Το βαλκανικό όραμα –ή μήπως όνειρο;- που διαμόρφωσε το βορειοελλαδίτικο επιχειρείν στη δεκαετία του 1990 προσπαθεί να επαναφέρει στην επικαιρότητα ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος. Αύριο Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου, από τις 10 το πρωί, στα γραφεία του Συνδέσμου στο κτίριο της πλατείας Μοριχόβου 1, ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ Θανάσης Σαβάκης και οι συνεργάτες του θα υποδεχθούν τους πέντε προέδρους των φορέων που έχουν συστήσει στις γειτονικές χώρες οι ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται εκεί. Τον κ. Περικλή Δρούγκα, πρόεδρο της Ένωσης Ελληνικών Επιχειρήσεων στην Αλβανία, τον κ. Σταμάτη Θεοδωρόπουλο, πρόεδρο του Ελληνικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου στην Βουλγαρία, τον κ. Άρη Βλάχο, πρόεδρο της Ένωσης Ξένων Επενδυτών στην ΠΓΔΜ, τον κ. Μιχάλη Σωτηρίου, πρόεδρο του Ελληνο-Ρουμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου στη Ρουμανία και την κα. Φανίνα Κοβάσεβιτς – Ποπάζ, διευθύντρια του Συνδέσμου Ελληνικών Επιχειρήσεων στην Σερβία. Στόχος είναι η δημιουργία ενός δικτύου ανάμεσα στους συγκεκριμένους φορείς, το οποίο θα βοηθήσει κυρίως τις ελληνικές επιχειρήσεις να δραστηριοποιηθούν στις βαλκανικές χώρες, είτε επενδυτικά, είτε εμπορικά.
Το κρίσιμο δεδομένο της πρωτοβουλίας του ΣΒΒΕ είναι η χρονική στιγμή. Την ώρα που όλοι στην Ελλάδα συζητούν τις επιπτώσεις της κυβερνητικής αλλαγής και την προσπάθεια τη νέας κυβέρνησης να επιτύχει μια νέα συμφωνία με τους δανειστές, που θα ελαφρύνει το δημόσιο χρέος της χώρας, ο ιδιωτικός τομέας βάζει τη δική του ατζέντα, που είναι εντελώς διαφορετική. Επιχειρεί να θέσει δημιουργικά ζητήματα της πραγματικής οικονομίας, επισημαίνοντας στην πράξη ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο μια χώρα του δημόσιου τομέα. Όσο σοβαρά κι αν είναι τα ζητήματα που σχετίζονται με το χρέος και τους δανειστές, δεν μπορεί η υπόλοιπη οικονομική ζωή να παραμένει στο ράφι. Δε γίνεται ζητήματα που αφορούν την παραγωγή, το εμπόριο, τις εξαγωγές, τις ιδιωτικές επενδύσεις να μένουν στο περιθώριο, τη μια διότι μπορεί να έχουμε εκλογές, την άλλη διότι προκηρύχθηκαν οι εκλογές, την τρίτη επειδή έγιναν οι εκλογές και άλλαξε η κυβέρνηση και τώρα επειδή περιμένουμε τι θα γίνει.
Από τη στιγμή που κατέρρευσε το τείχος του Βερολίνου τα Βαλκάνια αναδείχθηκαν στην ενδοχώρα που ανέκαθεν αναζητούσε, αλλά δε γινόταν για πολιτικούς λόγους να αξιοποιήσει, η Βόρεια Ελλάδα. Σε αυτή τη λογική η Θεσσαλονίκη προβλήθηκε αρχικά άγαρμπα ως «πρωτεύουσα των Βαλκανίων» και αργότερα με περισσότερη σεμνότητα ως επίκεντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Φυσικά τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε, διότι τα ελληνικό κράτος δεν είχε ούτε σχέδιο, ούτε μέθοδο. Στην πραγματικότητα οι κρατούντες δεν πίστευαν σε δυνατότητες αυτού του τύπου, μάλλον διότι ο τρόπος για να κυβερνούν τη χώρα ήταν οι κρατικές προμήθειες και αναθέσεις.
Από την πλευρά του ο ιδιωτικός τομέας έκανε πολλά, αλλά λόγω της απουσίας του κράτους δεν υπήρξε συντονισμός. Μόνο οι τράπεζες κινήθηκαν δυναμικά και οργανωμένα, με αποτέλεσμα να εξελιχθούν στον μεγάλο «παίκτη» του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην περιοχή. Κατά τα λοιπά έγινα πολλές σημαντικές, αλλά μεμονωμένες κινήσεις, όπως του τότε κρατικού ΟΤΕ, των ΕΛ.ΠΕ, της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, της Αλουμύλ – Μυλωνάς και πολλών άλλων. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι Έλληνες που ανοίχτηκαν στα βαλκάνια δε βγήκαν χαμένοι. Όπως ούτε η Ελλάδα. Ακόμη και η φυγή των βιοτεχνιών στη Βουλγαρία, τα Σκόπια και την Αλβανία έσωσε κάποιες επιχειρήσεις, που διατήρησαν δραστηριότητα στην Ελλάδα. Αλλιώς θα έκλειναν λόγω του παγκόσμιου ανταγωνισμού.
Η επανεκκίνηση του ελληνικού βαλκανικού σχεδίου γίνεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, κατά την οποία πολλοί αμφιβάλουν για την αξιοπιστία της Ελλάδας. Γίνεται, επίσης, με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία πλήρη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρ’ όλα αυτά δυνατότητες υπάρχουν. Όχι τόσο στις καχεκτικές εσωτερικές αγορές των χωρών αυτών, όσο στην πρόσβαση που προσφέρουν λόγω προνομιακών ρυθμίσεων σε μεγάλες αγορές, όπως είναι η ρωσική.
Γιώργος Μητράκης
voria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου