Δεν είμαι θρήσκος, με την έννοια του να προσέρχομαι σε εκκλησίες και ν’ ασπάζομαι τις εικόνες και τα χέρια των ιερέων, ούτε με «μεγαλόσταυρους» και υποκλίσεις για το θεαθήναι. Απλά πιστεύω στα υψηλά ιδεώδη και τις διδαχές του ίδιου του Χριστού και μόνο, που άλλωστε δεν έχω βρει καμιά απολύτως διαφορά με τα πιστεύω και τα διδάγματα του Σωκράτη.
Απεχθάνομαι το ιερατείο, σαν πνευματικούς λειτουργούς, σαν «μεσίτες» στο Θεό και ποιμενάρχες, ίσως γιατί ποτέ δεν ένοιωσα σαν μέλος αγέλης και κοπαδιού προβάτων. Αποδέχομαι και σέβομαι το ιερατείο σαν επαγγελματίες Θεολόγους και λειτουργούς του τελετουργικού της Εκκλησίας, όπως αποδέχομαι και σέβομαι κάθε τίμιο και επαγγελματία εργαζόμενο σε κάθε εργασία που έχει θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία που ζω.
Όποτε παραστεί περίπτωση που κάποιος από τους προαναφερθέντες, αποδειχθεί άτιμος, μη επαγγελματίας και ανάξιος της αποστολής του, ιδιαίτερα αν αυτός ενεργεί «εκ του ασφαλούς», τον στηλιτεύω όπως μπορώ και πάντα με ονοματεπώνυμο.
Παρακάτω παραθέτω μερικούς στίχους από την «Επί του όρους ομιλία» του Χριστού, όχι πως δεν τα θυμόμαστε, απλά μια υπενθύμιση:
Μτ Ε -5. Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.
Μτ Ε -7. Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.
Μτ Ε -9. Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.
Μτ Ε-38. Ηκούσατε ότι ερρέθη, οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος.
Μτ Ε-39. Εγώ δε λέγω υμίν μη αντιστήναι τω πονηρώ. αλλ’ όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην.
Μτ Ε-43. Ηκούσατε ότι ερρέθη, αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου.
Μτ Ε-44. Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, και ευλογείτε του καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζότων υμάς και διωκόντων υμάς,
Μτ Ε -5. Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.
Μτ Ε -7. Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.
Μτ Ε -9. Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.
Μτ Ε-38. Ηκούσατε ότι ερρέθη, οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος.
Μτ Ε-39. Εγώ δε λέγω υμίν μη αντιστήναι τω πονηρώ. αλλ’ όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην.
Μτ Ε-43. Ηκούσατε ότι ερρέθη, αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου.
Μτ Ε-44. Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, και ευλογείτε του καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζότων υμάς και διωκόντων υμάς,
Σειρά έχει τώρα η παράθεση δηλώσεων, κάποιου (γι’ αυτό είναι σε εισαγωγικά) συμπολίτη μας (με την ευρεία έννοια). Παρακολουθείστε αποσπάσματα:
«Είναι δυνατόν; Μπορούμε εμείς οι Έλληνες να κάνουμε ραδιοφωνικό σταθμό σε οποιοδήποτε χώρο των Βαλκανίων. Τι συμβαίνει εδώ; Θα κάνουν λέει και τηλεοπτικό σταθμό οι Σκοπιανοί».
«Εάν είναι ναι εγώ με την νεολαία και όσους θέλετε, θα το πω όπως το αισθάνομαι και δεν ξέρω τι θα γίνει. Τουλάχιστον 40 - 50 πούλμαν πρέπει να πάμε εκεί και να τα κάνουμε όλα γυαλιά καρφιά, διότι δεν γίνεται αλλιώς»
Κλείνοντας, ανέφερε ότι «δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι όλα αυτά, από εκεί επληθύνθησαν οι εκπρόσωποι του Ισλάμ στη Θράκη και δίνουν και παίρνουν. Εδώ οι άλλοι από την FYROM, από την άλλοι οι μετανάστες, τι συμβαίνει τελικά αναρωτιέται ο λαός…».
Τώρα αν σας έλεγε κάποιος ότι αυτές οι αισχρές και αρρωστημένες δηλώσεις προέρχονται από το στόμα κάποιου «ιερωμένου» και μάλιστα κάποιου που είχε διεκδικήσει τον Αρχιερατικό θώκο της Εκκλησίας της Αγάπης του Χριστού, θα μπορούσατε να το πιστέψετε;
Κι όμως ο περιβόητος Άνθιμος, αυτή η προσωποποίηση του μίσους προς κάθε ξένο και της χλιδής των σκήπτρων της εξουσίας, ξαναχτύπησε. Από την απυρόβλητη και εκ του ασφαλούς μόνιμη θέση που κατέχει και ένας Θεός ξέρει πώς την απέκτησε (γιατί πνευματικοί και άδολοι άνθρωποι αποκλείεται να τον πρότειναν), άνοιξε και πάλι το στόμα του και πλημμύρισε το σύμπαν με μίσος, άχτι και τραμπουκισμό. Ο κατά τα άλλα «Παναγιότατος», υπέρτατος του Θεού, αφού ο Θεός είναι Άγιος και Πανάγιος κατά τας γραφάς, εκπρόσωπος της «Αγάπης» του Χριστού.
Βρίσκει κανείς, κάποια έστω, ομοιότητα με τους «Μακαρισμούς» στην επί του όρους ομιλία του Χριστού;
Πρέπει και να υπάρχουν ακόμα πνευματικοί άνθρωποι στην «Ιερά σύνοδο» με πρώτο και με διαφορά καλύτερο τον Αρχιεπίσκοπο. Πώς είναι δυνατόν, με όποιο καταστατικό και αν ισχύει, να μπορούν να δέχονται τόσο ποταπούς ανθρώπους στους κόλπους της Συνόδου;
Αν θέλει κάποιος να συναντήσει το μίσος, την έχθρα και τους νόμους της ζούγκλας, μπορεί κάλλιστα να τα βρει σε κάποιο σκοτεινό σοκάκι κάποιου λιμανιού και όχι στα λόγια και στις πράξεις της Εκκλησίας, που εκπροσωπεί ο όποιος Άνθιμος.
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 19.8.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου