Αποφάσισα τώρα στα… (δεν έχει σημασία το νούμερο), να πάρω δίπλωμα για
μηχανάκι. Τί εμπειρία!
Καλά
τα μαθήματα και οι γύρες στην πόλη, με εκείνο το φθοριούχο κιτρινολαχανί
γιλέκο, που κάνει τους περαστικούς να γελούν και τα μικρά παιδιά να νομίζουν
πως βλέπουν την απόδειξη ότι υπάρχουν UFO, αλλά οι εξετάσεις;
Το
αποκορύφωμα του «Καραγκιόζ μπερντέ», η πραγματική υπόσταση του Έλληνα απέναντι
στο Δημόσιο, το μεγαλύτερο θεατρικό εργαστήρι που όμως δεν πρόκειται ποτέ να
προταθεί για όσκαρ, είναι η διαδικασία των εξετάσεων.
Ένας
υποψήφιος οδηγός αναβάτης των πάνω από τα 125cc,
για να έχει δικαίωμα να πάρει μέρος στις εξετάσεις θα πρέπει να είναι ντυμένος
αστροναύτης. Μια στολή διαστημική, βγαλμένη από τα κινούμενα σχέδια της
τηλεόρασης, κάτι μεταξύ Μπάτμαν και Τζι άι τζο, έτοιμος να αντιμετωπίσει τους
κακόβουλους εξωγήινους εισβολείς σε μια πίστα με Τρασφόρμερς…
Το
ότι αυτό είναι εκ των πραγμάτων αδιανόητο, δεν απασχολεί κανέναν. Ούτε βέβαια τους
εξεταστές, αυτοί άλλωστε εφαρμόζουν το γράμμα του νόμου, ούτε τους εκπαιδευτές αφού
αυτοί εκμεταλλεύονται το «γράμμα του νόμου» που είναι, για άλλη μια φορά,
κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της συντεχνίας τους και έτσι νοικιάζοντας τις
διαστημικές στολές, βοηθούν τα οικονομικά του γραφείου τους. Όσο για το
υπουργείο, ούτε κουβέντα…
Αλήθεια
στο Υπουργείο, κάποιος από τους συμβούλους, έχει ποτέ δοκιμάσει να οδηγήσει με
αυτές τις συνθήκες κάποιο δίκυκλο μέσα στην κίνηση της πόλης;
Υπάρχει,
τέλος πάντων, κάποιος ανάμεσα στους υπεύθυνους - ανεύθυνους της Κεντρικής
Διοίκησης που να είναι πραγματιστής με κοινό νου;
Γιατί άραγε νομοθετούν με την ευκολία που αερίζονται, χωρίς να σκεφτούν
ή να συμβουλευτούν κάποιον που ξέρει ή που έχει δοκιμάσει το εφικτό του
νομοθετικού θέματος;
Πώς
είναι δυνατόν να καταφέρουν να τους πιστέψει ο λαός πως οι νομοθεσίες δεν
αποσκοπούν αποκλειστικά και μόνο για να ικανοποιήσουν τα αιτήματα κάποιας
μερίδας επαγγελματιών και στην συγκεκριμένη περίπτωση των εισαγωγέων;
Συγκεκριμένα στην περίπτωσή μου, η στολή που αναγκαστικά φόρεσα (;),
ήταν στενή που μόνο ασφάλεια δεν παρείχε, αφού όλα τα επίμαχα σημεία ήταν
έκθετα, αν έπεφτα από το μηχανάκι, σε γρατζουνίσματα! Ναι μόνο για γρατζουνίσματα
είναι και υπάρχει η σχετική στολή.
Αν
κατά διαβολική σύμπτωση, κάποιος
μετρήσει με το κορμί του το οδόστρωμα, να είναι σίγουρος ότι το σπασμένο του
πόδι δεν θα έχει εκδορές και τα θρυμματισμένα δάκτυλά του θα έχουν άθικτες τις
παρανυχίδες τους.
Δεν είναι
όμως το ίδιο για το κράνος. Εδώ τα πράγματα διαφέρουν, εδώ τα πράγματα γίνονται
σοβαρά και δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να αστειευτεί ούτε κατά το ελάχιστον με
την αξία της ύπαρξης ενός αξιόπιστου κράνους διαβαθμισμένης καταλληλότητας.
Αυτές
οι στολές, που αναγκαστικά πρέπει να φέρουν οι εκπαιδευόμενοι, είναι
αντιανεμικές, αδιάβροχες, στεγανές σε κάθε πνοή αέρα και σκούρες γκρι ή μαύρες,
αντίθετα σε άλλη παράγραφο του νόμου, που λέει ότι οι επιβάτες του δικύκλου
πρέπει να φορούν ρούχα έντονα και φωτεινά που να προκαλούν την προσοχή των
άλλων οδηγών και αυτοκινητιστών.
Και
προς Θεού, δεν φοριέται τέτοια στολή το καταμεσήμερο (ώρα εξετάσεων: 14,30’-17,00’) χωρίς σκιά ούτε καν
του μαϊντανού, με ταχύτητες 0 έως 30 χ/ω και το θερμόμετρο να ακροβατεί πάνω
από την ηλικία του Χριστού!
Ας
«σπάσει» κάποιος αυτήν την Κρατική αρτηριοσκλήρυνση με κάποιο «μπαϊπάς» που θα
κάνει στην εφαρμογή της νομοθεσίας, αφού οι νομοθέτες αιθεροβατούν.
Βασίλης
Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 17.6.2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου