Οι ηγέτες όλων των χωρών της Δύσης -και όχι μόνον- κατατάσσουν το Ισλαμικό Κράτος στην πρώτη θέση των απειλών κατά των δυτικών χωρών. Απορούν δε, και απολογούνται υποκρινόμενοι, ότι δεν φαντάζονταν πως θα είχαν τόσες δυνατότητες οι τζιχαντιστές ώστε να ενεργούν ως κρατική οντότητα.
Οι ηγέτες, ίσως να στερούνται πολιτικής παιδείας -άλλωστε αυτό είναι καταφανές, διαχειριστές εξουσίας τοποθετούν παντού και όχι κυβερνήτες-, έχουν όμως ακριβοπληρωμένους πολιτικούς συμβούλους, οι οποίοι θα έπρεπε να τους ενημερώσουν ότι η επιχειρούμενη διάλυση της Δύσης δεν είναι τωρινή υπόθεση.
Ο «American Thinker» φέρνει στην επικαιρότητα τις αρχικές προσπάθειες των Ισχυρών να αλώσουν την Δύση -τους άλλους φαίνεται τους θεωρούν εύκολους αντιπάλους- από τις αρχές ακόμη του προηγούμενου αιώνα, με την λεγόμενη Σχολή της Φρανκφούρτης, (Frankfurter Schule) που ιδρύθηκε από μπολσεβίκους, το 1920. Μέχρι πρό τινος, οι «κακοί» της υφηλίου ήσαν οι κομμουνιστές. Και όσοι ήθελαν να απαλλαχτούν από τον κομμουνισμό, θέλοντας και μη έδιναν γη και ύδωρ στους «καλούς», που εκπροσωπούνταν από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Είμαι ένας από αυτούς που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη δύο κόσμων «καλών» και «κακών», και πως αυτός ο διαχωρισμός είναι πλασματικός. Γι’ αυτό και υποστηρίζω από καιρό, παρομοιάζοντας τον κόσμο με ένα «κοπάδι» -οι λέξεις κοπ-άδι και κόμ-μα [κοπ-μα] έχουν την ίδια ρίζα κοπ- που προέρχεται από την «κοπή», δηλαδή το τμήμα του λιβαδιού που είχε στην διάθεσή του ο κάθε κτηνοτρόφος για τα ζώα του- όπου μας δίνουν την δυνατότητα να διαλέξουμε το «μαντρί» που μας ταιριάζει, μακριά από το «μαντρί των κακών», χωρίς όμως να γνωρίζουμε ότι είναι μεν πολλά τα μαντριά, αλλά ο τσέλιγκας είναι ένας.
Πρέπει, επομένως να υπάρχει ο κακός, κατά τα τελευταία χρόνια ήταν η Αλ Κάιντα και ο Μπιν Λάντεν, που αίφνης οι οπαδοί τους έγιναν μετριοπαθείς, τώρα είναι οι τζιχαντιστές. Που οι ίδιοι οι Ισχυροί τους κατευθύνουν, όπως κατεύθυναν και τον κομμουνισμό, τον οποίο, όταν δε έπαψε να τους χρειάζεται, τον τοποθέτησαν στο περιθώριο.
Για να υπονομευθεί ο πολιτισμός των λαών, και για να δημιουργηθεί ο «Σοβιετικός πολίτης» -ένας τύπος ανθρώπινης συμπεριφοράς για όλους τους λαούς, ό,τι ακριβώς επιχειρεί σήμερα η Νέα Τάξη- χρησιμοποιήθηκαν κομμουνιστές, άλλοι από λόγους ιδεολογίας άλλοι από σκοπιμότητα, και εμφάνισαν ένα κίνημα που είναι γνωστό ως Πολιτιστικός Μαρξισμός ή αλλιώς Πολιτική Ορθότητα (βλέπε: Η Ιστορία της "Πολιτικής Ορθότητας").
Ένα από τα κορυφαία ονόματά της, ο Herbert Marcuse, αποφάνθηκε ότι η επικρατούσα δυτική κοινωνική τάξη είναι «καταπιεστική» εξ ορισμού και κάνει «διακρίσεις» εναντίον των μειονοτήτων, απλά και μόνο επειδή υπάρχει. Αυτό δημιουργεί ένα φαινόμενο που ονόμασε "κατασταλτική ή καταπιεστική ανοχή" ("repressive tolerance"), κάτι το οποίο θεωρούσε ότι ήταν απαράδεκτο.
Αντ’ αυτού, πρότεινε αυτό που αποκάλεσε «κομματική ανοχή» ("partisan tolerance" - «των μικρών αδύνατων κομματιών-ομάδων» μιας κοινωνίας), δηλαδή την ανοχή μόνο των απόψεων αυτών των "καταπιεσμένων μειονοτήτων" -που ο Marcuse θεωρούσε ότι μοιράζονται το κομματικό του μίσος για κάθε τι μη κομμουνιστικό- ενώ στην ουσία φιμώνουν τις απόψεις της πλειοψηφίας.
Έτσι τώρα έχουμε την τεράστια υποκρισία των «προοδευτικών», όταν επικαλούνται την ελευθερία του λόγου, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να καταστείλουν τις μη-«προοδευτικές» ιδέες. Υπάρχει δηλαδή υπεράσπιση στις "καταπιεσμένες μειονότητες" μόνον όταν αυτές οι μειονότητες συμμερίζονται την πολιτική τους, ενώ κατηγορούν κάθε άλλη άποψη ως «συντηρητική».
Η Σχολή της Φρανκφούρτης ήταν αφιερωμένη στην καταστροφή της Δύσης. Ένας από τους ιδρυτές της, ο Willi Munzenberg, δήλωσε ρητά ότι στόχος της ήταν να: «... οργανώσει τους διανοούμενους και να τους χρησιμοποιήσει για να κάνουν τον δυτικό πολιτισμό να βρομά. Μόνο τότε, αφού έχουν καταστραφεί όλες οι αξίες του και έχει γίνει η ζωή του αδύνατη, μπορούμε να επιβάλουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου». Σήμερα, την δικτατορία της Νέας Τάξης.
Ο Μακεδών
Υ.Γ. Για να καταφανεί, ότι «ένας είναι ο τσέλιγκας» ας προσέξουν οι αναγνώστες το παρακάτω ανέκδοτο:
«Δύο ζητιάνοι ζητιανεύουν έξω από μία Εκκλησία. Ένας έχει πίσω του έναν σταυρό και ο άλλος είναι τζιχαντιστής. Όσοι περνούν δίνουν χρήματα σ’ αυτόν με τον σταυρό. Περνά από εκεί και ένας ιερέας. Πλησιάζει τον ζητιάνο με το ισλαμικό σύμβολο και του λέει:
»"Παιδί μου, βρίσκεσαι έξω από μια χριστιανική εκκλησία. Όχι μόνον δεν θα σού δώσει κανείς χρήματα, αλλά θα δίνουν όλοι επίτηδες σ’ αυτόν με τον σταυρό, για να σου μπουν στο μάτι".
» Όταν έφυγε ο ιερέας λέγει ο ζητιάνος με το έμβλημα του ισλάμ στον άλλον με τον σταυρό: "Για δες Αχμέτ, αυτόν τον παπά, που ήρθε να διδάξει μάρκετινγκ στους αδελφούς Μουσταφά"».
Μ.
voria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου