Πόσοι Έλληνες θα μάθουν ότι η ελληνική ασφαλιστική αγορά
κατέβαλε το 2012 αποζημιώσεις ύψους 3 δισ. ευρώ; Πόσοι θα μάθουν ότι
σχεδόν το 70% του συνόλου των ασφαλίστρων του 2012 (που ανήλθαν σε 4,43
δισ. ευρώ) επέστρεψε στους παθόντες ως αποζημίωση; Πόσοι θα μάθουν ότι
«παθόντες» δεν είναι μόνο οι τρίτοι, οι άγνωστοι τους οποίους χτυπήσαμε
ίσως με το αυτοκίνητό μας, αλλά ότι «παθόντες» είναι και οι ίδιοι οι
ασφαλισμένοι,
όλοι όσοι έχουν ασφαλιστήρια υγείας, σύνταξης, ατυχημάτων, θανάτου, συνταξιοδοτικά προγράμματα, αλλά και ασφαλιστήρια περιουσίας;
Πόσοι θα μάθουν ότι για το 2012 η ασφαλιστική αγορά εισέπραξε 1,938 εκατ. ευρώ για τους κλάδους ζωής και υγείας και κατέβαλε αποζημιώσεις, για τους ίδιους κλάδους, ύψους 1,991 εκατ. ευρώ;
Πόσοι θα μάθουν ότι, πέρα από τις αποζημιώσεις αυτές, πληρώθηκαν μισθοί και εργοδοτικές εισφορές για 8.000 περίπου εργαζόμενους και προμήθειες σε μερικές δεκάδες χιλιάδες διαμεσολαβούντες, που με τον τρόπο αυτό έζησαν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους;
Πόσοι θα μάθουν ότι ασφαλιστική αγορά δεν είναι μόνο (δεν είναι καθόλου…) οι εταιρείες που «κλείνουν», αλλά είναι και οι εταιρείες (και κυρίως αυτές) που αποζημιώνουν, που συμπαραστέκονται, που επενδύουν;
Πόσοι θα μάθουν; Ελάχιστοι!
Γιατί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ενδιαφέρονται και προβάλουν το «πρόβλημα», όποτε προκύπτει και όχι τη «λύση» που καθημερινά προσφέρεται.
Γιατί η συντριπτική πλειοψηφία από όσους αποζημιώνονται το θεωρούν απλώς «δικαίωμά τους» να αποζημιωθούν, χωρίς βαθύτερες σκέψεις και χωρίς να περνάει από το μυαλό τους τι θα συνέβαινε, αν όλοι ήταν ανασφάλιστοι!
Γιατί από πολύ μικρή ηλικία, σχεδόν όλοι έχουν «εκπαιδευθεί» ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι κάτι κακό, που όταν τις χρειαστείς θα βρουν τρόπους να μην σε πληρώσουν!
Γιατί το κράτος, για δεκαετίες ολόκληρες, δεν είδε ποτέ το δάσος (την προσφορά στην οικονομία, τις επενδύσεις, τη διασφάλιση κοινωνικής ηρεμίας, την αποκατάσταση ζημιών, τη στήριξη επιχειρήσεων και την δική του απαλλαγή από κόστη και διαδικασίες), αλλά έβλεπε συνεχώς μόνο το δένδρο (τις τυχόν αυξήσεις των ασφαλίστρων και τις δίκαιες ή άδικες καταγγελίες των πολιτών) ή δεν έβλεπε καθόλου (…αόματοι στην εποπτεία ή τους ελέγχους!).
Πόσοι θα μάθουν; Ελάχιστοι!
Γιατί τα στατιστικά των αποζημιώσεων και των επενδύσεων θα τα διακινήσουμε μεταξύ μας, οι άνθρωποι της αγοράς, με e-mails, με newsletters, με δελτία τύπου, αλλά στον «έξω κόσμο» με μεγάλα γράμματα θα γραφτεί «Πρώτες οι ασφαλιστικές εταιρείες στα παράπονα των καταναλωτών» και σε κάποιο μονόστηλο το ύψος των αποζημιώσεων και των επενδύσεων.
Γιατί η υποχρεωτική ασφάλιση του σεισμού εξισούται με χαράτσι και… σεισμόσημο, από τα πλέον αρμόδια χείλη, αλλά και από τους λαϊκιστές των πρωϊνάδικων.
Αχ, να μπορούσα να καταργούσα για πέντε-έξι μήνες την υποχρεωτικότητα της ασφάλισης της αστικής ευθύνης των αυτοκινήτων (να χαρούνε όλοι!) και μετά να γινόταν ένα δημοψήφισμα, στο οποίο να μετείχαν μόνο οι παθόντες, για το αν πρέπει να είναι υποχρεωτική η ασφάλιση ή όχι και αν πρέπει να ελέγχεται αυστηρά κάθε ανασφάλιστος!
Ποιος θα ξεκινήσει την ενημέρωση και την εκπαίδευση των πολιτών, των καταναλωτών; Ποιος θα μιλήσει για αναγκαιότητα, για χρησιμότητα, για εξασφάλιση; Χωρίς πολιτικές προσεγγίσεις, χωρίς αντιπαραθέσεις περί δημόσιας και ιδιωτικής ασφάλισης και χωρίς επαγγελματικές υστεροβουλίες; Οι εταιρείες; Οι διαμεσολαβούντες; Η εποπτεία; Όλοι μαζί ή κανένας;
Ακόμα και αύριο το πρωϊ να ξεφεύγαμε, ως οικονομία, από την ύφεση και να ξεκίναγε η ανάκαμψη και η ανάπτυξη, πάλι στο 2,5-3% του ΑΕΠ θα βρισκόμασταν τα επόμενα χρόνια. Το πρόβλημα δεν είναι οι περίοδοι ύφεσης και ανάπτυξης, το πρόβλημα είναι ότι ο ‘Ελληνας έχει εκπαιδευτεί να μην πιστεύει στις «ασφάλειες». Αυτό πρέπει να αλλάξει, όχι με τουφεκιές στον αέρα, αλλά με συνεχή, προσεκτική, μεθοδική και επίμονη προσπάθεια αλλαγής συμπεριφοράς και νοοτροπίας. Θα πάρει χρόνια, αλλά κάποτε πρέπει να ξεκινήσει. Και όταν σπάσει ο φαύλος κύκλος της εσωστρέφειας και ξεκολλήσει η αγορά από τη σημερινή κατάσταση (που δεν είναι σημερινή, είναι κατάσταση δεκαετιών, απλώς τώρα μικραίνει παράλληλα και η πίτα και χειροτερεύουν οι επιπτώσεις), τότε μόνο θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για ασφαλιστική… άνοιξη, την οποία θα πρέπει να προστατεύσουμε και πάλι εμείς οι ίδιοι, από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς.
Πρωτοβουλία λοιπόν για ενημέρωση και εκπαίδευση. Ας την πάρει κάποιος. Εκτός, αν όλοι είναι βολεμένοι και περιμένει ο καθένας την καταστροφή του άλλου, για να εδραιώσει ακόμα περισσότερο τη δική του θέση.
Πηγη: insurancedaily.gr
όλοι όσοι έχουν ασφαλιστήρια υγείας, σύνταξης, ατυχημάτων, θανάτου, συνταξιοδοτικά προγράμματα, αλλά και ασφαλιστήρια περιουσίας;
Πόσοι θα μάθουν ότι για το 2012 η ασφαλιστική αγορά εισέπραξε 1,938 εκατ. ευρώ για τους κλάδους ζωής και υγείας και κατέβαλε αποζημιώσεις, για τους ίδιους κλάδους, ύψους 1,991 εκατ. ευρώ;
Πόσοι θα μάθουν ότι, πέρα από τις αποζημιώσεις αυτές, πληρώθηκαν μισθοί και εργοδοτικές εισφορές για 8.000 περίπου εργαζόμενους και προμήθειες σε μερικές δεκάδες χιλιάδες διαμεσολαβούντες, που με τον τρόπο αυτό έζησαν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους;
Πόσοι θα μάθουν ότι ασφαλιστική αγορά δεν είναι μόνο (δεν είναι καθόλου…) οι εταιρείες που «κλείνουν», αλλά είναι και οι εταιρείες (και κυρίως αυτές) που αποζημιώνουν, που συμπαραστέκονται, που επενδύουν;
Πόσοι θα μάθουν; Ελάχιστοι!
Γιατί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ενδιαφέρονται και προβάλουν το «πρόβλημα», όποτε προκύπτει και όχι τη «λύση» που καθημερινά προσφέρεται.
Γιατί η συντριπτική πλειοψηφία από όσους αποζημιώνονται το θεωρούν απλώς «δικαίωμά τους» να αποζημιωθούν, χωρίς βαθύτερες σκέψεις και χωρίς να περνάει από το μυαλό τους τι θα συνέβαινε, αν όλοι ήταν ανασφάλιστοι!
Γιατί από πολύ μικρή ηλικία, σχεδόν όλοι έχουν «εκπαιδευθεί» ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι κάτι κακό, που όταν τις χρειαστείς θα βρουν τρόπους να μην σε πληρώσουν!
Γιατί το κράτος, για δεκαετίες ολόκληρες, δεν είδε ποτέ το δάσος (την προσφορά στην οικονομία, τις επενδύσεις, τη διασφάλιση κοινωνικής ηρεμίας, την αποκατάσταση ζημιών, τη στήριξη επιχειρήσεων και την δική του απαλλαγή από κόστη και διαδικασίες), αλλά έβλεπε συνεχώς μόνο το δένδρο (τις τυχόν αυξήσεις των ασφαλίστρων και τις δίκαιες ή άδικες καταγγελίες των πολιτών) ή δεν έβλεπε καθόλου (…αόματοι στην εποπτεία ή τους ελέγχους!).
Πόσοι θα μάθουν; Ελάχιστοι!
Γιατί τα στατιστικά των αποζημιώσεων και των επενδύσεων θα τα διακινήσουμε μεταξύ μας, οι άνθρωποι της αγοράς, με e-mails, με newsletters, με δελτία τύπου, αλλά στον «έξω κόσμο» με μεγάλα γράμματα θα γραφτεί «Πρώτες οι ασφαλιστικές εταιρείες στα παράπονα των καταναλωτών» και σε κάποιο μονόστηλο το ύψος των αποζημιώσεων και των επενδύσεων.
Γιατί η υποχρεωτική ασφάλιση του σεισμού εξισούται με χαράτσι και… σεισμόσημο, από τα πλέον αρμόδια χείλη, αλλά και από τους λαϊκιστές των πρωϊνάδικων.
Αχ, να μπορούσα να καταργούσα για πέντε-έξι μήνες την υποχρεωτικότητα της ασφάλισης της αστικής ευθύνης των αυτοκινήτων (να χαρούνε όλοι!) και μετά να γινόταν ένα δημοψήφισμα, στο οποίο να μετείχαν μόνο οι παθόντες, για το αν πρέπει να είναι υποχρεωτική η ασφάλιση ή όχι και αν πρέπει να ελέγχεται αυστηρά κάθε ανασφάλιστος!
Ποιος θα ξεκινήσει την ενημέρωση και την εκπαίδευση των πολιτών, των καταναλωτών; Ποιος θα μιλήσει για αναγκαιότητα, για χρησιμότητα, για εξασφάλιση; Χωρίς πολιτικές προσεγγίσεις, χωρίς αντιπαραθέσεις περί δημόσιας και ιδιωτικής ασφάλισης και χωρίς επαγγελματικές υστεροβουλίες; Οι εταιρείες; Οι διαμεσολαβούντες; Η εποπτεία; Όλοι μαζί ή κανένας;
Ακόμα και αύριο το πρωϊ να ξεφεύγαμε, ως οικονομία, από την ύφεση και να ξεκίναγε η ανάκαμψη και η ανάπτυξη, πάλι στο 2,5-3% του ΑΕΠ θα βρισκόμασταν τα επόμενα χρόνια. Το πρόβλημα δεν είναι οι περίοδοι ύφεσης και ανάπτυξης, το πρόβλημα είναι ότι ο ‘Ελληνας έχει εκπαιδευτεί να μην πιστεύει στις «ασφάλειες». Αυτό πρέπει να αλλάξει, όχι με τουφεκιές στον αέρα, αλλά με συνεχή, προσεκτική, μεθοδική και επίμονη προσπάθεια αλλαγής συμπεριφοράς και νοοτροπίας. Θα πάρει χρόνια, αλλά κάποτε πρέπει να ξεκινήσει. Και όταν σπάσει ο φαύλος κύκλος της εσωστρέφειας και ξεκολλήσει η αγορά από τη σημερινή κατάσταση (που δεν είναι σημερινή, είναι κατάσταση δεκαετιών, απλώς τώρα μικραίνει παράλληλα και η πίτα και χειροτερεύουν οι επιπτώσεις), τότε μόνο θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για ασφαλιστική… άνοιξη, την οποία θα πρέπει να προστατεύσουμε και πάλι εμείς οι ίδιοι, από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς.
Πρωτοβουλία λοιπόν για ενημέρωση και εκπαίδευση. Ας την πάρει κάποιος. Εκτός, αν όλοι είναι βολεμένοι και περιμένει ο καθένας την καταστροφή του άλλου, για να εδραιώσει ακόμα περισσότερο τη δική του θέση.
Πηγη: insurancedaily.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου