Πόσο απέχει ένας Εθνοσωτήρας
από έναν Εθνικό προδότη και μάλιστα της έσχατης προδοσίας;
Καθόλου, μια αιχμή, μια
κόκκινη γραμμή, χωρίζουν τον Παράδεισο από την Κόλαση.
Μπορεί ο Παπαφλέσσας να
υπήρξε ένας αλτρουιστής, ένα ήρωας για
τους υπόλοιπους Έλληνες, αλλά για τους δικούς του ανθρώπους, τους συντρόφους
του στο Μανιάκι, ήταν ένας δήμιος, ένας ανυποχώρητος εγωιστής. Αφού ενώ μπορούσε
να περιμένει και τους άλλους οπλαρχηγούς του Μοριά, όπως του το ζήτησαν, για να
έχουν πιο μεγάλες πιθανότητες σε νικηφόρο αγώνα, κόντρα στον Ιμπραήμ, αυτός
προτίμησε να θυσιάσει τους λίγους μαχητές του στο βωμό της υστεροφημίας του,
γιατί ήξερε την έκβαση του αγώνα και απλά ήλπιζε σε κάποιο θαύμα.
Θαύματα δεν γίνονται
καθημερινά και μάλιστα όταν δεν υπάρχουν οι προδιαγραφές.
Δεν είναι δυνατόν όταν
βλέπεις ένα παιδάκι να βαδίζει στο περβάζι του 7ου ορόφου, να
ελπίζεις σε θαύμα για την σωτηρία του, αντί να το πιάσεις και να το κατεβάσεις.
Έτσι πόσο απέχει ο θρίαμβος
του ΣΥΡΙΖΑ, από τον εξευτελισμό και αποπομπή της Ελλάδας, που μπορεί να πέσει
θύμα για την σωτηρία των άλλων καταπιεσμένων λαών της Ευρώπης;
Αν τελικά τηρηθούν οι
υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρόκειται για μια κραυγαλέα περίπτωση εσχάτης
προδοσίας ή όχι;
Κι αν όχι, θα πρόκειται για
μια άλλη, ακόμα, πολιτική μπαρούφα;
Βασίλης
Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 26. 1.2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου