Νέοι όροι, νέες φράσεις, νέες αντιλήψεις στο μυαλουδάκι του κάθε μέσου αστού και πολίτη, έχουν καταλάβει μεγάλο μέρος από τον «σκληρό» του εγκεφάλου του. Επιλεκτική χρεοκοπία (selective default για να μη παρεξηγηθούμε από τον κ. Σαμαρά ή τον κ. Βενιζέλο), χρεοκοπία με όρους, χρεοκοπία και εμπράγματες εγγυήσεις και άλλα πολλά δυσνόητα, ακαταλαβίστικα «γλωσσικά αραβουργήματα» των τεχνοκρατών της παγκόσμιας οικονομίας, κινδυνεύουν να δημιουργήσουν άλλο ένα «κόμπλεξ» στους πολίτες.
Οι πολίτες που παρακολουθώντας, ιδιαίτερα στην πρωινή ζώνη της τηλεόρασης και τα δελτία ειδήσεων, σε απλά Ελληνικά αδυνατούν να καταλάβουν αν τα Ελληνικά, που είχαν μάθει στα σχολεία, τόσα χρόνια αγωνίας, είναι ακόμα σε ισχύ.
Σε λίγο καιρό οι διάλογοι που θα καταγράφονται στα «σούπερ μάρκετς» ή στα περιφερικά παντοπωλεία θα αποτελούν πρότυπα διαλόγων των Αθηναϊκών θεατρικών επιθεωρήσεων.
- Βάλε παιδάκι μου ένα κιλό φέτα και δέκα φέτες πάριζα.
- Έχεις εμπράγματη εγγύηση;
- Έχω στο πορτοφόλι μου.
- Να το δω.
Και βγάζει ο πελάτης από το «φουσκωμένο» του πορτοφόλι, λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ και κοινόχρηστα, κάτι ραβασάκια της γυναίκας του, ένα εισιτήριο των αστικών. Από λεφτά μόνο ένα πεντάευρω.
- Άσε, θα πάρω μακαρόνια...
Όχι δεν είναι πραγματικότητα, θα μπορούσε όμως, σίγουρα όμως θα είναι κάποιο σκετς στις επιθεωρήσεις.
Ακόμα και με την «επιλεκτική» χρεοκοπία (selective default), είπαμε να μην έχουμε «εμπράγματες» διαφωνίες με τους προαναφερθέντες κυρίους, θα επιλέγεται ποιο περιουσιακό μας στοιχείο θα μπαίνει σε διαπραγμάτευση; Δηλαδή αν κάποιος έχει δέκα σπίτια και μπροστά του απλώνεται «η Σκύλλα και η Χάρυβδη» της χρεοκοπίας, θα επιλέγει ένα από τα σπίτια του για να ξεχρεώσει; Και μετά τί; Ξαναμπαίνει στο παιχνίδι για να «ρεφάρει»; Αν είναι έτσι, τότε έχει καλώς και για την χώρα μας.
Πάντως αν είναι έτσι ή δεν είναι και είναι κάπως αλλιώς, δεν θα ήταν πιο ωραίο και πιο πρακτικό, αν δινόταν η είδηση και οι συνεντεύξεις σε απλά Ελληνικά; Πάλι ακόμα και τώρα, με το ένα πόδι στον τάφο της, αυτή η «φάρα» των ...πολιτικών και «δημοσιογράφων», προσπαθεί να θολώσει το τοπίο; Να ρίξει πάλι το μελάνι της σαν τη σουπιά για να ξεφύγει;
Φτάνει σας καταλάβαμε, την εμπεδώσαμε, τη νοιώσαμε με «τσούξιμο» την «λεβεντιά» σας. Πότε επιτέλους θα αποφασίσετε να μιλήσετε στους «πελάτες», στο κόσμο στη γλώσσα του; Υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα εκτός των νομικών ή μάλλον των εξειδικευμένων νομικών και δεν καταλαβαίνουμε το τί λέτε. Αν αυτό επιθυμείτε, το έχετε πετύχει δεκαετίες τώρα.
Δεκαετίες που η πολιτική, σε κάθε της μορφή, αφαίμαξε αυτόν τον τόπο και τους ιθαγενείς του, κτίζοντας τείχη στεγανά και ρίχνοντας μελάνι στο πέρασμά της, για να καλύψει όλα τα αίσχη και τα πεπραγμένα της.
Ας μη νομίζει κάποιος, πολιτικός ή γόνος πολιτικού, που ανδρώθηκε και σταδιοδρόμησε από τις «αναπόδεικτες» κλεψιές και ρεμούλες του γονιού του, ό,τι με το να επιστρέψει το αυτοκίνητο που του το έχει παραχωρήσει η Βουλή, θα έχει πάρει άφεση και συγχωροχάρτι. Θα πλανιέται πλάνην οικτρά, αν το πιστεύει.
Νισάφι, έλεος, δεν σας έμεινε καθόλου τσίπα; Μη μας θεωρείτε όλους μαζοχιστές, δεν την «βρίσκουμε μαζί σας» και με «παρά φύσιν» συναναστροφές.
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 14.7.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου