Βαριά βήματα στους δρόμους και στα πεζοδρόμια. Σέρνονται οι σόλες στα σακατεμένα πεζοδρόμια και στους δρόμους της πίστας «εν ντούρο» της πόλης, που επιμένει να την αποκαλεί ασφαλτωμένη δημοσιά. Το «τακ-τακ στα πλακάκια», που έδινε άλλο τόνο η ζωντάνια των διαβατών, άφησε τη θέση στο μονότονο σύρσιμο των ποδιών.
Στα πιο πάνω «πατώματα» των ανθρώπων, η κατήφεια και τα βλοσυρά βλέμματα της υποψίας, πήραν τη θέση του χαμόγελου και του ευδιάθετου πνεύματος, που χαρακτήριζε την πόλη μας, που είχα να καμαρώνω.
Σήμερα πρώτη του μήνα και εισέπραξα μόνο δύο ευχές, για καλό μήνα και αυτές από τους οικείους μου. Κάποιος στην «Μεραρχίας», που περιφερόταν με ένα απροσδιόριστο χαμόγελο, αποτελούσε το «κλου» στα απορημένα βλέμματα των περαστικών. Ένας άλλος ήμουν και γω, που προκαλούσα με την διάθεσή μου τις υποψίες και τις ανησυχίες των άλλων.
«Τί πίνεις και δεν μας δίνεις;» ήταν η πιο ήπια από τις αντιδράσεις των γνωστών μου. Η όλη κατάσταση που σχετίζεται με τις τσέπες και τις υποχρεώσεις και κυρίως η ανεργία, ιδιαίτερα των παιδιών, δεν αφήνει περιθώρια για σαρκασμό και σάτιρα, όσο Αριστοφανικός και να είναι κάποιος.
Η αλλαγή του ΦΠΑ ήρθε σαν κερασάκι στην τούρτα ή μάλλον σαν βαρύς μαρμάρινος σταυρός στο σαθρό μνήμα της αγοράς και το καταπλάκωσε. Η υποψία όλων των «ψυλλιασμένων», για την ανθελληνικότητα ή των ύποπτων οικονομικών παιχνιδιών που παίζει η «τρόικα», πήρε σάρκα και οστά. Οδηγείται η χώρα στο να μετατραπεί σαν την πρώτη, στον Ευρωπαϊκό χώρο, χώρα υπό καθεστώς «φραντσάιζ» γερμανικών εταιριών.
Η όλη αντιμετώπιση της χώρας, από τα διάφορα οικονομικά «φανς» και την «τρόικα», θυμίζει πάρα πολύ τις «αναγεννησιακές» συνταγές του Κορτέζ και του Βάσκο ντα Γκάμα, που κατακτούσαν λαούς και έκλεβαν τις περιουσίες τους με αντάλλαγμα χάντρες και καθρεφτάκια.
Οι «σωτήριες» λύσεις, που κάποτε περιμέναμε από την άλλη ακτή του Ατλαντικού και δεν έφταναν ποτέ, τώρα άλλαξαν γραμμή πλεύσης με τον ίδιο προορισμό. Με εφαλτήριο την Ευρωπαϊκή ενιαία αγορά, έγινε πάλι η Ελλάδα μας το πειραματόζωο στις περιέργειες οικονομικών επιστημόνων, αυτή τη φορά και κατοχικών μαυραγοριτών κερδοσκόπων, που σκυλεύουν στο κουφάρι της γηραιάς, πάλαι ποτέ, παντοκρατόρισσας.
Η πρωινή βόλτα όμως στα καλντερίμια του πεζόδρομου, αλλάζει την διάθεση και την χλωμή εικόνα της αγοράς. Οι Έλληνες είναι εκεί. Εκεί που τους άφησαν την τελευταία φορά που έφυγε η «τρόικα». Στα καφενεία και τις καφετέριες στενάζει η Ελλάδα, με «φραπέ» και ό,τι άλλο κυκλοφορεί σε «φρέντο».
Εξ άλλου «μια ζωή την έχουμε» και αν είναι να τη ζήσουμε, θα τη ζήσουμε όπως θέλουμε εμείς, ακροβατώντας γιατί έτσι μας αρέσει και θα έχουμε σαν οδηγό και άστρο μας τον κανόνα: Χαμογελάτε κάνει τους άλλους ν’ ανησυχούν.
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 1.9.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου