Ο Ομπάμα δεν ήρθε στην Ελλάδα! Απλά… πέρασε από τη χώρα μας στο ταξίδι του προς το Βερολίνο

Ο Ομπάμα όσο ήταν στην Ελλάδα, δεν έκανε κουβέντα για το Κυπριακό και όσο ήταν στην Γερμανία, δεν ανέφερε τη λέξη «χρέος» ούτε καν όταν ζήτησε λογαριασμό στο Alt Berlin …

Όταν «απομακρύνθηκε» πλέον από το Ευρωπαϊκό προσκήνιο, εμφανίζεται ο σκιώδης πρωθυπουργός Αλέξης ο Valium ο μεσολαβητής για την επίλυση του Κυπριακού.
Γράφει ο Παναγιώτης Παπαγαπίου
Με απλά λόγια – πιο απλά δεν γίνεται – μερικά πράγματα δε μπορεί να είναι τυχαία ειδικά όταν αλληλο-σχετίζονται και ακόμα ειδικότερα όταν το παιχνίδι αφορά ΗΠΑ-Ευρώπη και Τουρκία. Οι χώρες Ελλάδα – Κύπρος βρίσκονται απλά στη σκακιέρα και μετακινούνται από τους παίχτες στην προσπάθεια για ματ στον ανταγωνισμό.
Ο Ομπάμα δεν ήρθε στην Ελλάδα. Απλά «πέρασε» από τη χώρα μας στο ταξίδι του προς το Βερολίνο για να μεταφέρει στους Ευρωπαίους πόσο επιθυμούν οι ΗΠΑ τις καλές σχέσεις Ευρώπης-Τουρκίας. Αντιπαραθέστε το αυτό και με τις χθεσινές δηλώσεις του προφανώς ενοχλημένου από την Ευρωπαϊκή θέση σουλτάνου, πως “η Τουρκία δεν έχει ανάγκη την Ευρώπη και πως θα στραφεί (!!!) στην Ασία”.
Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω φίλους (και εγώ νιώθω απογοητευμένος), αλλά ο Ομπάμα είναι Αμερικάνος. Μεγάλος ηγέτης, εξαίρετη προσωπικότητα, αλλά Αμερικάνος. Όχι Έλληνας. Και τα συμφέροντα αλλά και οι ανησυχίες της Αμερικής είναι πιο κοντά στην Τουρκία από ότι στην Ελλάδα. Εντάξει, θαυμάζει την Ελληνική αρχαιότητα και ότι αυτή δημιούργησε σε αξίες και επιστήμη, την Ακρόπολη, το μουσείο κλπ αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα σαν τον ερωτευμένο που τρώει κέρατο μπροστά στα μάτια του και το αγνοεί…Άσε που άλλο η Ελλάδα της αρχαιότητας και άλλο η Ελλάδα του 2016. Ζούμε σε έναν παράλογο μύθο αν πιστεύουμε πως την ιστορία μας που πρώτοι εμείς δε σεβόμαστε, θα σεβαστούν σε τόσο μεγάλο βαθμό οι άλλοι.
Η Αμερική είναι μεγάλη χώρα, όπως λένε και οι ίδιοι οι Αμερικάνοι “great country”. Όχι πληθυσμιακά ή ως έκταση. Ως τόπος συγκέντρωσης πολιτισμού, επιστήμης, τεχνολογίας και ένα σωρό άλλων χαρακτηριστικών μιας προοδευτικής κοινωνίας. Στα 100 βιβλία που έχω αγοράσει για τις επιστήμες που μελετώ, τα 90 είναι Αμερικάνικα. Όχι απλά γραμμένα στα Αγγλικά. Αλλά μη ξεχνάμε πως η ισορροπία του σύμπαντος (αυτή του καλού με το κακό) επιτρέπει στη ζωή και την παρουσία σκοτεινών δυνάμεων, κέντρων εξουσίας και ομάδων που δεν «τιμούν» το ανθρώπινο είδος : εμπόριο όπλων  (εμπόριο ανθρώπινου πόνου όπως το αποκαλώ), ρατσισμός, πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες και βιομηχανίες τροφίμων με ύποπτες δράσεις και ένα σωρό άλλα. Όλα παίζουν στο γαϊτανάκι της παγκόσμιας εκμετάλλευσης.
Από τη στιγμή που ο Ομπάμα ήρθε ως Πρόεδρος και όχι ως πρώην πρόεδρος, είναι λογικό, αναμενόμενο και σεβαστό να ακολουθήσει την Αμερικάνικη ατζέντα, όχι την Ελληνική. Έτσι λοιπόν, ζήτησε από τον μοναδικό άνθρωπο που θα μπορούσε να ακούσει ο Κύπριος Πρόεδρος Αναστασιάδης, τον «αδερφό Έλληνα πρωθυπουργό» να τον πιέσει για υποχωρήσεις στο θέμα της λύσης του Κυπριακού. Για αυτό ήρθε.
Η λύση όμως του Κυπριακού, εξαρτάται (όπως είναι λογικό) από τη στάση της Άγκυρας. Όχι μόνο από αυτή της Κύπρου. Πιστεύετε πως ο γραπωμένος στην εξουσία σουλτάνος, θα επέτρεπε να βρεθεί λύση στο Κυπριακό που να ικανοποιεί την ΕλληνοΚυπριακή πλευρά; Να θυμίσω πως χειρίστηκε το φουσκοπραξικόπημα; Ένας τέτοιος άνθρωπος με τέτοιο δείγμα συμπεριφοράς, θα περίμενε κανείς να θέλει λύση στο Κυπριακό που να χαροποιεί τους Έλληνες;
Ο Ομπάμα δεν ανέφερε όσο ήταν εδώ τίποτα για τα Ελληνοτουρκικά. Τίποτα για το Κυπριακό. Έπαιξε το παιχνίδι του πεινασμένου πρίγκιπα Αλέξη. Μετέφερε (για παραπλάνηση) το επίκεντρο του ενδιαφέροντος στο χρέος και στόλισε με κομπλιμέντα τον Έλληνα. Όπως ακριβώς θα βόλευε για επικοινωνιακή εκμετάλλευση τον Αλέξη ώστε να τον «βάλει» στη φιλική τροχιά που επιθυμούν οι Αμερικάνοι. Ευκαιρία των Αμερικάνων, να του μεταφέρει και τα μηνύματα για το πόσο ενοχλημένοι είναι οι φίλοι μας για τα παιχνίδια που κάναμε με τη Ρωσία. Ας μην το ξεχνάμε. «Ανήκωμεν εις την Δύσην γεωπολιτικά» οπότε, ας μη προσπαθούμε να πουλάμε την ψυχή μας στο διάβολο συνέχεια. Ας την «πουλάμε εις την Δύσην» αλλά τουλάχιστον ας την πουλάμε ακριβά. Να μην την χαρίζουμε…
Σε αυτό το επίπεδο πολιτικού θεατρινισμού, τα πράγματα δεν είναι ποτέ όπως φαίνεται στο «φυλλάδιο της παράστασης». Πρέπει να διαβάσεις με προσοχή το σενάριο, να εξετάσεις με προσοχή τα σκηνικά ερευνώντας τις ύποπτες γωνιές και να πάρεις αναλυτικά το «ψυχολογικό προφίλ» των ηθοποιών, ακόμα και του τύπου που σηκώνει την κουρτίνα.
Αν πιστεύετε πως με τους Αμερικάνους μπορεί να έχει αφεθεί τυχαία έστω και μια μικρή λεπτομέρεια, πλανάστε. Ούτε τυχαίο ήταν το ότι ο αποχωρών πρόεδρος ήρθε λίγες μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου με τα αναμενόμενα επεισόδια να ξανατραβάνε τα φώτα της δημόσιας προσοχής αμέσως μετά την επίσκεψή του.
Με όλα αυτά, ακόμα και στεφάνι στο Πολυτεχνείο να κατέθετε ο Ομπάμα, δε θα μου έκανε εντύπωση. Αρκεί να το έβαζε στο σενάριο ο σεναριογράφος από την Ουάσιγκτον.
Και μιας και ανέφερα το Πολυτεχνείο, μοιράζομαι κάποιες απορίες και σκέψεις.
Πως είναι δυνατόν να παρακολουθεί η ΕΥΠ και ο υπερκοριός της, δικαστικούς, προέδρους και αντιπροέδρους ΣτΕ, προέδρους και αντιπροέδρους ομάδων, τραπεζίτες, μαφιόζους, τρομοκράτες κλπ ΑΛΛΑ να μη μπορεί να εξαρθρώσει μαζί με την Ελληνική Αστυνομία, έναν πυρήνα μιας οργανωμένης ομάδας «παιδιών με κουκούλες», που όποτε γουστάρει καίει την πόλη; Η οργάνωση απαιτεί επικοινωνία. Η επικοινωνία παρακολουθείται και εντοπίζεται αρκεί να υπάρχει βούληση.
ΠΑΣΟΚ, ΝΔ αλλά και ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούν επί χρόνια να προσφέρουν στην πρωτεύουσα της χώρας, πραγματική ασφάλεια στον πολίτη αλλά και το σημαντικότερο, το αίσθημα πως υπάρχει Κράτος και πως δε μπορεί ο καθένας να κάνει ότι θέλει. Προφανώς κάτι και κάποιους εξυπηρετεί αυτή η αδράνεια.
Πολυτεχνείο VS σημαία είναι μια άδικη, άχρηστη και διχαστική αντιπαράθεση. Μπαίνει ύπουλα και πρόστυχα, είτε από αυτούς που νοσταλγούν το καθεστώς με τα τανκς στην Πατησίων, είτε από αυτούς που στη σημαία βρίσκουν ένα σύμβολο να ξεσπάσουν την συσσωρευμένη οργή και το φόβο τους.  Γιατί και το Πολυτεχνείο όπως και η σημαία, είναι απλά σύμβολα. Τι άλλο μπορεί να είναι ένα κτίριο και ένα κομμάτι πανί, για τα οποία να τσακώνεται τόσος κόσμος, από το να συμβολίζουν ότι έχει αξία για τον καθένα από εμάς ;
Ως φοιτητής κατέβηκα σε όλες τις πορείες για να τιμήσω όσους αγωνίστηκαν ενάντια στη χούντα. Όχι τους αριστερούς ή κομμουνιστές. Τους αγωνιστές από όποια παράταξη και αν προέρχονται. Όπως και υπηρέτησα την Ελληνική σημαία με 19 μήνες στρατιωτική θητεία (9 εξ αυτών στο πανέμορφο Διδυμότειχο) την ώρα που μπορούσα εκμεταλλευόμενος το νόμο και την Κυπριακή μου υπηκοότητα, να την αποφύγω τελείως.  Τίμησα και συνεχίζω να τιμώ τη χώρα στην οποία μεγάλωσα και ζω με το να τιμώ το σύμβολό της. Όπως συνεχίζω να τιμώ όσους αγωνίστηκαν τα δύσκολα εκείνα επτά χρόνια, όταν ο κόσμος κλεινόταν φοβισμένος στο σπίτι και περίμενε την χούντα να αποχωρήσει μόνη της.
Γιατί θα πρέπει να διαλέξω; Γιατί θα πρέπει να ξεχάσω; Επειδή κάποιοι από εκείνη τη γενιά, μεγαλώνοντας έκαναν καριέρες πολιτικών, έγιναν οπαδοί του κεφαλαίου ή υπέκυψαν στις ανθρώπινες αδυναμίες του πλούτου και της δημοσιότητας;
Ή επειδή κάποιοι άλλοι προχθές κουνούσαν Αμερικάνικες σημαίες (μαζί με την Ελληνική) ξέχασαν ποιος χάρισε τη μισή Κύπρο στους Τούρκους και ποιος έφερε τη δικτατορία;

 thecaller.gr