Στην Ιχθυόσκαλα της Νέας Μηχανιώνας, περίπου 35 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, υπάρχει κινητοποίηση ήδη από τα μεσάνυχτα. Φορτηγά ψυγεία μεταφέρουν αλιεύματα από τα λιμάνια ολόκληρης της Βόρειας Ελλάδας.
Τα ψάρια πλένονται, τοποθετούνται σε πάγο μέσα σε κιβώτια από φελιζόλ και απλώνονται στη μεγάλη στιλπνή σάλα με τον δυνατό φωτισμό. Αυτήν την ώρα, εδώ βρίσκονται μόνο οι υπάλληλοι της ιχθυόσκαλας και οι έμποροι, δηλαδή οι αντιπρόσωποι των καϊκιών, που θα αναλάβουν να πουλήσουν και το τελευταίο λέπι στην καλύτερη τιμή.
Το ρολόι δείχνει 2 τα ξημερώματα, η πόρτα ανοίγει για τους αγοραστές και δίνεται η εκκίνηση για την καινούρια «συνεδρίαση» του χρηματιστηρίου των αλιευμάτων.
Ο Διευθυντής της Ιχθυόσκαλας Θεσσαλονίκης, Δημήτρης Αργυριάδης, εξηγεί ότι κάθε βράδυ διακινούνται κατά μέσο όρο περίπου 80 τόνοι αλιευμάτων, ποσότητα που μεταφράζεται σε μέσο ημερήσιο τζίρο 300.000 ευρώ για τους εμπόρους.
Η ιχθυόσκαλα λειτουργεί κάθε ξημέρωμα, εκτός από αυτό της Κυριακής. Το ξημέρωμα του Σαββάτου θεωρείται παραδοσιακά εκείνο με τις καλύτερες πωλήσεις – «το Σάββατο η Θεσσαλονίκη τρώει ψάρι», μας είπαν.
Περιδιαβαίνουμε ανάμεσα σε χιλιάδες κιβώτια με κάθε λογής αλιεύματα. Υπάρχουν σαρδέλες και γαύροι σε αφθονία, φουσκωμένοι μπακαλιάροι, φαγκριά μεγάλα σαν θηρία, ξιφίες, νόστιμες γαρίδες και τονάκια. Ψάρια ολόφρεσκα, που γυαλίζουν ανάμεσα στον πάγο - ορισμένα γριβάδια του γλυκού νερού ακόμη αναπνέουν.
Το 95% των ψαριών φθάνει στη Νέα Μηχανιώνα με φορτηγά ψυγεία, καθώς τα καΐκια που δουλεύουν στο βόρειο Αιγαίο θα χρειάζονταν περισσότερο χρόνο για να πλεύσουν ως εδώ από το να ξεφορτώσουν στο πιο κοντινό λιμάνι και να επιστρέψουν στη θάλασσα. Το 20% των αλιευμάτων που πωλούνται στην ιχθυόσκαλα είναι ψάρια ιχθυοτροφείου και περίπου το 10% είναι εισαγόμενα.
Σήμερα, μας λένε, υπάρχουν ψάρια σε αφθονία, όλοι θα πάρουν ό,τι λαχταρά η ψυχή τους. Τις μέρες, όμως, που έχει καιρό και τα αλιεύματα είναι λιγότερα, εξελίσσονται σκληρές δημοπρασίες. Οι αγοραστές δίνουν διαδοχικά προσφορές για να χτυπήσουν το εμπόρευμα και να φύγουν. Οι έμποροι κρατούν στο χαρτί τις προσφορές και όταν υπάρξει αγοραστής, το όνομά του σημειώνεται στο κιβώτιο για κατοχύρωση. «Έχω δει συναγρίδα να χτυπιέται για 50 ευρώ/κιλό στη χοντρική», είπε ένας από τους παλιότερους εμπόρους.
Η ιχθυόσκαλα μεταφέρθηκε από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης στη Νέα Μηχανιώνα το 1995. «Η Θεσσαλονίκη τρώει καλό ψάρι. Η προσφορά ξεπερνά τη ζήτηση και ένα μέρος των αλιευμάτων πωλούνται στο Κερατσίνι», μου είπε ο κ. Χρήστος, που είναι στη σκάλα από το 1979. Εδώ μέσα κάθε ξημέρωμα ζωντανεύει μια μικρή κοινωνία με μπόλικο χιούμορ και ανταγωνισμούς, στιγμές χαλάρωσης και πίεσης εναλλάξ, δίπλα στη θάλασσα, όπου η υγρασία περονιάζει τα κόκαλα. Όλοι γνωρίζουν όλους, υπάρχουν έμποροι τρίτης γενιάς, όπως ο Γιώργος, 31 ετών, που έμαθε τη δουλειά από τον πατέρα του κι εκείνος από τον δικό του. «Είναι δύσκολη δουλειά, όμως αν την αγαπήσεις, δεν την αφήνεις. Βέβαια, είναι λίγο δύσκολο να σε κρατήσει γυναίκα με τέτοια ανάποδα ωράρια, όμως όλα ξεπερνιούνται».
Σε λίγο ξημερώνει, τα ψάρια λιγοστεύουν, το ίδιο και οι αγοραστές, που παίρνουν ένας-ένας τον δρόμο για τη Θεσσαλονίκη. Τα φώτα στη μεγάλη σάλα της Ιχθυόσκαλας θα σβήσουν νωρίς το πρωί, μέχρι την επόμενη μεγάλη νύχτα.
Πηγη:vice.com/gr
thousandnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου