Η αρχική εικόνα του κ. Γ. Βαρουφάκη, του αγέρωχου «μοναχικού καβαλάρη» που αντιμετωπίζει θαρραλέα τα θηρία, μετά την αδυναμία ύπαρξης αποτελεσμάτων, φαίνεται καθαρά πως αρχίζει να ενοχλεί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ενδεικτικό το άρθρο της «Αυγής», με το οποίο καλείται ο υπουργός να μαζέψει το «μαντίλι» του.
Δεν γνωρίζω πως προέκυψε υπουργός ο κ. Βαρουφάκης. Ίσως, επειδή κατά την τελευταία διετία, όπου βρισκόταν μονίμως στα τηλεοπτικά δελτία, εξέφερε λόγο όμοιο μ’ αυτόν των στελεχών του κόμματος. Και δεν ελήφθη υπόψη το γεγονός ότι είχε κληθεί εξ Αμερικής ως «οικονομικός εγκέφαλος» της φιλελεύθερης κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου (με τον οποίο διαφώνησε στη συνέχεια για ασαφείς λόγους).
Ποια είναι ουσιαστικώς τα προβλήματα που δημιουργεί εξ αδυναμίας ο κ. Βαρουφάκης τόσο στην κυβέρνηση όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ; Θα μπορούσαν να συνοψισθούν σε δύο, αφενός άγνοια της πολιτικής, αφετέρου υπέρμετρη τάση για επίδειξη. Για την αξία του ως οικονομολόγου δεν έχω να πω κάτι, επειδή δεν είδα ακόμη δείγματα.
Ο κ. Βαρουφάκης, πριν υπουργοποιηθεί, δεν έκρυψε στις δημόσιες εκφορές του λόγου του, ότι η πρότασή του για σύγκρουση εδράζεται στην πεποίθησή του ότι σε τέτοιο ενδεχόμενο η ζημία της Ευρώπης θα είναι μεγαλύτερη από την δική μας, άρα αυτή θα υποχωρήσει. Αυτό το σκεπτικό είναι ακόλουθο της θεωρίας των παιγνίων, που διδάσκει, συμφώνως προς το οποίο εκείνος που υποχωρεί για να αποφύγει την σύγκρουση είναι αυτός που φοβάται περισσότερο.
Αυτό είναι σωστό, μόνον εάν είναι σωστή και η πεποίθηση ότι η Ε.Ε. θα ζημιωθεί περισσότερο από εμάς, και θα είναι αυτή που θα υποχωρήσει. Όμως, τόσο με τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και με τις επανειλημμένες επ’ αυτού δηλώσεις του κ. Βαρουφάκη, προσερχόμενος στις συζητήσεις με τους Ευρωπαίους, είχε αναιρεθεί. Εμείς οι ίδιοι, δηλαδή, βεβαιώσαμε την Ευρώπη, ότι δεν πρέπει να φοβάται, αφού απεμπολήσαμε το μοναδικό μας όπλο, διαβεβαιώνοντας πως δεν πρόκειται να φύγουμε από την Ευρωζώνη.
Αυτός ακριβώς θα ήταν ίσως ο φόβος της Ευρώπης, αν σε μια στιγμή «τρέλας», απ’ αυτές που μας καταλαμβάνουν σε αρκετά επεισόδια της ιστορίας μας, τα τινάζαμε όλα στον αέρα και πηγαίναμε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ή, όπως παραστατικά το είπε ο κ. Καμμένος, θα γίνουμε «Κούγκι». Πράξη αφρόνων βεβαίως, με ανυπολόγιστες ζημίες για τον ελληνισμό, αλλά υποστηρίζεται ακόμη και σήμερα από πολλά στελέχη της σταθερής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Βαρουφάκης, ως δάσκαλος της θεωρίας των παιγνίων, ακολουθώντας την εξαγγελία του κ. Τσίπρα, «έκαψε» το μοναδικό χαρτί μας και ομολόγησε στον κ. Σόιμπλε ότι εμείς φοβόμαστε περισσότερο. Από εκείνη τη στιγμή, όσα επακολούθησαν ήσαν αναμενόμενα.
Κοντά σ’ αυτά όμως, η έλλειψη πολιτικής εμπειρίας δεν του επέτρεψε να αποβάλει την καθηγητική έπαρση, παρόλο που δεν συνδιαλεγόταν με τους φοιτητές του. Οι δε ενδυματολογικές προτιμήσεις, μπορεί να ικανοποίησαν ιθαγενείς και αλλοδαπούς «προοδευτικούς», αλλά αντιμετωπίστηκαν ως γραφικότητα από τους πολιτικούς και δημοσιογράφους. Το χειρότερο από όλα για έναν πολιτικό είναι να «τον πάρουν στο ψιλό» οι άλλοι. Το ’χασε το παιχνίδι. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μπορεί να καθιέρωσε το ζιβάγκο, αλλά στις συναντήσεις του με τους ξένους ομολόγους του ήταν ντυμένος ανάλογα.
Παρ’ όλα αυτά όμως θεωρείται απαραίτητος στην κυβέρνηση -αγνοώ για πόσον καιρό- επειδή είναι ο μόνος που μπορεί να εφαρμόσει πολιτική αντίθετη μ’ αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ της προεκλογικής περιόδου, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί στις κομματικές οργανώσεις. Όχι μόνον επειδή δεν είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο οποιοσδήποτε έχει την τάση για επίδειξη, προφανώς και θεωρεί ότι οι άλλοι βρίσκονται σε αδυναμία να αντιληφθούν τον τρόπο δράσης του. Ούτε θα παραδεχθεί ποτέ ότι έκανε λάθος.
Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί κάποια στιγμή να προβάλει το επιχείρημα ότι κάποιος που δεν ήταν στέλεχος, ούτε καν μέλος, προέβη σε πράξεις που δέσμευσαν το κόμμα και την κυβέρνηση, κι έτσι κατέστη υποχρεωτική η απομάκρυνσή του. Ο κ. Βαρουφάκης, είναι ο ιδανικός «αποδιοπομπαίος τράγος».
Πιστεύω όμως πως έχει ικανότητες, και θα τον προτιμούσα από πολλούς άλλους με παλαιολιθικές αντιλήψεις, που δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα στην παγκόσμια σκηνή. Ευχή και επιθυμία όλων των Ελλήνων -πλην αυτών που βλέπουν μόνο το προσωπικό κομματικό συμφέρον τους- είναι να επιτύχει ο κ. Βαρουφάκης, επειδή θα ωφεληθεί ο ελληνικός λαός. Αρκεί κάποιος να τον πείσει, ότι άλλο πράγμα η θεωρία των παιγνίων, και άλλο η πραγματικότητα. Και να μη τον ενοχλούν οι υπαναχωρήσεις. Απ’ αυτές ενολείται μια ελάχιστη μειοψηφία. Οι άλλοι έχουν νου να αντιληφθούν μέχρι ποιου σημείου μπορεί κάποιος να απαιτεί.
Ο Μακεδών
voria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου