Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ, παίρνοντας το θάρρος από τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών που αναγκάζει να γίνει το φιλότιμο ανάγκη, σας απευθύνω αυτή την επιστολή.
Επειδή πιστεύω πως η αξιοπιστία είναι το τελευταίο φρούριο και όχι η Κερκόπορτα, μιας χώρας και μιας έννομης κοινωνίας. Επειδή οι έννοιες όπως φιλοπατρία, πατριωτισμός και νομιμότητα έχουν ξεθωριάσει σαν το τζιν που έπεσε επάνω του χλωρίνη. Επειδή πιστεύω πως για τα τελευταία έχετε μεγάλο μερίδιο ευθύνης, σαν Πρωθυπουργός. Ότι δηλαδή η έννοια φιλοπατρία έχει γίνει απροσδιόριστη, ο πατριωτισμός αδιευκρίνιστος και η νομιμότητα ανέκδοτα για τις «μικρές» ώρες.
Ξεθωριασμένες φράσεις σαν κάτι παλιά γράμματα στο συρτάρι, όπως «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και «... περήφανα γηρατειά» του αείμνηστου πατέρα σας Ανδρέα Παπανδρέου, φαντάζουν σαν βρικόλακες που αφού καταβρόχθισαν αίμα και ιδρώτα του λαού, έρχονται τώρα σαν τις Ερινύες, δυστυχώς όχι μόνο στον ύπνο, αναζητώντας τη Νέμεση.
Θα ήθελα πολύ να πίστευα στην ύπαρξη κάποιου Θεού, του Χριστιανισμού ή του Δωδεκάθεου, εξ ου και η Νέμεσις, για να τρέφω κάποιες ελπίδες Θεϊκής παρέμβασης για δικαιοσύνη, αλλά νομίζω ότι κι Αυτός θα χανόταν στα γρανάζια της διαπλοκής και της ασημαντότητας της Ελληνικής Βουλής.
Η συνέχεια, η συνέπεια και η φερεγγυότητα που πρέπει να είναι δεδομένη σε κάθε κοινωνία, από το λίκνο της που είναι η οικογένεια μέχρι το απρόσωπο αδηφάγο Κράτος, έχει εκλείψει. Τίποτα πια δεν μπορεί να κάνει, δυστυχώς όχι μόνο τον Έλληνα, ν’ αλλάξει άποψη και να εμπιστευθεί το Ελληνικό Κράτος που εσείς, δικαιωματικά, είστε ο ηγέτης του.
Τα «... περήφανα γηρατειά» ανήμπορα πια ν’ αλλάξουν τον ρου της ζωής τους και να διεκδικήσουν αλλού και με άλλο τρόπο τις «καλύτερες μέρες», μένουν στον τόπο που ανδρώθηκαν ή μάλλον που εκτράφηκαν και περιμένουν τον δήμιο στη σειρά, όπως τα αμνοερίφια παραμονές του Πάσχα τον χασάπη.
Αυτός ο χασάπης όμως στην περίπτωση μας έχει ονοματεπώνυμο. Το δικό σας. Εσείς είστε αυτός που έχετε «σπάσει» το «συμβόλαιο με τον λαό» που υπέγραψε ο πατέρας σας, αδιαφορώντας για τις ρήτρες. Εσείς είστε αυτός που καταστρατήγησε νόμους και θέσφατα εις βάρος του λαού και μόνο.
Αν νομίζεται πως οι συνταξιούχοι, είτε είναι 55 ή 155 χρονών, είναι οι αίτιοι και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι, πλανιέστε πλάνην οικτρά. Όλοι αυτοί ή οι περισσότεροι από αυτούς, εντάχθηκαν σε ένα μετερίζι, με τις όποιες υποκειμενικές ή μη δυσκολίες, με αντικειμενικό σκοπό να προγραμματίσουν τη ζωή τους, μέχρι το κύκνειο άσμα τους. Αν γνώριζαν ότι με τα χρόνια μπορεί να έρθει κάποιος με «τσαμπουκά» και «τραμπουκισμό» εκ του ασφαλούς να τους στερήσει τα δικαιώματα που τους παρείχε το συμβόλαιο, ενώ θα έχουν πραγματοποιήσει όλες τους τις υποχρεώσεις, ίσως και να μη το υπέγραφαν ποτέ.
Αν κάποιος, για παράδειγμα Στρατιωτικός, μπορούσε να έβγαινε σε σύνταξη πριν ακόμα συμπληρώσει το πεντηκοστό έτος, ίσως και να εξυπηρετούσε την ίδια την Υπηρεσία του, ρωτήσατε κανέναν για τη Δομή του Στρατεύματος; Τί να κάνει ένας Συνταγματάρχης σε κάποιο Λόχο, τον Διμοιρίτη; Ή ακόμα, φαντάζεστε, έναν Λοχαγό 60 χρονών να τρέχει στο βουνό, μπροστάρης των εικοσάχρονων, σε πυρ και κίνηση; Μήπως θα ήταν ΤΟ σόου;
Αν έχετε πρόβλημα με τους συνταξιούχους, θα πρέπει να ζητήσετε τον λόγο από τον πατέρα σας που μερίμνησε για το Στράτευμα, επειδή γνώριζε την αδυναμία για νόμιμες διεκδικήσεις ή από τους μερικούς χιλιάδες εν ζωή πολιτευτές, που δεκάδες χρόνια τώρα «έλαμψαν» στην αφάνεια και δεν έχουν δικαιολογήσει ούτε ένα ευρώ από τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που έχουν απομυζήσει, από τον κορβανά που είδες να αδειάζει.
Εκτός και αν «βαράς το σαμάρι, γιατί το γαϊδούρι κλωτσάει».
Ζητώ συγνώμη, εκ των υστέρων, για το οξύ του ύφους μου, αλλά πιστέψτε με, αν ξαναγεννιόμουν θα επιδίωκα να πολιτευτώ. Όχι μόνο για το θώκο και το απυρόβλητο της Βουλής, αλλά και για να καταγγέλλω επίορκους και ανίκανους τυχοδιώκτες χωρίς να γίνομαι «γραφικός» ή «φωνή βοώντος» σε ασήμαντα μέσα.
Βασίλης Α. Βαφιάδης
Σέρρες, 17.7.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου