Ήρθε ο Μάης και πάλι. Τα πουλάκια τιτιβίζουν χαρούμενα, όταν δεν βρέχει, οι άνθρωποι τρέχουν στις εξοχές να ...πιάσουν τον Μάη, βέβαια πάντα υπάρχουν και κάποιοι που μένουν με το ...Μαγιόξυλο. Η βενζίνη τραβά την ανηφόρα και γενικά όλα είναι σαν χθες και σαν πρόπερσι. Σε λίγες μέρες οι κερασοκαλλιεργητές θα στήσουν πάλι τα «τσαντίρια» και τους πάγκους τους στα όρια του στενού δρόμου και θα διατρανώνουν, με μια αρμαθιά κεράσια στα χέρια, την πραμάτεια τους, στα περαστικά αυτοκίνητα Ελλήνων και Βουλγάρων οδηγών, σαν πριν από σαράντα χρόνια ή και πιο παλιά. Αν υπάρχει κάτι που δεν μπορεί κανένας να μας κατηγορήσει είναι η ασυνέπεια και η μη τήρηση της παράδοσης για την οικιακή αγροτική οικονομία.
Ποιό internet και ποιά παγκοσμιοποίηση, ποιές διαδραστικές βιτρίνες («window shopping») και ποιές έξυπνες αγορές; Ποιά τυποποίηση και ποιές ελκυστικές συσκευασίες; Τί μπορεί να ξέρουν αυτοί, οι διοπτροφόροι χαρτογιακάδες που έλιωσαν τα πανταλόνια τους σε μελέτες και έρευνες αγοράς, αντί να πάρουν το «στασίδι» τους στην άκρη του δρόμου, για το μεροκάματο του τρόμου;
Ξυπνήστε ρε, εδώ είναι Ελλάδα, εδώ είναι Βαλκάνια. Εδώ κρατάμε τις παραδόσεις και τις προσέχουμε σαν κόρες οφθαλμών, μη και μας τις μαγαρίσουν κάποιοι επιτήδειοι ξερόλες των Βρυξελλών. Έτσι έκανε ο παππούς μου και ο παππούς του παππού μου, όταν αυτοί ήταν ακόμα πάνω στα δέντρα και στις σπηλιές. Τί έπαθαν εκείνοι; Τίποτα, πέθαναν στα βαθιά γεράματα τους, εξήντα χρονών αν κι έμοιαζαν για ενενήντα, με μια αρμαθιά κεράσια στα χέρια.
Πώς και πώς περιμένουν εδώ τα χωριά να έρθει αυτή η μέρα, για να βγουν στον δρόμο. Είναι μια τοπική «γιορτή» που παίρνουν μέρος όλοι, γέροι νέοι και παιδιά ξεχύνονται στους δρόμους σαν σκνίπες στα φώτα των αυτοκινήτων και πάντα με μια αρμαθιά κεράσια στα χέρια. Οργανώνονται οι οικογένειες με καταστάσεις «υπηρεσίας», όπως στο Στρατό, για να καλύψουν τα μέλη της όλη την διάρκεια της ηλιοφάνειας με ομπρέλες και καπέλα. Αν υπάρξει πρόβλημα με τα «γερμανικά νούμερα», το πολύ-πολύ δεν θα πάνε τα παιδιά όλες τις ώρες στο σχολείο τους.
Αλήθεια το κάνουν επίτηδες ή από άγνοια; Τους έχει μιλήσει ποτέ κάποιος για τις δυνατότητες του «μοντέρνου» εμπορείου; Για τυποποίηση; Για διαφημίσεις στους ξένους τύπους και στο internet; Ξέρουν για την διαδικασία της διαλογής και της συσκευασίας του προϊόντος τους; Ξέρουν ότι υπάρχουν «μυαλωμένοι» αγρότες-επιχειρηματίες που τροφοδοτούν την παγκόσμια αγορά με προϊόντα ακόμα και 4.000 ή 5.000 % πάνω από την επικρατούσα τιμή του προϊόντος και μάλιστα τους παρακαλάνε;
Αν κάποιοι γέλασαν, τους προτείνω να ψάξουν για το ελαιόλαδο «Lambda» (Λάμδα), που το προτιμούν οι πλούσιοι και διάσημοι σε πανάκριβα εστιατόρια και λέσχες και πουλιέται μόνο σε πανάκριβα καταστήματα (τύπου Harrods) με τα λίτρα ή σε συσκευασίες δώρου σε κασετίνες και το αποκαλούν «η Rolls Royce του ελαιόλαδου», η τιμή του βέβαια (χοντρική παρακαλώ) έχει 182 δολάρια το λίτρο (τιμές του 2010)!!!
Μήπως είναι μακριά τα Supermarkets για να δουν κάτι αντίστοιχο και στα διαλεγμένα και τυποποιημένα εισαγόμενα κεράσια που η τιμή τους φτάνει ή και περνά τα 8 ευρώ; Την ίδια ώρα που οι «ταλαίπωροι» παραδοσιακοί καλλιεργητές μας πουλούν το, «βιασμένο» από τα φάρμακα, κεράσι στους δρόμους με 2 ή 2,5 ευρώ (όχι ότι αξίζει παραπάνω με τις συνθήκες που καλλιεργήθηκε).
Αλλά δεν βαριέσαι, εμείς έτσι το βρήκαμε έτσι το κάνουμε. Πολλές φορές παρακαλάμε να πέσει λίγο χαλάζι και με την βοήθεια του «κολλητού» γεωπόνου, θα πάρουμε και την αποζημίωση του ΕΛ.Γ.Α. Καλό μήνα, γατάκια...
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 1.5.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου