Να που όλη αυτή η προσπάθεια αρχίζει να πιάνει τόπο, αφού έγινε το μέσο για μια γυναίκα όχι απλώς να διαγράψει όλες αυτές τις τοξικές αντιλήψεις περί τελειότητας, αλλά να απελευθερωθεί μια και καλή από αυτές.
Το Δεκέμβριο του 2015 η Connie Inglis από το Leeds της Αγγλίας νοσηλεύτηκε για να αντιμετωπίσει τη διατροφική διαταραχή από την οποία έπασχε. Με το Δείκτη Μάζας Σώματος της να έχει φτάσει στο 13 (ενώ το «φυσιολογικό» για μια γυναίκα είναι ανάμεσα στο 18.5 και στο 24.9),θεωρήθηκε ότι διέτρεχε πια σοβαρό κίνδυνο υγείας. Η Inglis υπέφερε από ανορεξία, παρόλο που η ίδια δεν ήταν σε θέση να το αναγνωρίσει. Πώς έφτασε σε αυτή την κατάσταση; Προσπαθώντας να «χωρέσει» στα εκάστοτε πρότυπα ομορφιάς που της «επέβαλε» ο κοινωνικός της περίγυρος.
«Παρακολουθούμουν τόσο από γιατρούς, όσο και από ψυχολόγους και πέρασα 6 μήνες στο νοσοκομείο σχεδόν σαν να μην υπήρχα», γράφει η Inglis στο λογαριασμό της στο Instagram, @my_life_without_ana. «Όταν το βάρος μου κάπως επανήλθε και δεν διέτρεχα πια σοβαρό κίνδυνο μου έδωσαν εξιτήριο. Επιστρέφοντας σπίτι δεν είχα καμία διάθεση να προσπαθήσω να ξαναφτιάξω τη ζωή μου όπως ήταν. Όταν είδα ότι τίποτα δεν βοηθούσε δοκίμασα τη μόνη εναλλακτική που μου ερχόταν στο μυαλό: Έκανα λογαριασμό στο Instagram και προσπάθησα να γίνω κομμάτι μιας κοινότητας ανάρρωσης».
Το να μοιράζεται την πορεία της προς την επάνοδο μαζί με άλλους, λειτούργησε σαν κίνητρο για εκείνη ώστε να πιστέψει στον εαυτό της και να παλέψει ακόμα πιο πολύ προκειμένου να ανακτήσει το φυσιολογικό της βάρος.
«Ειλικρινά, στην αρχή δεν είχα καμία προσδοκία,
αλλά ξεκίνησα να ακολουθώ κόσμο που είχε περάσει παρόμοιες καταστάσεις
όπως η δική μου και πραγματικά, όλο αυτό που έβλεπε με ενέπνευσε φοβερά.
Έβλεπα ανθρώπουν να ανεβάζουν φωτογραφίες από το πριν και το μετά τους,
εικόνες από το φαγητό τους, ανθρώπους για τους οποίους η κάθε μέρα ήταν
πρόκληση. Να σηκώνονται από το κρεβάτι τους και να προσπαθούν», λέει.
Έτσι, όσο περνούσε ο καιρός ακολουθούσε όλο και περισσότερες body positive περιπτώσεις ακτιβιστών στο Instagram όπως η @nourishandeat, η @fallingintoselflove και η @bodyposipanda οι οποίες της έδειξαν κάτι που μέχρι τότε δεν πίστευε ότι υπήρχε: το να νιώσει ξανά ευτυχισμένη έχοντας μετά από μια σοβαρή διατροφική διαταραχή. «Ανοίγοντας το λογαριασμό μου στο Instagram βρήκα κάτι που ποτέ δεν περίμενα: Ελπίδα».
Έτσι, όσο περνούσε ο καιρός ακολουθούσε όλο και περισσότερες body positive περιπτώσεις ακτιβιστών στο Instagram όπως η @nourishandeat, η @fallingintoselflove και η @bodyposipanda οι οποίες της έδειξαν κάτι που μέχρι τότε δεν πίστευε ότι υπήρχε: το να νιώσει ξανά ευτυχισμένη έχοντας μετά από μια σοβαρή διατροφική διαταραχή. «Ανοίγοντας το λογαριασμό μου στο Instagram βρήκα κάτι που ποτέ δεν περίμενα: Ελπίδα».
Όπως σχεδόν κάθε γυναίκα, έτσι και η Inglis, έχοντας επηρεαστεί από τα πρότυπα ομορφιάς και
την κοινωνική αντίληψη που επικρατεί για το «τέλειο σώμα», κατάφερε να
βγει από αυτό την τοξική αναπαραγωγή στερεοτύπων και να αποδεχτεί τον
εαυτό και το σώμα της όπως είνα ή όπως εκείνη το αποκαλεί «το δικό μου
είδος ομορφιάς».
«Από τότε που ήμουν 10 χρονών μου έλεγαν ότι πρέπει να έιμαι αδύνατη», γράφει η Inglis σε ένα πρόσφατο ποστ. «Όταν έγινα 14, μου είπαν ότι πρέπει να αρχίσω να γυμνάζομαι και να είμαι fit. Στα 16 μου είπαν ότι πρέπει να αρχίσω να ντύνομαι και να δείχνω πιο σέξι. Όταν έφτασα 20 χρονών μου είπαν ότι οι γυναίκες με καμπύλες ήταν η νέα μόδα», δηλώνει. «Όσο όμως κι αν προσπαθούσα να «χωρέσω» σε αυτά, ποτέ δεν τα κατάφερνα. Τα αφήνω πίσω μου όλα αυτά τώρα. Θα είμαι όμορφη όπως εγώ πιστεύω ότι πρέπει να είμαι όμορφη», καταλήγει.
«Από τότε που ήμουν 10 χρονών μου έλεγαν ότι πρέπει να έιμαι αδύνατη», γράφει η Inglis σε ένα πρόσφατο ποστ. «Όταν έγινα 14, μου είπαν ότι πρέπει να αρχίσω να γυμνάζομαι και να είμαι fit. Στα 16 μου είπαν ότι πρέπει να αρχίσω να ντύνομαι και να δείχνω πιο σέξι. Όταν έφτασα 20 χρονών μου είπαν ότι οι γυναίκες με καμπύλες ήταν η νέα μόδα», δηλώνει. «Όσο όμως κι αν προσπαθούσα να «χωρέσω» σε αυτά, ποτέ δεν τα κατάφερνα. Τα αφήνω πίσω μου όλα αυτά τώρα. Θα είμαι όμορφη όπως εγώ πιστεύω ότι πρέπει να είμαι όμορφη», καταλήγει.
Σήμερα ούσα και η ίδια πια ένα τρανό body positive
παράδειγμα γράφει το δικό της μανιφέστο: «Με μικρό στήθος, χρωματιστά
μαλλιά και τατουάζ που τόσο αγαπώ. Θα φοράω ο,τι θέλω και θα ποστάρω
ο,τι θέλω. Θα βάφομαι ή και όχι. Θα τρώω ο,τι θέλω χωρίς να αισθάνομαι άσχημα γι' αυτό. Θα αγαπώ την κυτταρίτιδα μου και τις δίπλες που σχηματίζει η κοιλιά μου».
«Και ακόμα και τις κακές ημέρες που μπορεί να ξανασκέφτομαι γιατί δεν μπορώ να είμαι όπως ορίζουν τα πρότυπα ομορφιάς, θα υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι έχω το δικό μου είδος ομορφιάς. Σας το ορκίζομαι, είναι το μόνο που χρειάζεστε για να νιώθετε όμορφες».
bovary.gr
«Και ακόμα και τις κακές ημέρες που μπορεί να ξανασκέφτομαι γιατί δεν μπορώ να είμαι όπως ορίζουν τα πρότυπα ομορφιάς, θα υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι έχω το δικό μου είδος ομορφιάς. Σας το ορκίζομαι, είναι το μόνο που χρειάζεστε για να νιώθετε όμορφες».
bovary.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου