«΄€λεος έστω και σπορέλαιος», έλεγε κάποτε ο Χάρη Κλιν σε μια σάτιρά του. Θέλω να το δανειστώ, για να εκφράσω την λύπη, την απόγνωσή και τους φόβους μου, που με διακατέχουν το τελευταίο χρονικό διάστημα, για κάθε τι που με περιβάλει. Πρώτιστα τα κοινωνικά και ακολουθούν τα οικονομικά και τα σκάνδαλα (πάλι οικονομικά) που αφορούν σε μερίδα του επαγγελματικού αθλητισμού.
Δεν ξέρω πού να πρωτοσταθώ. Ακούς τον ένα να μιλά και αποφαίνεσαι πως έχει δίκιο. Ακούς τον άλλο να μιλά και αυτός έχει δίκιο. Δέκα ανθρώπους αν ακούσεις να μιλούν για το ίδιο θέμα και θα αποκομίσεις δέκα τεκμηριωμένες και εμπεριστατωμένες αλήθειες, εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους, χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία το αντικείμενο, γιατί ισχύει το ίδιο για όλα τα θέματα.
Κάθε «αλήθεια» που μπορεί κάποιος να ακούσει, αφήνει στο τέλος να πλανιέται ένα τεράστιο «ναι μεν αλλά...» Βέβαια μέχρι τώρα ήξερα ότι η αλήθεια είναι μία και συνήθως πονά όταν ειπωθεί. Τώρα με τον πληθωρισμό σε αλήθειες, να έχει ξεπεράσει τον γενικό δείκτη της οικονομίας, έχουμε χάσει «τ’ αβγά και τα Πασχάλια». Όλοι στα καφενεία, στα κουρεία, στα μπακάλικα ακόμα και στις εκκλησίες (κλαίνε οι χήρες κλαίνε και οι παντρεμένες) έχουν μια άποψη (όπως πάντα τη σωστή) επί κάθε επιστητού που αφορά στα προβλήματά που μας απασχολούν.
Όλοι ακόμα και το «ΠΑΜΕ», μόνο που η περίπτωσή τους έχει ταυτιστεί με τον «Λύκο και τον βοσκό» του Αισώπου. Τώρα πλέον και δίκιο να έχουν ποιος μπορεί να τους πιστέψει; Όταν τόσα χρόνια αντιδρούσαν μόνο και μόνο για να αντιδρούν και αν είχαν γίνει πειστικοί θα ήμασταν σε μια χώρα σαν την Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, αποκλεισμένοι από παντού και θα βράζαμε μόνοι στο ζουμί μας.
Όσο για τους υπόλοιπους, φιλοκυβερνητικούς και μη, αυτοί είναι που αλλάζουν θέσεις πιο γρήγορα και από τον ταλαντωτή του εκκρεμούς. Με την άλφα άποψη μπαίνουν σε μια διαβούλευση και πριν «αλέκτωρ λαλήσει» γίνονται υπέρμαχοι και «Ιφιγένειες» της βήτα άποψης. Άλλοτε χάριν της «κομματικής πειθαρχίας» και τις περισσότερες φορές γιατί έχουν άγνοια της ωμής πραγματικότητας. Πάντως και στις δύο περιπτώσεις είναι χαρακτηριστική η άγνοια της ιστορικής αλήθειας, που είναι η μόνη και αδιαμφισβήτητη.
Δεν ξέρω αν πρέπει να κάνουμε τη δική μας επανάσταση, ενάντια στην «κατοχή» των τοκογλύφων και να αρνηθούμε τις δεσμεύσεις του τάδε μνημονίου (ίσως μέχρι τη στιγμή που θα έχω τελειώσει, να έχουν υπογραφεί κι άλλα μνημόνια), που σημαίνει πείνα από την «στάση» πληρωμών, αλλά αν είναι να κάνουμε μια επανάσταση καλό είναι να γνωρίζουμε από πριν τις πιθανότητες που έχει για να πετύχει, μη πάμε «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι», στην ουρά κάποιου «Τσακ Νόρις» ή «οραματιστή» και νεόκοπου «εθνάρχη».
Αλήθεια για να φτάσει το Ελληνικό Έθνος στην απελευθερωτική Επανάσταση του ’21, ξέρετε πόσες αιμοσταγείς επαναστάσεις είχαν προηγηθεί με παταγώδη αποτυχία; Τουλάχιστον 120, μία κάθε 2-3 χρόνια από Κρήτη μέχρι Ήπειρο και από Μολδαβία και Βλαχία μέχρι την Μάνη. Καμιά δεν είχε ούτε την στοιχειώδη υποδομή και υποστήριξη, μέχρι που το 1821 υπό την σκέπη του Τσάρου Αλέξανδρου Α’, έγιναν αυτά που έγιναν, αν και πάλι, λόγω της ιδιοσυγκρασίας μας, κινδύνευσε πολλές φορές να μείνει ημιτελής.
Σήμερα ποιον θεωρούμε «υψηλό» μας προστάτη; Μήπως τον Νικολά Σαρκοζί, που ταλαντεύεται η επανεκλογή του; Πιστεύει κανένας ότι ο Σαρκοζί θα «βάλει πλάτη», κόντρα στους σύγχρονους Μέτερνιχ; ‘Η πιστεύει κανένας ότι έχουμε τις υποδομές και την αυτοκυριαρχία ν’ ανταπεξέλθουμε στην νέα «κατοχή» για τα επόμενα 10 χρόνια με καφέδες από ρεβίθια; Πιο πιθανή είναι η διάσπαση και ένας νέος εμφύλιος, με «πλιάτσικο» από τους «κολασμένους της γης» προς κάθε «έχοντα και κατέχοντα», που αυτοί οι ίδιοι θα αποφασίσουν.
Με οδηγό μου την ιστορία και όχι τα πιστεύω του καθενός, δεν είμαι διατεθειμένος να δώσω ναύλο σαν επιβάτης σε κανέναν σημερινό Λάμπρο Κατσώνη, ούτε Σουλιώτης σε κάποιο Κούγκι με κάποιον σύγχρονο Σαμουήλ να κραδαίνει τον πυρσό, που θα μας βυθίσει στις πιο μελανές σελίδες της ιστορίας μας. Δεν είναι όλα μαύρα, ούτε έχουμε «μπρος γκρεμό και πίσω ρέμα», ακόμα κι αν είναι έτσι τότε πώς φτάσαμε εκεί; Κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας;
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 28.6.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου