Χθες έκατσα να «απολαύσω», όπως πολλοί άλλοι φίλαθλοι του ποδοσφαίρου, τον αγώνα «ντέρμπι» μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Επηρεασμένος από τις μεταδώσεις των «συνδρομητικών» καναλιών (nova και conn-x), αγώνων από τα μεγαλύτερα και καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης (Αγγλίας, Ισπανίας, Γερμανίας και Γαλλίας), έκατσα αναπαυτικά στην πολυθρόνα μου να απολαύσω (τρομάρα μου) το «αφάν κατέ» του Ελληνικού πρωταθλήματος.
Δεν είχα καμιά διάθεση να χάσω το Σαββατόβραδο με ποδόσφαιρο (;), αλλά για να είμαι «ιν» και γιατί τα ονόματα των ομάδων υπόσχονταν πολλά, έχασα πραγματικά το Σαββατόβραδο. Δεν βρέθηκε κανένας να μου πει από πριν, ότι πρόκειται να παρακολουθήσω την σφαγή των Χούτου (Παναθηναϊκός) από τους Τούτσι (Ολυμπιακός) υπό την επιτήρηση του Μομπούτου (διαιτητής Καλόπουλος).
Αν αυτό που είδα χθες το βράδυ λέγεται ποδόσφαιρο με νόμους και κανονισμούς, τότε και γω είμαι Πλανητάρχης.
Αν αυτός ο Διαιτητής δεν είναι με «μέσον» στην λίστα των διαιτητών τότε ποιος είναι; Πέρα από τα «λάθη» στις αποφάσεις του που ακόμα και ένα παιδί από την Τανζανία (δεν έχω πρόβλημα με την Τανζανία, αλλά συσχετίζω το ποδοσφαιρικό της επίπεδο) θα γελούσε, ο πειθαρχικός έλεγχος ήταν μηδενικός ή μάλλον αρνητικός. Μόνο στο πρώτο ημίχρονο θα έπρεπε να είχαν «στιγματιστεί» έξι παίχτες με κίτρινη κάρτα και οι δύο από αυτούς με κόκκινη (Τοροσίδης, Παπαδόπουλος).
Στα προηγούμενα να προσθέσουμε και τουλάχιστον ένα «πέναλτι» που δεν δόθηκε στο 45’ (χέρι του Τοροσίδη). Η σωρεία παραπτωμάτων αγωνιστικών και πειθαρχικών συνεχίστηκε σ’ όλο το β’ ημίχρονο με την χαρακτηριστική απουσία του διαιτητή, ενώ θυμήθηκε να δηλώσει παρών (μαζί με τους βοηθούς του) μόλις κινδύνευσε να χάσει τον αγώνα ο Ολυμπιακός, ώστε να ακυρώσει κανονικό γκολ των «πρασίνων».
Την ίδια, βέβαια, ευαισθησία δεν την έδειξε όταν κατακύρωνε γκολ «οφ σάιντ» του Ολυμπιακού. Μήπως, αναρωτιέμαι, έχει πλησιάσει το όριο της ηλικίας του για να «κρεμάσει» την σφυρίχτρα και φρόντισε να πάρει το εφάπαξ του;
Αν και εδώ που τα λέμε, δεν θυμάμαι ποτέ, τον συγκεκριμένο Διαιτητή να έχει διαιτητεύσει κάποιον αγώνα χωρίς περίεργα «λάθη» (ακόμα θυμάμαι τον αγώνα Θρασύβουλος - Πανσερραϊκός).
Αυτά για την διαιτησία που είναι πάντα όλες οι υποθέσεις αναπόδεικτες (ποιος «κλέφτης» δίνει απόδειξη παροχής υπηρεσιών;). Θέλω να σταθώ όμως και να τονίσω πολύ την στάση των επαγγελματιών, υποτίθεται, ποδοσφαιριστών.
Αυτοί οι παίχτες αύριο θα βρεθούν στη θέση, σαν ινδάλματα, να μιλήσουν και να κατακρίνουν τη βία στα γήπεδα από όπου κι αν προέρχεται, με τι μούτρα; Αυτοί οι παίχτες αύριο θα βρεθούν «μαζί» να υπερασπιστούν τη «γαλανόλευκη». Με τι κλίμα ομόνοιας και ομοψυχίας θα αντιμετωπίσουν από κοινού τους αντιπάλους τους;
Πρέπει τελικά να είναι και πολύ «μαζόχας» κάποιος που είναι «μεγάλο» όνομα στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα να πάρει την απόφαση να έρθει στην Ελλάδα (ο Σισσέ ανακοίνωσε την φυγή του το καλοκαίρι).
Χθες θυμήθηκα τον αγώνα των «αιωνίων» πριν από μισό αιώνα που ο Κωνσταντίνου (τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού) κυνηγούσε τον Συνετόπουλο (αμυντικός του Ολυμπιακού) σ’ όλο το γήπεδο του Βόλου. Τόσο πίσω πήγαμε χθες, εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε και πρωταθλητές Ευρώπης, τρομάρα μας.
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 20.2.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου