποιους δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες και αναγνώστες μας και στην έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωσή τους. Καθένας κάνει τις επιλογές του και κρίνεται γι’ αυτές. Το αποτέλεσμα φαίνεται. Αν ο κ. Τσίπρας είχε καλύτερη κάλυψη από τα «συμβατικά» μέσα στην παρουσία του στη φετινή ΔΕΘ εκείνος το ξέρει καλύτερα. Αν μέναμε στο παρελθόν θα ήμασταν κι εμείς μικροπρεπείς… Ευτυχώς, ο κόσμος πάει μόνο μπροστά.
voria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου