Μεσάνυχτα Κυριακής 1ης προς 2α Μαΐου, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής ανακοίνωσε ο ίδιος, τον θάνατο του διαβόητου Οσάμα Μπιν Λάντεν, ηγέτη και ιδρυτή της Αλ Κάιντα. Δέκα χρόνια μετά από την προσβολή των «δίδυμων πύργων», δεκατρία χρόνια μετά από την ίδρυση της Αλ Κάιντα και μετά από εκατομμύρια νεκρών πολιτών (Αφγανών, Ιρακινών, Αμερικανών) και στρατιωτών μετά από τρεις πολέμους (Αφγανιστάν, Κουβέιτ, ΙΡΑΚ), ήρθε η πρώτη «χαρμόσυνη» είδηση για τους Νατοϊκούς.
Μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που σκίασε η παρουσία της την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, τα ιστορικά ίχνη τεσσάρων προεδρικών θητειών της Αμερικής. Μια προσωπικότητα που έκανε τους «πλανητάρχες» θεατρικά νούμερα σε επιθεωρήσεις και κουκλοθέατρα, μόνο η Μόνικα Λεβίνσκι και ο 42ος αντιστάθηκαν σε φήμη.
Μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Για τον Αραβικό κόσμο ήταν ένας ηγέτης, ένας ήρωας που μόνος του, διωγμένος ακόμα κι από τους ομοϊδεάτες κι ομόθρησκους Μονάρχες, τα «έβαλε» και πολλές φορές με επιτυχία, με το «Δυτικό κατεστημένο» αν και οι αμφιλεγόμενες τακτικές του δίχασαν ακόμα και τους ίδιους.
Ήρωας ή κοινός δολοφόνος; Εξαρτάται ποιόν θα ρωτήσεις. Εμπνευσμένος Ισλαμιστής αντάρτης ή καλοαναθρεμμένος κακοήθης γόνος βασιλικής γενιάς (Σεΐχης και συνδαιτυμόνας του Μπους πατήρ, κατά το «Φαρενάιτ 9/11»); Οι αρμόδιοι και μη τις επόμενες δεκαετίες θα έχουν θέμα για τις μελέτες τους (τα ελληνικά τηλεοπτικά «πρωϊνάδικα» ξεκίνησαν ήδη τις «μελέτες» τους).
Η ιστορία θα δείξει αν ήταν λάθος ο φόνος του από αμερικανικά «βόλια» ή όχι. Τα ιστορικά δεδομένα συνάδουν στο «μέγα λάθος». Ο φόνος, με οποιονδήποτε τρόπο, του αντιπάλου και ιδιαίτερα σε «τριτοκοσμικές» κοινωνίες, «ανυψώνουν» τον θανόντα στην σφαίρα του ιδεατού και τον θεοποιούν. Τον κάνουν σύμβολο αγώνων, σύμβολο κινητοποιήσεων και κάθε μορφής πάλης. Στο όνομά του θα ορκίζονται νεαρά «φυντάνια» που αύριο θα μιμούνται, πολλαπλά τα «διδάγματα» του εκλιπόντα. Ενώ αν «κατέβαζαν» την μύτη τους και ρωτούσαν τους Τούρκους, θα τους έλεγαν πως απομυθοποιείται ένας ήρωας, «σαπίζοντας» στις φυλακές, όπως ο Κούρδος Αμπντουλάχ Οτσαλάν
Γνωστά ιστορικά παραδείγματα σαν του Λεωνίδα, του Θρασύβουλου, του Άγιου Δημήτριου, του Ελ Σιντ Καμπεαδόρ, του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Ενώ ιστορικές «φιγούρες» που δεν σκοτώθηκαν από τον εχθρό και πέθαναν από φυσικά αίτια παρέμειναν ήρωες αλλά δεν ενέπνευσαν αγώνες και συνεχιστές του «θρύλου» (Μέγας Αλέξανδρος, Κωνσταντίνος Κανάρης, Γιόσιπ Μπροζ Τίτο κ.ά.).
Ιδιαίτερα ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα με το πλούσιο «παλμαρέ» του με αγώνες σ’ όλον τον κόσμο έχει εμπνεύσει οργανώσεις σχετικές ή άσχετες (όπως η οργάνωση φίλων του Πανσερραϊκού).
Ήταν άλλο ένα μεγάλο λάθος της ανιστόρητης πολιτικής ηγεσίας των ΗΠΑ. Αυτοί που νομίζουν πως η ιστορία του κόσμου αρχίζει από την Αμερικανική επανάσταση και οι άπειρες Έδρες Ιστορικών και Πολιτικών Μελετών των Χάρβαρντ, Γέιλ κ.ά. είναι για εμπλουτισμό της «κουλτούρας» τους, σε συγκεντρώσεις των «σνομπ» λεσχών.
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 2.5.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου