Ένα αποκαλυπτικό άρθρο έγραψε ο Γιάννης Μηλιός, ο γνωστός
οικονομολόγος, βασικό μέλος του think tank του ΣΥΡΙΖΑ και στέλεχος του
κόμματος.
Συγκεκριμένα, σε άρθρο του με τίτλο «Μορατόριουμ πληρωμών για πέντε χρόνια και θάψιμο της λιτότητας για πάντα!», στην ουσία τα… δίνει όλα στους δανειστές.
Αναλυτικά, στο άρθρο του υπογραμμίζεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει από την ΕΚΤ να αναλάβει η ίδια τα χρεολύσια και τους τόκους για την πενταετία 2016 – 2020, καθώς και το εναπομείναν των κρατών της Ζώνης του Ευρώ.
Αυτό φαίνεται «ευχάριστο» και όλοι έτσι θα το άκουγαν.
Όμως, κάπου εδώ υπάρχει και η «φάκα». Σύμφωνα με τον Γ. Μηλιό, οι χώρες θα επαναγοράσουν το χρέος στο μέλλον, όταν αυτό θα έχει πέσει στο 20%!
Φυσικά, πέρα απ” το ανέφικτο της πρότασης – φανταστείτε να πάει η ηγεσία του ΣΥΙΖΑ στο Βερολίνο και να ζητήσει από την ΕΚΤ να αγοράσει το χρέος της Ελλάδας και όλης της Νότιας Ευρώπης, τι έχει να γίνει! – είναι και επικίνδυνο!
Διότι, στην ουσία, βάζει μέχρι και το… 2069 όλες τις χώρες στις δαγκάνες της εξάρτησης από την ΕΚΤ καθώς αυτή θα αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερες πολιτικές και οικονομικές εξουσίες σε βάρος της χώρας και – φυσικά – σε όλον τον ευρωπαϊκό νότο!
Διαβάστε αναλυτικά τι γράφει η «προοδευτική λύση» του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, το τρίτο μέρος του άρθρου του Γ. Μηλιού:
«3. Η προτεινόμενη προοδευτική λύση για να τελειώνουμε με τη λιτότητα
Η μελέτη των Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου, Γιάννη Μηλιού και Σπύρου Λαπατσιώρα «Για να τελειώνουμε με τη λιτότητα: Μια προοδευτική πρόταση για το ζήτημα του χρέους στην Ευρωζώνη» αποτελεί μια αριστερή πρόταση για το πρόβλημα του δημόσιου χρέους στη ΖτΕ συνολικά, η οποία δείχνει ότι είναι εφικτή η αντιμετώπιση του χρέους με τρόπο που να καταργεί την «παγίδα λιτότητας». Μία από τις κεντρικές ιδέες της πρότασης είναι το μορατόριουμ πληρωμής τόκων και χρεολυσίων, το οποίο θα επιτρέψει σε προοδευτικές κυβερνήσεις να αποκτήσουν το δημοσιονομικό περιθώριο άσκησης κοινωνικών και αναπτυξιακών πολιτικών.
Το ζήτημα της χρονικής κατανομής των πληρωμών εξυπηρέτησης χρέους οφείλει να είναι βασική προϋπόθεση σε κάθε σχετική συζήτηση. Σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Σλοβενία, τα χρεολύσια στο διάστημα 2015-2020 είναι πάνω από 50% του συνολικού κρατικού χρέους, ενώ για τη Γαλλία και το Βέλγιο αγγίζουν αυτό το ποσοστό. Στις περιπτώσεις αυτές τα πρωτογενή πλεονάσματα (και άρα τα μέτρα λιτότητας) θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα υψηλά, ακόμα και με κούρεμα.
Ξεκινώντας από αυτό το σημείο, η δική μας πρόταση διεκδικεί η EKT να αναλάβει τα χρεολύσια και τους τόκους για την πενταετία 2016-2020 και επιπλέον την πληρωμή των συνολικών τόκων που αντιστοιχούν στο εναπομείναν χρέος των κρατών της ΖτΕ, κεφαλαιοποιώντας και προσθέτοντας τους τόκους στο ήδη σωρευμένο χρέος.
Το τμήμα του χρέους που λήγει την πενταετία 2016-2020 δεν είναι το ίδιο, ως ποσοστό του ΑΕΠ, για κάθε χώρα που συμμετέχει στη συμφωνία. Για την Ισπανία το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα: υπερβαίνει το 50%. Για λόγους ίσης μεταχείρισης, η ΕΚΤ θα αναλάβει το χρέος για κάθε κράτος σε ποσοστό ίσο με αυτό το μεγαλύτερο ποσοστό (της Ισπανίας). Το ποσοστό αυτό, όπως είπαμε, υπερβαίνει το 50% του χρέους, για κάθε χώρα.
Οι απώλειες από πλευράς ΕΚΤ βρίσκονται απολύτως μέσα στα όρια των δυνατοτήτων της. Όσο διαρκεί το πρόγραμμα, η ΕΚΤ θα διατηρεί τα κέρδη από την έκδοση νομίσματος (seigniorage), πράγμα που σημαίνει ότι σε τέσσερις δεκαετίες θα έχει καλύψει τις απώλειές της.
Οι χώρες θα επαναγοράσουν το χρέος από την ΕΚΤ στο μέλλον, όταν αυτό μειωθεί στο 20% του ΑΕΠ. Στο σενάριό μας δίνουμε δυνατότητα συμμετοχής σε αυτή τη συμφωνία σε όλες τις χώρες της ΖτΕ, ανεξαρτήτως ύψους χρέους, και δικαίωμα να αποχωρήσουν από τη συμφωνία μετά το 2030 (από το 2031), ακόμη και αν ο λόγος του χρέους που έχει περιέλθει στην ΕΚΤ είναι μικρότερος του 20%. Μέχρι το 2069, όλες οι χώρες θα έχουν επαναγοράσει το χρέος τους, διότι αυτό θα είναι μικρότερο του 20% του ΑΕΠ.
Η λύση που προτείνουμε δεν είναι «τεχνική», είναι πολιτική, όπως άλλωστε και κάθε άλλη «τεχνική λύση» για το πρόβλημα της υπερχρέωσης στη ΖτΕ. Έχει ως προϋπόθεση και στόχο την κατάργηση των πολιτικών λιτότητας και την ενδυνάμωση επομένως της ισχύος, της διαπραγματευτικής θέσης και του εισοδήματος των δυνάμεων της εργασίας. Η λύση αξιοποιεί τις δυνατότητες που έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να βραχυκυκλώνει την παρέμβαση των χρηματαγορών για να εξασφαλίσει ένα ζωτικό δημοσιονομικό περιβάλλον για την οργάνωση κοινωνικών πολιτικών.
Δείχνει στον αντίπαλο, αλλά και στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και στα κινήματα, ότι η απαλλαγή από τα δεινά της εξυπηρέτησης ενός δυσβάσταχτου δημόσιου χρέους όχι μόνο δεν συνεπάγεται τη λιτότητα, αλλά μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς μεταβιβάσεις πόρων από χώρα σε χώρα, χωρίς επιβάρυνση «των φορολογουμένων», χωρίς να απαιτείται η «έγκριση των κοινοβουλίων» και χωρίς «πραγματικό κούρεμα» της ονομαστικής αξίας του χρέους παρ” όλο που λειτουργεί ως τέτοιο».
crashonline.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου