Τον τελευταίο καιρό και ειδικά μετά από την ιδρυτική διακήρυξη του κινήματος της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», άρχισε πολύ να «παίζει» ο όρος της γυναίκας Πρωθυπουργού ή αρχηγού Κράτους (Θεός φυλάξει)
Όχι, δεν είμαι μισογύνης, κάθε άλλο. Ίσα-ίσα που θα έλεγα ακριβώς το αντίθετο. Πιστεύω πολύ στην γυναικεία ευφυΐα, στο «θηλυκό» μυαλό που γεννάει πάντα ιδέες, άσχετα αν είναι καλές ή κακές και στην γυναικεία θέληση.
Ούτε πιστεύω αυτό που κατά κόρον λέγεται, ότι δηλαδή πάντα «πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα υπάρχει μια γυναίκα». Αυτό κι αν είναι αντιφεμινιστικό. Αφορά μερικές δεκάδες ανδρών και γυναικών της ιστορίας. Δηλαδή πίσω από τα τρισεκατομμύρια των αφανών ανδρών υπήρχαν «γυναικούλες»; Όχι βέβαια!
Αλλά στο προκείμενο, θα μπορούσαμε με μια γρήγορη αναδρομή στην ιστορία να τεκμηριώσουμε την μία ή την άλλη άποψη. Άλλωστε η ιστορία, μας δίνει λύσεις πάντα, για όλα τα ζητήματα που τίθενται, αρκεί να μελετάμε την ιστορία και όχι να την παπαγαλίζουμε, για να πετύχουμε, ίσως, κάποιο καλό βαθμό στα σχολεία. Μετά βέβαια πρέπει να προσαρμόζουμε ό,τι διδαχτήκαμε, στο πρόσωπο που μελετάμε, με το δικό του ιστορικό και τα δικά του βιώματα.
Από την αρχαία ελληνική ιστορία - μυθολογία, είναι το πρώτο μας παράδειγμα.
Ιππολύτη ήταν βασίλισσα των Αμαζόνων και κόρη του θεού Άρη, ή ακόμα αν θέλετε τις Λυσίππη, Οτρήρη, Πενθεσίλεια, Μελανίππη και Αντιόπη. Όλες σύμφωνα με τους Όμηρο, Οβίδιο και Βιργίλιο, βασίλισσες των κατά καιρούς Αμαζόνων. Όλες πολεμοχαρείς, αιμοσταγείς και υπάνθρωπες προ «σουφραζέτες». Η ζωή τους άρχιζε με πόλεμο και τέλειωνε σε κάποια μάχη...
Στο πέρασμα των αιώνων και κατά την όλη διάρκεια της «φαλοκρατούμενης» Υφηλίου, μια μορφή αμφισβητούμενης προσωπικότητας, δεσπόζει στην μεσαιωνική Ευρώπη
του σκοταδισμού. Η Ζαν ντ’ Αρκ ή η Ιωάννα της Λορένης, αν επιθυμείτε. Αυτή που με την πυγμή της και με το πάθος για την απελευθέρωση της πατρίδας της, παρότρυνε και πρωτοστατούσε σε ένοπλους αιματοβαμμένους πολέμους.
Στην σύγχρονη εποχή, μετά από τους 2 Παγκόσμιους Πολέμους και στην ευρύτερη περιοχή μας, εμφανίζεται μια άλλη δυναμική γυναικεία μορφή. Η Ισραηλινή Γκόλντα Μέιρ (1969 - 1974), τέταρτη πρωθυπουργός του Ισραήλ. Μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, το Ισραήλ εκτός από τις εκτάσεις που είχε καταλάβει, όπως η χερσόνησος του Σινά (Αίγυπτος) και η ανατολική πλευρά του Ιορδάνη (Ιορδανία), απέκτησε και αρκετά διπλωματικά όπλα, τα οποία χρησιμοποίησε για να ισχυροποιήσει περαιτέρω τη θέση του στην περιοχή. Η στάση αυτή υπήρξε ομολογουμένως σκληρή, καθώς η τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ Γκόλντα Μέιρ, ηρνείτο συστηματικά ικανοποιητικές παραχωρήσεις προς τα αραβικά κράτη. Σαν αποτέλεσμα αυτής της αυταρχικής πολιτικής της ήταν να οδηγήσει την χώρα της στον Δ’ Αραβοϊσραηλινό πόλεμο και στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973.
Το φαινόμενο της γυναικείας επιβολής στον πλανήτη, δεν ήταν «κομήτης» μόνο στον υπό ανάπτυξη κόσμο. Η παρουσία της και στον Ευρωπαϊκό χώρο έγινε και μάλιστα σε μια από τις πλέον ισχυρές δυνάμεις. Στην Μ. Βρετανία, στο Λονδίνο με την Μάργκαρετ Θάτσερ πλήρες όνομα Margaret Hilda Thatcher), ο όρος «Σιδερά Κυρία» δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο ορισμό από κάθε πλευρά.
Στις 2 Απριλίου 1982, η Αργεντινή προσπάθησε αιφνίδια να καταλάβει τα νησιά Φόκλαντς, που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της Βρετανίας, συναντώντας τη σθεναρή αντίσταση της Βρετανίας. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η απόσυρση των δυνάμεων της Αργεντινής. Το πολεμικό επεισόδιο που διήρκεσε 74 ημέρες είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 255 Βρετανών και 649 Αργεντινών στρατιωτών, ναυτών και αεροπόρων και τριών κατοίκων των Φόκλαντ, ενώ άφησε πίσω του πάνω από 1800 τραυματίες. Αυτός ήταν ο τελευταίος αποικιακός πόλεμος της Μεγάλης Βρετανίας. Οι βρετανικές δυνάμεις συνέτριψαν τον όχι καλά εξοπλισμένο αργεντίνικο στρατό.
Στην πρώτη απόπειρα να φύγουμε από την ευρύτερη περιοχή μας και μάλιστα προς Ανατολάς, σταματάμε στην Ινδία. Ίντιρα Γκάντι, ήταν η πρωθυπουργός της Δημοκρατίας της Ινδίας για τρεις συνεχόμενες θητείες από το 1966 έως το 1977 και με τέταρτη θητεία το 1980 μέχρι την δολοφονία της το 1984, συνολικά δεκαπέντε χρόνια. Ήταν η πρώτη και μέχρι στιγμής η μόνη γυναίκα πρωθυπουργός της Ινδίας.
Παρά το επίθετό της, δεν ήταν συγγενής του Μαχάτμα Γκάντι. Ο παππούς της, Μοτιλάλ Νεχρού, ήταν εξέχων Ινδός εθνικόφρων ηγέτης. Αιματοκύλισε την Ινδία και το Πακιστάν. Μετά από μια αποφασιστική νίκη στον πόλεμο με το Πακιστάν το 1971 ακολούθησε περίοδος αστάθειας που την οδήγησε να κηρύξει κατάσταση επείγουσας ανάγκης το 1975.
Για να μην απουσιάζουμε πολύ από τα «καθ’ ημάς», ας επιστρέψουμε. Τανσού Τσιλέρ Το 1993 έγινε η ίδια Πρωθυπουργός Κυβέρνησης συνεργασίας, η οποία κατέρρευσε το 1996 με την αποχώρηση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Κατά τη διάρκεια εκείνης της Πρωθυπουργίας της συνέβη και η κρίση των Ιμίων, η οποία έφερε Ελλάδα και Τουρκία κοντά σε θερμό πολεμικό επεισόδιο.
Τελικά με την παρέμβαση του ΝΑΤΟ, και κυρίως των ΗΠΑ, η ένταση εκτονώθηκε και οι δύο χώρες απέσυραν τους στόλους τους. Υπενθυμίζεται ότι την εποχή της κρίσης αυτής πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο «αντιμιλιταριστής» Κωνσταντίνος Σημίτης (λόγω ασθενείας του Ανδρέα Παπανδρέου). Η κρίση των Ιμίων ανεξάρτητα από τις σοβαρές επιπτώσεις που είχε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, θέτοντας τις δύο χώρες σε μία περίοδο έντασης και αμοιβαίας καχυποψίας, (που συνεχίστηκε μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 1990), με την εμπλοκή και των διεθνών οργανισμών αποτέλεσε στην ουσία πρόβλημα διεθνούς πολιτικής πράξης και σχέσεων.
Η μεγάλη μας αυτή βόλτα στην ιστορία και σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης μας φέρνει και στο Μπαγκλαντές και στην Σεΐχ Χασίνα Γουαζέντ. Στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου πρωθυπουργίας της, η χώρα της ανακηρύχθηκε από την οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια ως αυτή με τη μεγαλύτερη διαφθορά παγκοσμίως.
Αργότερα, η Χασίνα κατηγορήθηκε για διάφορα αδικήματα, ακόμα και για τη δολοφονία 4 οπαδών αντίπαλου κόμματος το 2006. Η Χασίνα παρέμεινε επί 51 ημέρες στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ απέτυχαν οι προσπάθειες της κυβέρνησης να εμποδίσουν την επιστροφή της.
Στον ίδιο γεωγραφικό χώρο, περίπου, συναντάμε την Τσαντρίκα Κουμαρατούνγκα της Σρι Λάνκα. Η κυβέρνηση της δεν χρησιμοποιεί και πολύ καλύτερες μεθόδους, όπως αποδεικνύεται από τη χειραγώγηση των ανακρίσεων για τη δολοφονία δεκαεπτά μελών της οργάνωσης Δράση Ενάντια στην Πείνα, τον Αύγουστο του 2006. Ενισχυμένη από τις στρατιωτικές νίκες που έχει επιτύχει από τις αρχές του 2009. Με μια μεγάλη επίθεση των ενόπλων δυνάμεών της, η κυβέρνηση του Κολόμπο ελπίζει ότι θα ξεμπερδέψει οριστικά με τους Τίγρεις Ταμίλ κι ενδεχομένως να «εξαφανίσει» ολόκληρη τη μειονότητα των Ταμίλ.
Βέβαια για να μη λέμε μόνο τα στραβά, εξάλλου τι είναι αυτό που ορίζει έναν κανόνα; Οι εξαιρέσεις. Έτσι θα πρέπει να σταματήσουμε σε μια μεγάλη, όσο και «ασήμαντη» προσωπικότητα την Κορασόν Ακίνο και στις Φιλιππίνες. Αυτοαποκαλούνταν "απλή νοικοκυρά". Ήταν σύζυγος του γερουσιαστή Μπενίνιο Ακίνο (1932–1983) και μετά τη δολοφονία του τελευταίου τέθηκε επικεφαλής της αντιπολίτευσης με στόχο την πτώση του δικτάτορα Φερντινάντο Μάρκος. Κατήλθε υποψήφια στις προεδρικές εκλογές του 1986 και έπειτα από τις καταγγελίες για νοθεία υπέρ του Μάρκος, ανακηρύχθηκε πρόεδρος της χώρας, έπειτα από ειρηνική επανάσταση.
‘Ό,τι ακριβώς δεν είναι η σημερινή πρόεδρος των Φιλιππίνων η Γκλόρια Αρόγιο, μια θητεία με πραξικοπήματα, στάσεις, ανταρσίες και φονικές συγκρούσεις αντικαθεστωτικών διαδηλωτών.
Ανγκέλα Δωροθέα Μέρκελ, σας τρόμαξα; Καλώς. Η συνεχιστής του οράματος του Κουρτ Γκέοργκ Κίσινγκερ. Έχει να κάνει με την επικράτηση, πάλι, της «Άριας» φυλής έστω με νομισματική υποδούλωση της υπόλοιπης Ευρώπης και κύμα ρατσιστικών εγκλημάτων και «πογκρόμ», μετά από την επανένωση της Α. Γερμανίας, από όπου προέρχεται. Γυρολόγος της πολιτικής στην Γερμανία (DA, CDU), πολιτική δολοφόνος των «μεντόρων» της Λόταρ ντε Μεζιέρ (τον «έδωσε» μια και ήταν η εκ των απορρήτων του, για συνεργασία του με την «Στάζι») και του Χέλμουτ Κολ (τον πούλησε με άρθρο της στην «Frankfurter Allgemeine Zeitung» και η ανοιχτή αυτή αποστασιοποίηση του "κοριτσιού του Κολ" από τον παλιό της υποστηρικτή εξέπληξε τον γερμανικό πληθυσμό) ενώ δεν έχουν ακόμα αποδειχθεί οι κατηγορίες για τις παράνομες δωρεές!
Πατώντας επί «πτωμάτων» αναρριχήθηκε στη εξουσία του CDU, και της Γερμανίας, αφού τελευταίο «θύμα» της ήταν ο προκάτοχος Έτμουντ Στόιμπερ που πιέστηκε σε «ανώδυνη παραίτηση». Τουλάχιστον αυτός απέφυγε τις όποιες κατηγορίες για συμμετοχή σε σκάνδαλα!
Έχει ήδη καταφέρει την διχοτόμηση της «Ενωμένης» Ευρώπης, με τον πανάρχαιο γνώμονα του «διαίρει και βασίλευε».
Μια αναφορά και μόνο στις απραξίες των Άλεν Κλαρκ της Νέας Ζηλανδίας, Λουΐζα Ντιόγκο της Μοζαμβίκης, Μαίρη Μακ Αλίς της Ιρλανδίας, Τάρια Χάλονεν της Φινλανδίας. Η Μαρί Κιβινιέμι της Φινλανδίας και η Τζούλια Γκίλαρντ της Αυστραλίας δεν έχουν ακόμα διαγράψει πορεία στην πολιτική σαν αρχηγοί Κρατών και Κυβερνήσεων για να μπορούν να κριθούν (από τον Ιούνιο του 2010).
Τι έχουμε καταγράψει; Δεκατέσσερις αυταρχικές, αιμοσταγείς και αδίστακτες γυναικείες προσωπικότητες, στους θώκους των χωρών τους. Σαν σε αντιπαράθεση έχουμε μια λαμπρή παρουσία και τέσσερις αμφιλεγόμενες μέχρι και αδιάφορες προσωπικότητες.
Αν παίζαμε «στοίχημα» η πρώτη περίπτωση θα υπερίσχυε με 1,05, ενώ η άλλη περίπτωση θα «έπαιζε» στο 15,00. Δηλαδή άσσος στάνταρ.
Αν πάλι κάνουμε την απόπειρα να συνδυάσουμε όλο το προηγούμενο σκεπτικό με το οικογενειακό DNA της κ. Ντόρας Μητσοτάκη - Μπακογιάννη - Κούβελου, τότε...
Βράσε όρυζα!
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 27.12.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου